:; Chapter
2 love ;:
“กลับมาแล้วฮะ!”
ผมร้องบอกเมื่อเดินเข้ามาในตัวบ้านแล้ว
มันคงเป็นนิสัยไปแล้วมั้งฮะ ที่ไปไหนมาก็ช่างพอถึงบ้านผมต้องพูดแบบนี้ อิอิ^^
“กลับมาแล้วหรอ?”
เสียงพี่เซย์ร้องทักผม ผมมองไปก็เห็นพี่เซย์นั่งเล่นเกมอยู่....งื้ออออ
เกมนี้น่าเล่นอ่าาาาา~
“พี่เซย์ฮะ! ผมอยากเล่นด้วยอ่ะ”
ผมเดินเข้าไปหาพี่เซย์ที่โซฟาแล้วนั่งลงข้างๆ และพูดอ้อนๆ ใส่พี่เซย์
พี่เซย์เงยหน้าจากเกมแล้วมองผม
ไม่รู้นะฮะ
ว่ามันจะได้ผลรึเปล่า แต่ตอนนี้พี่เซย์นิ่งเงียบไปซะแล้วสิ-*-
“พี่เซย์ฮะ??”
ผมเลยขยับเข้าไปนั่งใกล้กับพี่เซย์แบบเนื้อแนบเนื้อเลยล่ะ
อร๊ายยย><
เขิน!!
ไม่ใช่แค่นั้นนะ
ผมยังยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับใบหน้าหล่อๆ ของพี่เซย์จนจมูกมันจะติดกันอยู่แล้ว
งื้มมม!
“พี่เซย์!” ผมเอียงคอมองพี่เซย์แบบเป็นห่วง
ก็อยู่ดีๆ พี่เซย์ก็เงียบไปอ่ะ ไม่มีท่าทีว่าจะขยับตัวเลยด้วย
“พี่เซย์ฮะ เหวออ!!” ผมขยับเข้าไปใกล้พี่เซย์มาขึ้น
แต่ก็เสียหลักเลยล้มทับตัวพี่เซย์ไปเลย กลายเป็นว่าผมนอนทับอยู่บนตัวของพี่เซย์
และดูเหมือนว่าพี่เซย์จะได้สติแล้วสิเนี่ย-*-
“ชะ ชิน!” พี่เซย์เรียกผมเสียงแผ่ว
ผมกระพิบตาปริบๆมองหน้าพี่เซย์แบบงง คือพี่เซย์กำลังกอดผมอยู่ อันนี้ผมเข้าใจ
แต่ที่พี่เซย์กำลังจะทำต่อจากนี้มันคืออารายยย!!
“พะ พี่เซย์ฮะ ผม...”
ผมพูดอะไรไม่ออกเมื่อพี่เซย์เงยหน้าขึ้นมาหาผม
แถมยังกดต้นคอผมให้ก้มต่ำลงไปหาพี่เซย์อีก
งื้ออออ
แบบนี้ผมก็ยิ่งหวั่นไหวน่ะสิ!!
“ทำอะไรกันน่ะ?”
เสียงปริศนาร้องถามจากด้านหลัง
ผมกับพี่เซย์เลยรีบผละออกจากกันทันที
ผมมองไปยังเจ้าของเสียงที่ยืนอยู่เหนือผนักพิงของโซฟา ก็เจอเข้ากับพี่ดัสมิลล์
แฟนพี่เซย์ พี่เซย์ลุกขึ้นนั่งแล้วมองหน้าพี่ดัสมิลล์นิดๆก่อนจะหันมามองหน้าผม
“ไม่มีอะไรหรอก
แค่พี่จะเล่นเกมกับชินน่ะ แต่เสียหลักล้มกันไปทั้งคู่ซะก่อน”
พี่เซย์พูดโดยไม่หันไปมองหน้าพี่ดัสมิลล์แต่กลับจ้องมองหน้าผมแทน
“เอิ่ม...ผมไปเล่นเกมกับหยกดีกว่า
ไปนะฮะ^^” พูดรัวๆ
แล้วรีบลุกขึ้นวิ่งออกจากบ้านทันที
ก็ไม่อยากจะเห็นภาพที่ทำให้เจ็บอีกแล้วนี่
แค่นี้ก็เจ็บจะแย่อยู่แล้ว แต่มันก็มีความสุขเหมือนกันแฮะ^^
ผมเดินเล่นๆอยู่แถวสวนสาธารณะที่อยู่ใกล้ๆบ้านคนเดียวไม่รู้จะไปไหน
งื้อออ เงินก็ไม่ได้เอามา แถมโทรศัพท์ก็ไม่ได้หยิบมาด้วยอีก
แล้วแบบนี้จะโทรหาหยกยังไงล่ะเนี่ย เบอร์ยิ่งจำไม่ได้อยู่ด้วยอ่าาาา><
“อ้าว! น้องชิน” ผมรีบหันไปหาต้นเสียงทันที ง่าาา
ดีที่โชคยังเข้าข้างผมอยู่^^
“ดีฮะ พี่จิน!”
ผมยิ้มทักทายพี่จิน พี่จินเดินเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่บนชิงช้าที่สนามเด็กเล่น
“มาทำอะไรคนเดียวครับ?”
พี่จินถาม ผมมองพี่เขายิ้มๆ แล้วตอบ
“ผมมาเดินเล่นน่ะครับ”
ความจริงอยากจะตอบไปว่าหนีออกจากบ้านมามากกว่า
“อ่า...หิวมั้ยครับ?”
“นิดหน่อยครับ!”
โครกกก~
“พี่ว่าไม่นิดแล้วมั้งเนี่ย หึหึ” อายสิครับ...ไอ้ท้องบ้านี่ก็เหมือนกันจะมาร้องทำไมตอนนี้เนี่ย!!
“แฮะๆ”
ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆส่งไปให้พี่จิน
“ป่ะ!” ผมมองพี่จินงง
อยู่ๆก็ยื่นมือมาตรงหน้าผมพร้อมกับพูดชวน
“ฮะ?”
ผมเอียงคอมอง แบบงงๆ
“ไปหาไรกินกัน
พี่ก็หิวแล้วครับ” พี่จินพูดยิ้มๆ
ผมเลยยิ้มแก้มปริส่งไปให้พร้อมกับลุกขึ้นยืนและเดินไปพร้อมกับพี่จิน...
------------------++++++(ต่อ)++++++--------------------
ณ ร้านอิคุยาบะ (ร้านอาหารญี่ปุ่น)
“ยินดีต้อนรับค่ะ กี่ท่านค่ะ?” เสียงพี่พนักงานสาวสวยพูดถามขึ้น
เมื่อพี่จินพาผมมาถึงร้านอาหาร อื้มม ที่เลือกมาท่านอาหารร้านนี้เพราะ
พี่จินบอกว่าอยากจะท่านอาหารญี่ปุ่นฮะ ผมก็อยากจะลองท่านดูเหมือนกัน
จำได้ว่าครั้งล่าสุดที่พี่เซย์พามา ก็ตอนที่ผมอายุ 8 ปีเอง
“สองคนครับ ขอโต๊ะที่เป็นส่วนตัวหน่อยนะครับ”
พี่จินตอบพี่พนักงานไป แต่ทำไมต้องเป็นส่วนตัวอ่ะ ไม่เข้าใจเลย
“ค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะ”
ผมกับพี่จินเดินตามพี่พนักงานคนสวยเข้าไปในร้าน
ร้านนี้ตกแต่งได้สวยมากเลยล่ะฮะ
จากที่ผมมองดูด้านนอก มันดูธรรมดาเหมือนร้านอาหารญี่ปุ่นร้านอื่นๆ
แต่พอเข้ามาด้านในกลับให้ความรู้สึกที่แตกต่าง ทุกอย่างตกแต่งออกมาดูดีมาก
มากเสียจนผมคิดว่าตัวเองอยู่ที่ญี่ปุ่นจริงๆ เลยล่ะฮะ ฉากกั้นระหว่างโต๊ะก็ด้วย
ทุกอย่างมันสวยจนผมไม่อาจล่ะสายตาไปได้เลย แถมยังมีน้ำพุบ่อเล็กๆ อีกด้วยอ่ะ
อร๊ายยยย!!
มีความสุข!!
“น้องชินจะท่านอะไรครับ?” พี่จินหันมาถามผมเมื่อมาถึงโต๊ะแล้วและนั่งอะไรเรียบร้อยแล้ว
พร้อมกับเมนูอาหารที่พี่พนักงานนำมาว่างไว้ให้ด้วย
“อื้มม พี่จินมาท่านที่นี่บ่อยมั้ยฮะ?”
“อืม พี่มาประจำเลยล่ะ” ผมพยักหน้า
แล้วเริ่มมองเมนู
มีแต่ของน่ากินๆ ทั้งนั้นเลย
มากิซูชิ
โซบะ
โซเมน
ทาโกะยากิ
ข้าวปั้น
อุด้ง
ซาชิมิ
บลาๆๆๆ....
เยอะมากเลยล่ะฮะ เยอะจนผมเลือกไม่ถูกเลยอ่ะ
ผมเงยหน้าจากเมนูไปมองพี่จินที่กำลังดูเมนูอยู่ และเหมือนพี่จินจะรู้ตัว
เลยเงยหน้าขึ้นมองผมบ้าง
“หน้าพี่มีอะไรติดหรือเปล่าครับ?”
ถามไปด้วยจับหน้าตัวเองไป อิอิ พี่จินนี่น่ารักดีจังเลย
“เปล่าฮะ ชินแค่อยากให้พี่จินช่วยเลือกน่ะฮะ
ระหว่างซาชิมิ กับ ออมเล็ต อันไหนดีฮะ?”
“อื้มมม...พี่ว่า ออมเล็ตนะ” พี่จินบอก
ผมเลยก้มหน้าไปมองเมนูอีกครั้ง ก่อนจะเงยหน้าถามพี่จินไป
“เอ๊? ทำไมล่ะฮะ มันอร่อยกว่าเหรอ?”
“เปล่าครับ มันอร่อยทั้งคู่เลย แต่ที่พี่บอกออมเล็ตเพราะพี่จะสั่งซาชิมิไงครับ”
พี่จินพูดยิ้มๆ แล้วเริ่มสั่งอาหารกับพี่พนักงาน
“ขอทวนเมนูนะค่ะ
ซาชิมิ อุด้ง ออมเล็ต ราเม็ง อย่างล่ะ 1 ชุดนะค่ะ...กรุณารอสักครู่ค่ะ”
พี่พนักงานพูดจบก็เดินไป
ตอนนี้เลยเหลือเพียงผมกับพี่จินสองต่อสอง จริงๆ
นะ อ่านไม่ผิดหรอก ก็โซนนี้อ่ะ มีแค่ผมกับพี่จินสองคนเท่านั้นอ่ะ
ทั้งผมทั้งพี่จินต่างก็เงียบกันทั้งคู่
ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ผมที่ไม่พูดไม่ใช่อะไรหรอกฮะ ผมแค่กำลังมองไปรอบๆ ร้าน
ส่วนพี่จิน
รู้สึกเหมือนพี่จินกำลังจ้องหน้าผมยังไงก็ไม่รู้สิฮะผมเลยหันไปมองพี่จิน
และก็เป็นอย่างที่ผมรู้สึกจริงๆด้วย ที่จินกำลังจ้องผมอยู่
“เอ่อ พี่จิน” ผมพูดเรียกพี่จิน
แต่พี่จินก็ไม่มีท่าทีว่าจะตอบรับหรือเลิกมองผมเลย “พี่จินฮะ”
“อ๊ะ! ครับ” พี่จินสะดุงนิดๆ
แล้วตอบรับเสียหลงเลยล่ะ อิอิ
“พี่จินเหม่ออะไรหรอครับ” ผมร้องถาม พี่จินยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งมาให้พร้อมกับพูดว่า
“เปล่าครับ พี่แค่คิดว่ายิ่งมองชิน
พี่ยิ่งอยากสัมผัส”
“อ๊ะ! พี่จินบ้า” ผมก็เขินสิฮะ
ก็พี่จินเล่นพูดซะขนาดนั้นอ่ะ
“อะไร พี่ไม่ได้บ้าสักหน่อยนะ”
“บ้าที่สุดต่างหากฮะ”
“ฮ่าๆๆๆ ครับๆ พี่บ้าที่สุดเลย
บ้ารักชินที่สุดเลย”
“งื้อออ ไม่คุยด้วยแล้วฮะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ ครับๆ แล้วอย่าเผลอมาคุยด้วยนะครับ”
“ชิส์”
ขณะ ที่ผมไม่พูดกับพี่จิน
และพี่จินเองก็เอาแต่นั่งมองหน้าผม พี่พนักงานก็เอาอาหารมาเสริฟฮะ
มีแต่ของที่น่ากินทั้งนั้นเลยด้วย!
ผมกับพี่จินเริ่มลงมือทานอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย
โดยที่พี่จินเองก็ค่อยตักอาหารมาให้ผมเรื่อยๆ ผมเองก็กินเรื่อยๆเหมือนกัน
จนเวลาร่วงเลยไปจนจะ 2 ทุ่มแล้ว
---------++++++++++----------
“ขอบคุณฮะ พี่จินที่มาส่ง”
ผมพูดขอบคุณพี่จินที่มาส่งผมถึงที่บ้านอย่างปลอดภัย
(พูดเหมือนอยู่กับพี่แล้วไม่ปลอดภัยเลย : จิน)
“อะไรกัน ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ
ก็พี่เป็นคนพาชินไปเองนี่นา” พี่จินพูดยิ้มๆ แล้วยังขยี้หัวผมเบาๆ อีกด้วย
“อิอิ ฮะ งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะฮะ” ผมหัวเราะนิดๆ
แล้วพูดกับพี่จิน ในใจผมอยากให้พี่จินมารับตอนเช้าด้วยล่ะฮะ
แต่ว่าผมต้องไปกับพี่ซย์นี่นา
“ครับ ฝันดีนะ”
“ฝันดีฮะ พี่จิน”
ผมเดินเข้ามาด้านในบริเวณบ้าน
ก็เห็นพี่เซย์ยืนอยู่หน้าประตูเหมือกับกำลังรอใครสักคนเลยอ่ะฮะ
ผมเลยเดินเข้าไปหาพี่เซย์ใกล้ๆ สีหน้าและสายตาพี่เซย์น่ากลัวมากเลยฮะ
เหมือนกำลังโกรธใครเลยล่ะ
“พี่เซย์...” ผมเรยกพี่เซย์
และกำลังจะถามว่าพี่เซย์มาทำอะไรที่นี่ แต่พี่เซย์ก็พูดขัดขึ้นมาก่อน
“ไปไหนมา”
น้ำเสียงที่คลายกับตะคอกทำให้ผมก้มหน้าไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองพี่เซย์เลยฮะ
ตอนนี้พี่เซย์น่ากลัว
“พี่ถามว่าไปไหนมา!!”
จากตอนแรกที่เหมือนตะคอกตอนนี้กลับกลายเป็นพี่เซย์ตะคอกผมพร้อมกับมือที่บีบไหล่ผมทั้งสองข้างแน่นจนเจ็บไปหมดแล้ว
อึก!
“พะ พี่เซย์ ผะ ผมเจ็บ”
น้ำตาคลอแล้วนะ!!
ไอ้พี่เซย์บ้านี่!
“งั้นก็ตอบพี่มาว่าไปไหนมา”
พี่เซย์คลายมือออก แล้วพูดกับผมดีๆ แต่เสียงก็ยังน่ากลัวอยู่
“ผะ อึก ผมไปนั่ง เล่น อึก ที่สวน ละ แล้วเจอพี่จิน
พี่จินเลยชวนไปกินข้าว อึก ฮะ” ผมพูดไปด้วยร้องไห้ไปด้วย
“โอเคๆ พี่ไม่ว่าอะไรแล้ว อย่าร้องไห้สิ”
พี่เซย์เช็ดน้ำตาให้ผมเบาๆ แล้วดึงผมเข้าไปกอด
ผมกอดพี่เซย์แน่น ไม่อยากปล่อยไปเลยอ้อมกอดที่อบอุ่นแบบนี้
ผมรักพี่เซย์นะฮะ ผมอยากให้พี่เซย์รักผมจังเลย
-----++(ต่อ)++-----
หลังจากที่ผมไปส่งน้องชินที่บ้าน
ผมก็ตรงกลับบ้านตนเองทันที ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผมต้องหนีกลับก่อน
เมื่อเจอเข้ากับสายตาเย็นเฉียบที่ถูกส่งมาจากใครอีกคนที่ยืนมองผมกับน้องชินิยู่ด้านในตัวบ้าน
ตอนนี้ผมอยู่ที่สวนสาธารณะ
ที่ไหนสักที่ในกรุงเทพนี่แหละ มันเยอะเกินไปจนผมจำชื่อมันไม่ได้แล้วล่ะครับ
“เฮ่อออ...”
“จัดการซะ
ฉันไม่อยากให้ใครหน้าไหนมายุ่งกับพี่เซย์ทั้งนั้น!!”
หื้ม??
น้ำเสียงที่คลายจะเป็นคำสั่งเปล่งออกจากริมฝีปากบางสวยของใครสักคนที่อยู่ใกล้กับผมตอนนี้แน่
แล้วใครกันล่ะ?
ผมมองซ้ายมองขวา หาต้นเสียง
ก็เจอเข้ากับผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งที่ยืนคุยโทรศัพท์ คือจริงๆ เขาก็พูดเบาๆ
นั่นแหละ แต่เพราะผมยืนอยู่ใกล้ หรือหูดีเกินก็ไม่รู้สิ
ดันได้ยินสิ่งที่เขาพูดมาเมื่อสักครู่ซะงั้น?
“แค่จับตามองไว้ก็พอ ห้ามทำอะไรจนกว่าฉันจะสั่ง!”
อื้ม! อันที่จริงผมก็ไม่ได้จะอะไรหรอกนะครับ
แต่เพราะผมมาติดตรงคำที่เขาบอกว่า ‘พี่เซย์’ เนี่ยแหละ!
มันยังไงกันแน่นะผู้ชายคนนี้
เขาเป็นอะไรกับพี่ชายของน้องชิน แล้วเขากำลังจำทำอะไร??
เหอๆ!
ยุ่งไปก็เท่านั้น
แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับน้องชิน ผมก็คงไม่อยู่เฉยๆ หรอกนะครับ
“ผมไม่ยอมให้ใครมายุ่งกับพี่แน่ พี่เซย์
แม้แต่น้องชายของพี่ผมก็ไม่เว้น!!”
คำพูดที่เป็นเหมือนคำสาบานของร่างเล็กในวันนี้
จะนำพาซะตากรรมแบบไหนมาสู่เขากัน!!
“แล้วจะได้รู้กันว่าคนอย่างดัสมิลล์ไม่ยอมใคร!!”
------------------++++++++++++--------------------
100%
รู้สึกตอนนี้พี่จินจะเยอะมากกกก!!
แค่จะพาหนุ่มๆสาวๆ(?)มาส่งเข้านอนกันน่ะ
แล้วเจอกันตอนต่อไปจ๊าาาาา><
