:; Chapter 10 love… ;:
“หยกไปเล่นน้ำกัน!!” ผมชวนหยกที่นั่งกินคุกกี้อยู่ข้างที่ระเบียงหน้าบ้าน
ทอดยาวออกมาเพื่อรับลมและแดดอ่อนๆ
เราอยู่ที่กระบี่วันนี้เป็นวันที่4แล้วฮะ
หลังจากที่กลับมาจากไปเที่ยวสระมรกตทุกคนก็พากันพักเรื่องเที่ยวไว้หนึ่งวัน
ผมเบื่อมากเลยล่ะเมื่อวานอ่ะ
แต่พอมาคิดๆแล้วตั้งแต่มาผมยังไม่ได้เล่นน้ำเลย
ทะเลออกจะสวยขนาดนี้ วันนี้เลยตั้งใจจะเล่นน้ำให้ได้!
“อื้ออ ชินไปเล่นก่อนเลยก็ได้นะ
เค้ากินหนมอยู่อ่ะ” หยกพูดแล้วเอาคุกกี้เข้าปากอีกชิ้น
“โอเคๆ งั้นเค้าไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ” ผมบอก
พอเปลี่ยนชุดเสร็จ ผมก็เดินมาที่หาดทรายสีขาว
เพื่อทำการเล่นน้ำอย่างเต็มรูปแบบ(?)ฮะ แต่ก่อนที่ผมจะได้ลงไปเล่นน้ำอย่างที่ใจคิด
ก็มีมาร(?)มาขัดจังหวะก่อน
“เล่นคนเดียวมันอันตรายนะ”
เสียงทุ่มแสนคุ้นเคยดังมาทางด้านหลัง ผมหันไปมองก็เห็นพี่เซย์ยืนสูบบุหรี่อยู่...ผมไม่ชอบกลิ่นบุหรี่!!
“ฮะ ชินรู้...” ผมว่าแล้วเตรียมจะเดินหนีพี่เซย์ลงทะเล
“แต่ชินก็จะทำ”
พี่เขาพูด....ทำเหมือนไม่รู้ว่าผมไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ แบบนี้มันเจ็บปวดนะฮะ ทั้งๆที่พี่เซย์เป็นคนแรกที่รู้แท้ๆ
“ใช่ฮะ ชินจะเล่นน้ำ”
“มันอันตราย”
“พี่เซย์ก็มาเล่นกับชินสิฮะ...” ผมพูดบอกอีก
แล้วเดินห่างพี่เซย์ออกไปเรื่อยๆ “และชินเองก้ไม่ชอบพี่เซย์ตอนนี้”
พี่เซย์อึ้งไปนิด
ก่อนจะปรับสีหน้าให้มาเป็นปกติเหมือน...แต่ดวงตากลับแฝงไปด้วยความสงสัย โอเคฮะ
ผมจะแก้ข้อสงสัยของพี่เอง
“ชินเกลียดบุหรี่” ผมพูดออกมาแค่นั้น
ก็เดินลงไปเล่นน้ำเลย
ดีนะฮะที่ตอนนี้มีนักท่องเทียวส่วนน้อยเล่นน้ำอยู่ด้วย
ผมเลยไม่รู้สึกว่าเล่นอยู่คนเดียว
--------------------++++++++++--------------------
“ชิน!!” เสียงหยกร้องเรียกผมทางชายหาด
ผมผละจากการเล่นน้ำกับน้องวีพี เด็กน้อยอายุ 10 ขวบ ที่ผมเล่นน้ำด้วย
แล้วเดินไปหาหยก
“อะไรหรอ? ตัวไม่มาเล่นน้ำกับเค้าด้วย”
“เค้าขอโทษ พี่เซย์ให้เค้ามาตามตัวไปที่บ้านน่ะ”
“ทำไม”
“เค้าก้ไม่รู้อ่ะ พี่เซย์ไม่ได้บอก”
ผมพยักหน้ารับ แล้วเดินกลับไปบอกลาน้องวีพี
“วีพี พี่ชินต้องไปแล้วนะฮะ”
พูดไปด้วยพร้อมกับลูบหัวคนที่เด็กกว่าไปด้วย
“ฮะพี่ชิน แล้วมาเล่นกับวีพีอีกนะฮะ” วีพีพูด
ผมยิ้มให้เด้กน้อยอีกครั้ง แล้วเดินกลับบ้านพร้อมกับหยก
อาบน้ำ แต่งตัวอะไรเรียบร้อยแล้ว
ผมก็เดินไปหาพี่เซย์ที่นั่งดูทีวีอยู่กับพี่ดัสมิลล์และพวกพี่คนอื่นๆด้วย ยกเว้นหยกกับพี่จินที่ไม่รู้หายไปไหน
(รู้สึกสองคนนี้จะหายไปบ่อยๆ) ผมเดินไปนั่งข้างพี่เซย์อีกด้านนึ่งก็มีพี่ดัสมิลล์นั่งอยู่
“พี่เซย์มีอะไรฮะ”
“แม่โทรมา บอกว่าจะไปเที่ยวกับพ่อ เพราะงั้น
เราเลยต้องกลับก่อน เพราะไม่มีใครอยู่บ้าน” พี่เซย์พูดบอก
“ฮะ...แล้วจะกลับเมื่อไหร่?”
“พรุ่งนี้เช้าครับ...แล้วก็ ที่หาดพี่ขอโทษนะ”
ผมยิ้มกว้างให้พี่เซย์แล้วกอดแขนแกร่งแน่น
“ไม่เป็นไรฮะ”
“เฮ๊ยๆ สองคนอ่ะ อย่าสร้างโลกส่วนตัวเว๊ย!!” และก็เป็นอีกครั้งที่ต้องมีเสียงแซวจากพี่ไฟ...ตามมาด้วย...
“อย่าไปแซวคนอื่น เอาตัวเองให้รอดก่อน แล้วก็ไปเก็บของกับฉันซะ”
ตามมาด้วยเสียงที่พี่เพชรทำร้ายร่างกายพี่ไฟ เหมือนเดิม
“โอ๊ยๆๆ เมียจ๋า ผัวเจ็บ!!”
เห้อออ!! คนเยอะนะฮะ พี่ไฟ
“จริงสิ จะกลับแล้ว!!...ดัสไปเที่ยวกัน
พี่ยังไม่ได้เที่ยวเลย” พี่จาก้วร์พูดรัวๆคนเดียวแล้วลุกขึ้นจับมือพี่ดัสแล้วลากออกไปเลย
“เฮ๊ย!! อะไรของพี่เนี่ย!!”
“มองไปก็เท่านั้น” พี่เซย์พูด
“ทำไมฮะ?”
“...ชิน...พี่พร้อมแล้วนะ” พี่เซย์พูดอะไรอ่ะ
ผมไม่รู้เรื่องนะ
“พร้อมอะไรฮะ แล้วพี่เซย์พูดเรื่องอะไร?”
ผมถามด้วยความงง ผมไม่เข้าใจเลยสักนิดเดียว
“...ถ้าพี่จะบอกว่า...พี่จะ..จี...”
“อ๊ากกกก!!! เมีย ผัวขอโทษครับ!!!!!!!”
o.o
เอ่อ...
พี่เซย์กำลังจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็ถูกเสียงทรงพลังของพี่ไฟร้องแทรกมาก่อน
ผมเลยไม่รู้เลยว่าพี่เซย์จะพูดอะไรกับผม
“เอ่อ พี่เซย์จะบอกอะไรชินนะฮะ”
“ไม่มีอะไรครับ”
เย๊ยยยย!!
ไม่มีอะไร แล้วจะก้มหน้าลงมาทำไมล่ะฮะ พี่เซย์!!!
พี่เซย์ก้มหน้าลงมาเรื่อยๆ
จนตอนนี้จมูกเราชนกันแล้ว และผมก็พึ่งจะรู้ตัวอีกอย่าง...
ผมนอนราบไปกับโซฟาตอนไหนอ่าาาาา><
“อ๊ะ! พี่เซย์ จะทำอะไรฮะ?” ผมถาม
เมื่อพี่เซย์ก้มหน้าต่ำลงมาเรื่อยๆ แถมยังเอียงใบหน้าอีกเล็กน้อย
เหมือนปรับอะไรสักอย่าง
“พี่ไม่ได้ทำอะไรครับ”
ไม่ได้ทำอะไรที่ไหนกันฮะ
ก็เห็นๆอยู่อ่ะ...เห็นกันมั้ยฮะ เห็นมั้ยว่าพี่เซย์จะทำอะไรชิน!!
“อื้อออ...”
ไม่ต้องมีคำอธิบายอะไรแล้วฮะ
ไม่ต้องบอกด้วยว่าพี่เซย์ทำอะไรผม...ผมรู้ด้วยตนเองแล้วล่ะฮะ...ก็เล่นกดริมฝีปากลงมาแนบชิดกับริมฝีปากผมแบบนี้อ่ะ
ไม่มีอะไรมากไปกว่าจูบแล้ว
แต่พี่น้องเขาทำกันแบบนี้หรอ (เคยมาแล้ว2ครั้ง)
อื้อออ แต่ทำไมจูบตอนนี้มันไม่เหมือนจูบราตรีสวัสดิ์ที่พี่เซย์เคยจูบเลยล่ะฮะ
มันร้อนแรงกว่า ลึกซึ่งกว่า แถมพี่เซย์ยัง....
ลิ้น!
พี่เซย์เอาลิ้นตัวเองเข้ามาในปากผม ฮื้ออออ
แบบนี้มัน หายใจไม่ออกนะฮะ เกิดผมเป้นอะไรขึ้นมาจะทำยังไงอ่ะ
“ฮึก อืมมม” หวาๆๆๆ ผมสงเสียงอะไรออกไปเนี่ยน่าอายเป็นบ้าเลย
/////
“อืมม” เสียงครางต่ำๆ ของพี่เซย์
เหมือนกำลังพอใจอะไรบางอย่าง หรือผมคิดไปเอง
มือบางขยุ้มเสื้อเชิ้ตตัวสีขาวของพี่เซย์แน่น
ลมหายใจติดขัดเหมือนจะขาดใจตายให้ได้
เพราะลิ้นร้อนของร่างสูงตรงหน้ากำลังไล่วนไปทั่วปากผม เกี่ยวพันกับลิ้นเล็กของผมอย่างสนุกสนาน
ผมขยุ้มเสื้อพี่เขาแน่นกว่าเดิม หายใจไม่ออกแล้ว
ผมใช้แรงที่หลืออันน้อยนิดทุบอกแกร่งเบาๆ
เพื่อบอกว่าผมจะตายแล้ว...พี่เซย์ค่อยๆถอนริมฝีปากตัวเองออกช้าๆ
แล้วใช้มือเกลี่ยน้ำใสๆที่มุมปากผมออก ก่อนจะ...
“หวานกว่าครั้งที่ผ่านมานะ”
ยกนิ้วที่เช็ดมุมปากผมเมื่อสักครู่ขึ้นแล้วเลียมันเบาๆ
อร๊ายยยยยย!!!
พี่เซย์ เซ็กซี่ที่สุ๊ดดดด!!!
ผมหน้าร้อนผ่าว ทำตัวไม่ถูก
ไม่คิดว่าพี่เซย์จะจูบผมได้ร้อนแรงแบบนี้เลย ถึงผมจะไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้
แต่ผมก็อ่านการ์ตูน ดูอนิเมะมาเยอะเหมือนกันนะ >3<
“พะ พี่...” พูดอะไรไม่ออกเลย
กว่าจะหาคำพูดได้ก้ใช้เวลาไปนานพอสมควร
“ขออีกรอบได้มั้ย”
หวาๆๆๆ ใครเขามาขอเรื่องแบบนี้ ต่อหน้ากันฮะ
พี่เซย์บ้า!!
----------------------++++++ต่อ++++++-----------------------
ผมกำลังทำบางอย่างที่ควร...กับพี่เซย์อยู่ฮะ
พี่เซย์พาผมมาที่ห้องนอนแล้วจัดการทำอะไรบางอย่าง
ที่มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยฮะ
“อ๊ะ! พี่เซย์ อื้ออ”
ผมสงเสียงแปลกๆออกไปอีกแล้วง่าาา...
“อืมม ใกล้แล้วครับ อีกนิดเดียวทนหน่อยนะ”
เสียงแหบพร่าของร่างสูงที่ซ้อนตัวอยู่ด้านหลังเอ่ยบอก
ทำให้ตัวผมสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่อยู่
“อื้อ มันเจ็บ...นะ ฮะ”
“อึก อีกนิด”
“อ๊าาา...พี่เซย์!!”
“เสร็จสักที เฮ่อออ เล่นเอาเหนื่อยเลยนะครับ”
“แฮ่กๆ”
แหน๊ะๆ คิดกันไปไหนฮะ
ที่ผมบอกว่าสิ่งที่ไม่ควรน่ะ...พี่เซย์เอาเสื้อผ้าของผู้หญิงมาใส่ให้ผมต่างหากล่ะฮะ
คริคริ
แต่กว่าจะใส่ได้ ก็อย่างที่เห็นแหละฮะ
มันตัวเล็กกว่าตัวผมอ่ะ ก็พี่เซย์เล่นซื้อเสื้อผ้าของเด็กประถมอ่ะ ถึงผมจะตัวเล็ก
แต่ผมก็เป็นผู้ชายนะฮะ >3<
“ผมจะไปเปลี่ยนแล้ว” ผมบอก
“ห้ามเปลี่ยนนะ กว่าจะใส่ได้”
พี่บังคับให้ผมใส่เองไม่ใช่หรอฮะ!!
“ไม่ได้ต้องการสักหน่อยฮะ” ผมเถียงกลับไป
พี่เขาทำหน้าดุใส่ผม ก่อนจะลากผมออกจากห้องนอน ไปด้านล่างของบ้าน
“อ๊ากกก พี่ปล่อยผมนะ” เสียงหยกนี่
กลับมาแล้วหรอ?
ผมรีบเดินไปที่หน้าบ้านทันที
ก็เห็นหยกดิ้นดุกดิกๆ(?) อยู่ในอ้อมกอดของพี่จิน
ผมเดินเข้าไปใกล้มากกว่าเดิม
“ทำอะไรกันหรอฮะ?”
“ปราบพยศครับ....แต่งตัวน่ารักนะ”
พี่จินพูดแต่ก็ยังไม่ได้ปล่อยตัวหยก ผมมองภาพนั้นอย่างขำๆ
หยกทั้งดิ้นทั้งข่วนพี่จินสุดชีวิต
แต่พี่จินก็ยังกอดหยกไว้จากด้านหลังแน่นไม่คิดจะปล่อย
แถมยังอยู่ที่หน้าบ้านอีกด้วย เห็นกันหมดล่ะฮะ
“งื้อออ ชินช่วยเอาหมาดุ ออกไปจากตัวเค้าหน่อย”
เสียงร้องอ้อนวอนจากหยกถูกทรงมาหลังจากที่พี่จินพูด “อ๊ากก เจ็บ!!” และหยกก็ร้องอีกครั้ง
เพราะถูกหมาดุที่ตัวเองว่า กัดที่ซอกคอขาวๆ จนมันเกิดรอยฟันจางๆ
“คริคริ ชินไปก่อนนะหยก พี่จินอย่ารุนแรงนะฮะ
เพื่อนชินยังเด็ก” ผมหัวเราะเบาๆ แล้วเดินกลับเข้าบ้านไป
เจอกับพี่เซย์นอนหลบตาอยู่บนโซฟาตัวเดิมก่นหน้านี้ ////
ผมเดินเข้าไปหา
แล้วนั่งลงไปกับพื้นตรงหน้าพี่เขา
จ้องมองใบหน้าพี่เซย์เวลาหลับ...ผมยังสงสัยอยู่เลยกับคำพูดของพี่เซย์ที่บอกจะจี
อะไรสักอย่าง
ถ้าในความหมายของผมที่แอบชอบใคร ผมก็จะบอกว่าผมจะจีบเขาแล้วนะ
แต่พี่เซย์ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร
“พี่จะจีบเรานะชิน”
O.O
ห๊ะ!!
ผมหูฝาด หูไม่ดี คิดมากไป หรือพี่เซย์ละเมอ!!
บอกจะจีบผมเนี่ยนะ?
พี่เซย์ลืมตาขึ้นมองหน้าผมอย่างจริงจัง
สบตาเข้ากับพี่เซย์โดยไม่ได้ตั้งตัว ที่บอกจะจีบผม...แล้วพี่ดัสมิลล์ล่ะฮะ? พี่ดัสมิลล์จะเป็นยังไง
ดูก้รู้ว่าพี่เขารักพี่เซย์มากแค่ไหน
“ถ้าพี่บอกว่าชอบชิน....จะเป็นไรมั้ย?” อึ้งกว่าเดิมฮะ จีบยังพอทำให้พี่เซยืล้มเลิกความคิดได้ แต่ไอ้ที่บอกว่าชอบเนี่ย!
ชินจะละลาย!!
เขินที่สุดเลย งื้ออออ พี่บ้า
“ตะ...แต่ เราเป็นพี่น้องกันนะฮะ”
ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ดีใจนะฮะ ที่พี่เซย์บอกว่าชอบ แต่ผมเราสองคนก็เป็นพี่น้องกันนะ
“พี่รู้...พี่ถึงถามไง...จะเป็นไรมั้ย?” พี่ไปถามคนอื่นสิฮะ มาถามชินแบบนี้
ผมจะไปรู้ได้ไงเล่า
“มะ ไม่รู้...ชะ ชินไปหาหยกก่อนนะฮะ”
ผมพยายามที่จะเลี่ยงตอบคำถามอะไรพี่เซย์ตอนนี้
ขืนให้ตอบตอนนี้ผมใจง่ายแน่เลย ////
ร่างสูงจ้องมองคนตัวเล็กที่วิ่งหนีเขาออกจาบ้านไป
มุมปากยกยิ้มอย่างพอใจที่เห็นปฏิกิริยาตอบสนองของร่างเล็กแบบนั้น
เขาใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะกล้าเอ่ยปากพูดกับร่างเล็กแบบนั้นไป ใช่ว่าเขาจะไม่กล้ว
เขากลัวมากเลยต่างหาก
กว่าว่าร่างเล็กจะเกลียดเขา...กลัวใจตัวเอง
“คราวนี้ก็ถึงตาของดัสมิลล์สักทีล่ะนะ” เซย์พูดแค่นั้น
ก็ล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม หลับตาลงเข้าสู่ห้วงนิทรา Zzzzz
ฮ้าววว!! วันนี้ผมก็ต้องกลับบ้านแล้ว
รู้สึกยังเที่ยวไม่อิ่มเลย(?)
เดินถือกระเป๋างัวเงียออกจากห้อง
แต่ก่อนที่ผมจะทันได้เดินออกจากบริเวณหน้าห้อง ผมก็ชนเข้ากับใครคนนึ่งเข้า
“อ๊ะ!”
“เป็นอะไรรึเปล่า?”
พะ พี่ดัสมิลล์!!
“มะ ไม่เป็นอะไรฮะ” ผมบอก แล้วถอยหลังมาสองก้าว
เงยหน้ามองคนที่สูงกว่าตัวเอง
“อืม...” พี่เขาพูดแค่นั้น
แต่สายตาก็จ้องมองผมนิ่งๆ
“เอ่อ พี่ดัสมีอะไรรึเปล่าฮะ?”
“พี่มีเรื่องจะคุยกับชิน” พี่เขาพูด
แล้วเดินไปทางด้านหลังบ้านพัก ซึ่งจะมีสวนดอกไม้อยู่ เป็นสวนเล็กๆ
แต่สวยมากเลยล่ะฮะ
ผมเดินตามพี่ดัสมิลล์มาจนถึงสวนกุหลาบหลากหลายสีสัน...พี่ดัส
หันหลังให้ผม แล้วพูด
“ชินกับพี่เซย์....เป็นอะไรกัน?”
“เป็นพี่น้องกันไงฮะ”
“พี่น้องบ้าอะไร!!” พี่ดัสหันหน้ามาหาผม
สายตาที่บ่งบอกว่าเกลียดผมถูกสงมาให้ พี่ดัสเป็นอะไรกันแน่?
“มะ หมายความว่ายังไงฮะ?” ผมกล้าๆกลัวๆ ถามออกไป
“เมื่อวาน...พี่เห็น...ชินจูบกับพี่เซย์”
อึ้งเลยสิฮะ!!
ไม่คิดว่าจะมีคนเห็น
แถมคนที่เห็นยังเป็นแฟนพี่เซย์อีก
แล้วจะแก้ตัวยังไงล่ะฮะทีนี้
“อะ เอ่อ..มันไม่ใช่อย่างที่พี่ดัสคิดนะฮะ”
“แล้วชินคิดว่า
พี่คิดอะไรล่ะ...จะบอกว่าที่เห็นแฟนตัวเองกับน้องชายแฟน จูบกัน
เป็นแค่การแสดงความรักระหว่างพี่น้องงั้นหรอ?” พี่เขาขึ้นเสียงใส่ผมมากกว่าเดิม
ความรู้สึกหวั่นกลัว ก่อตัวขึ้นในใจ
ผมรู้ว่าพี่ดัสเจ็บ แต่ผมเองก็เจ็บเหมือนกันนะฮะ แอบรักพี่ชายตัวเอง แถมยังต้องเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้กับตัว
ไม่กล้าแม้แต่จะบอกให้เจ้าตัวได้รับรู้
และที่เจ็บยิ่งกว่าเดิม
ก็เมื่อรู้ว่าพี่เขามีแฟนแล้ว
“มะ มันไม่ใช่นะฮะ...พี่ดัสฟังชินก่อน..”
“พี่จะจีบเรานะชิน...จำประโยคนี้ได้มั้ย?...ถ้าพี่บอกว่าชอบชิน จะเป็นไรมั้ย...แล้วประโยคนี้ล่ะ จำได้มั้ย?”
อึก!
พี่ดัสเห็นและได้ยินทุกอย่าง
“ตะ..แต่”
“ไม่ต้องแก้ตัวแล้ว!!...ต่อไปนี้
ถ้าเกิดพี่กับพี่เซย์เลิกกันขึ้นมาจริงๆ...มันคือความผิดของชิน!!” พี่เขาพูดแค่นั้น ก็เดินออกไปเลย
ผมทรุดตัวนั่งลงไปกับพื้น...ผมจะเป็นต้นเหตุทำให้พี่เขาเลิกกันเหรอ?
อึก ผมเป็นคนทำให้เขาเลิกกัน อึก ฮื่ออออ
ทำไมผมต้องรักพี่เซย์ด้วยล่ะ
ทำไมพี่เซย์ต้องมาทำแบบนั้นกับผม แล้วทำไมผมต้องเป็นน้องชายของพี่ด้วย ฮึก ฮื่ออออ!!
ร่างกายที่สั่นเทาบวกกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุด
ผมกอดเข่าตัวเองนั่งร้องไห้ อยู่อย่างนั้น ไม่มีแม้แต่แรงที่จะลุกขึ้นเดินกลับเข้าบ้านไป....
---------------------+++++++++++++---------------------
100%
#เอิ่มม ไม่รู้จะอธิบายยังไงขอรับ
ยิ่งเซย์รุกมาเท่าไหร่ ชินก็ยิ่งถอยห่าง
ยิ่งเขียน ยิ่งงง แปลกจริงๆ
#ตอนหน้าจะพาไปกินมาม่านะขอรับ คึคึ
ยิ่งเซย์รุกมาเท่าไหร่ ชินก็ยิ่งถอยห่าง
ยิ่งเขียน ยิ่งงง แปลกจริงๆ
#ตอนหน้าจะพาไปกินมาม่านะขอรับ คึคึ
