:;
Chapter 9 love… ;:
อื้อออ
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าของวันที่2จากการมาเที่ยว
พอตื่นมาก็ไม่เห็นพี่จาก้วร์แล้ว
สงสัยพี่เขาอาบน้ำอยู่เพราะได้ยินเสียงน้ำมาจากห้องน้ำ
ผมลงจากเตียงแล้วเดินไปสูดอากาศที่ระเบียงมองเห็นวิวทะเลยามเช้าแถมอากาศยังดีอีกต่างหาก
แบบนี้สิถึงจะเรียกว่าพักผ่อนอ่ะ คริคริ
“อ้าวชิน ตื่นแล้วหรอ?”
ผมหันหลังไปมองด้านในห้องก็เห็นพี่จาก้วร์เดินออกมาจากห้องน้ำ
ด้วยสภาพที่มีผ้าขนหนูพันรอบเอวไว้ผืนเดียว
-//////-
หน้าร้อนผ่าว
รู้สึกถึงความร้อนที่กำลังก่อตัวไปทั้วใบหน้าเลยล่ะฮะ ก็พี่เขาเล่นมายืนเปลือยตัวอยู่ต่อหน้าแบบนี้อ่ะ
“พี่จาบ้า
ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนเดินออกมาล่ะฮะ” ผมร้องโวยวาย
พี่เขาหัวเราะนิดๆ
แล้วเดินไปเปิดตูหยิบชุดที่จะใส่ออกมาแล้วแต่งตัวอยู่ตรงหน้าผมนี่เลย
ไม่คิดจะไปแต่งตัวดีๆในห้องน้ำหรือไงกัน!
ผมเลิกสนใจพี่จา แล้วหันกลับมามองดูวิวด้านนอกแทน ขืนยังมองอยู่มีหวังได้เลือดหมดตัวกันพอ
อะไรจะหุ่นดีกันขนาดนั้น ทั้งพี่จา ทั้งพี่เซย์เลย
พูดถึงพี่เซย์ สายตาผมก็ไปเห็นพี่เซย์เข้า
พี่เขายืนคุยอะไรสักอย่างอยู่กับพี่ดัสมิลล์ เหมือนจะทะเลาะกันด้วยล่ะฮะ...
อ๊ะ! พี่เซย์เดินกลับมาทางบ้านพักแล้ว
เหลือแต่พี่ดัสมิลล์ที่ยืนนิ่งอยู่กับที่ พี่เขาทรุดตัวลงนั่งไปกับหาดทราย
กอดตัวเองไว้แน่นเลยอ่ะ ผมไม่รู้ว่าพี่เขาทะเลาะอะไรกัน แต่มันน่าจะร้ายแรงมากเลย
ก็พี่ดัสเขาร้องไห้ด้วยอ่ะ
“เป็นห่วงเหรอ?”
ผมรีบหันไปมองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังทันที พี่จาพูดกับผม(หรือเปล่า)
แต่สายตากลับจ้องมองไปที่ร่างของพี่ดัส ผมไม่ได้ตอบอะไรพี่เขา
แค่มองดูพี่ดัสเงียบๆ
“พี่ก็ห่วงนะ...อยากจะเข้าไปปลอบเลยด้วยซ้ำ”
พี่เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวดยังไงไม่รู้อ่ะฮะ
ผมจะทำยังไงให้พวกพี่เขาไม่เจ็บปวดดีล่ะฮะ
ทั้งพี่จา พี่ดัส พี่เซย์ และตัวผมเองด้วย
“พี่จา...ถ้าชินจะขอให้พี่แย่งพี่ดัสมิลล์จากพี่เซย์
จะได้มั้ยฮะ?” ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมพูดแบบนี้ออกไป แต่ที่แน่ๆ มันทำให้พี่จาอึ้ง
อย่าว่าแต่พี่จาเลยฮะ ผมเองยังอึ้งเลย
ไม่รู้ตัวเองคิดอะไรอยู่ถึงได้พูดออกไปแบบนั้น
“นั่นน่ะ พี่ชายชินนะครับ”
“ก็เพราะว่าเป็นพี่ชายไงฮะ
ชินถึงขอร้องพี่จาอ่ะ...พี่เซย์ไม่เหมาะกับพี่ดัสเลยสักนิด”
แล้วพี่เซย์เหมาะกับใครล่ะ??
“เฮ่ออ ครับๆ พี่จะทำตาม แต่ตอนนนี้ชินไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะ
นี่ก็จะ8โมงเช้าแล้วด้วย” พี่จาพูด
ผมพยักหน้าแล้วรีบวิ่งไปหยิบเสื้อผ้าแล้วเข้าห้องน้ำไปเลย
“เฮ่ออ บอกว่าจะแย่ง แต่จะแย่งมายังไงว๊าา
คนนึ่งก็เพื่อนรัก คนนึ่งก็คนที่แอบรัก คิดหนักเลยมึง”
ร่างสูงได้แต่ทำสีหน้าหนักใจอยู่คนเดียวลับหลังเด็กน้อยที่กำลังอาบน้ำอยู่
ชีวิตของเขากำลังจะมีเรื่องวุ่นๆเข้ามาแล้วสิเนี่ย
---------------------++++++++++--------------------
“มื้อเช้าพร้อมแล้วครับ”
เสียงเคราะประตูบอกทำให้ผมรีบวิ่งออกจากห้องนำหน้าพี่จาไปก่อน
ที่รีบเพราะผมอยากเห็นหยกกับพี่จินว่าจะมีสีหน้ายังไง
“อรุณสวัสดิ์ฮะ”
ผมพูดทักทายทุกคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะกินข้าว
“อรุณสวัสดิ์ครับ” พี่ไฟ พี่เพชร แล้วก็พี่เซย์พูดทักทายผมกลับ ผมเดินไปนั่งข้างหยกที่ไม่ยอมหันมาสบตากับผม
ไม่พูดทักทายกับผมด้วย ไม่ใช่แค่หยกนะฮะ พี่จินด้วย คริคริ อาการแบบนี้
แสดงว่าแผนของผมได้ผล!!
“ทานข้าวเสร็จแล้ว ก็เตรียมของใช้จำเป็นไว้เลยนะครับ
เราจะไปสระมรกตกันครับ” พี่ดัสมิลล์พูด แล้วลุกขึ้นเดินออกไปเลย
พี่เขากินข้าวอิ่มแล้วหรอ? ผมเห็นพี่เขาทานไปแค่นิดเดียวเอง
*เดี๋ยวพี่ไปดูเอง ชินกินไปเถอะ*
พี่จาพูดพร้อมลุกขึ้นเดินออกไปอีกคน
สร้างความงุนงงให้กับคนที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ยกเว้นพี่เซย์ที่นั่งกินข้าวไปเงียบๆ ไม่พูดคุยกับใคร
“เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอ?” พี่ไฟถามออกมา
ผมไม่ได้พูดตอบอะไร แค่นั่งกินข้าวไปเรื่อย
เหมือนกับว่าคำถามของพี่เขาเป็นแค่อากาศ
“โหยไม่มีใครสนใจอ่ะ เออ ใช่สิ กูไม่สำคัญนี่”
เฮ่ออ ผมได้แต่ถอนหายใจ
“เลิกบ่นได้แล้ว ที่ไม่มีใครบอก เพราะเขาไม่รู้
กินเข้าไปข้าวน่ะ” พี่เพชรพูดกับพี่ไฟ แล้วทานข้าวต่อ
หลังจากทานข้าวอะไรกันเสร็จ
ก็แยกย้ายกันไปเก็บของใช้กัน ผมก็เดินไปกับหยก แต่ก็เอาแต่เงียบอย่างเดียวเลยอ่ะฮะ
แง๊งงงง ผมเสียใจนะ!!
“หยกอ่าาา...หยกเงียบตลอดเลยนะ” ผมพูดอ้อนๆ หยก
เมื่อเราเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว
แต่ผมก็ต้องอึ้ง เมื่อมาเห็นสภาพห้องนอน ที่มัน
เอ่อ...ไม่เหมือนห้องนอนเลย สนามรบชัดๆ
“ชิน! เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น!!” หยกร้องถามผมเสียงดัง
ผมนี่ได้แต่ยืนนิ่งเลยฮะ ไม่กล้าตอบคำถามของหยกอ่ะ ตอนนี้หยกน่ากลัววY^Y
“ชินก็ไม่รู้อ่ะหยก เมื่อคืนมันดึกมากเลย
เค้าเห็นตัวนอนอยู่ พี่จินเองก็นอนอยู่ เลยไม่อยากรบกวน
เค้าเลยไปขอนอนห้องพี่จาก้วร์แทนอ่ะ” งื้ออออ โกหกๆๆๆๆ
เค้าโกหกตัวแล้วหยก!!
“แต่ตัวก็ไม่น่าปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวสิ
รู้มั้ยว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นบ้างอ่ะ!” ผมนั่งฟังหยกพูดไปด้วย
เก็บของไปด้วย หยกเองตอนนี้ก็เหมือนกำลังระบายอารมณ์อยู่
แง๊งงง ชินทำผิดไปแล้ววว ขอโทษฮะ!!
“แล้วเมื่อคืน มันเกิดอะไรขึ้นอ่ะ” ผมแกล้งถาม
เผื่อมันมีอะไรที่เกินกว่าแผนผมไป
“เอ่อ...ก็ อ่าาา เค้าลืมครีม”
หยกเลี่ยงที่จะตอบคำถามแบบนี้ แสดงว่ามันต้องมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากที่ผมกับพี่จาออกจากห้องไปแล้วแน่เลย
ถึงห้องเราจะอยู่ติดกัน แต่มันก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
พี่ดัสบอกว่าห้องทุกห้องเป็นห้องเก็บเสียง
“เปลี่ยนเรื่องเฉยเลย แฮะ” ผมนั่งเก็บของไปเรื่อยๆ
หยกเองก็เดินไปทั่วห้องเลยฮะ
---------------------+++++++++++-------------------
สระมรกต
เรามาถึงสระมรกตกันแล้ว ที่นี่สงบมาก
แถมยังสวยอีกด้วยอ่ะฮะ นักท่องเที่ยวมีไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะยังอยู่ในช่วงสายๆ
แต่ถ้าบ่ายๆนี่ไม่แน่ฮะ
ผมเดินตามพวกพี่ๆ เขาไปยังบริเวณที่จ้องที่ไว้
“ถ้าใครจะเล่นน้ำก็เปลี่ยนชุดได้เลยนะครับ”
พี่ดัสมิลล์บอกอีก ผมกับหยกก็ตั้งใจจะมาเล่นน้ำแหละฮะ ตอนแรกอ่ะนะ ก็อยู่ๆ หยกก็เกิดเปลี่ยนใจ ไม่เล่นน้ำแล้วอ่ะ
“ไม่เล่นน้ำหรอ?” พี่เซย์ถาม
ผมที่กำลังนั่งกินผลไม้อยู่เลยหันไปตอบ
“อยากเอ่นอ๊ะ แอ่ไอ่อีเอื่อน” ผมพูดโดยที่ของกินยังเต็มปาก
พี่เซย์เลยดีดหน้าผากผมกลับมาก่อนจะดุให้อีก
แปะ!
“บอกกี่ครั้งแล้ว หื้ม? เวลากินน่ะ
เคี้ยวให้หมดก่อนพูด” ผมเคี้ยวๆแล้วกลืนผลไม้ อย่างรวดเร็วเลยฮะ
“ก็ผมกินอยู่ พี่เซย์มาถามเองอ่ะ” เถียงกลับสิฮะ
ใครจะยอมกันล่ะ
“เถียงอีก...เฮ่ออ พี่ผิดเองแหละครับ ขอโทษๆ”
พี่เซย์พูดเหมือนจะยอม เหมือนจะนะฮะ
“แต่ชินเองก็ผิดนะที่ไม่ยอมเคี้ยวให้หมดก่อน
เกิดติดคอขึ้นมาจะแย่เอานะ” เห็นม๊าาา บอกแล้วว่าพี่เซย์อ่ะ เหมือนจะยอม
ผมพยักหน้ารับแล้วขอโทษพี่เขาไปด้วย
“เฮ่ๆ สองคนอ่ะ จีบกันนานไปแล้ว”
ผมรีบหันไปตามเสียงพูดของพี่ไฟ
ก็เห้นพวกพี่เขามองมาทางผมกับพี่เซย์ที่นั่งอยู่ในมุมมืด เอ่อ ไม่ใช่
นั่งอยู่ในมุมที่ไม่มีแสงแดดต่างหาก
“ใครจีบกันฮะ!! แค่คุยกันเฉยๆหรอก”
ผมรีบแก้ตัวอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าพี่ดัสมิลล์จ้องมองมาที่ผมกับพี่เซย์อยู่
สายตาพี่เขาเหมือนจะเจ็บปวดๆ ยังไงก็ไม่รู้สิฮะ
“อีกอย่าง พี่เซย์ก็มีพี่ดัสอยู่แล้วด้วยอ่ะ...”
ผมพูด แล้วเหลือบไปขอความช่วยเหลือจากพี่เซย์
แต่ดูเหมือนว่า พี่เซย์จะไม่ให้ความร่วมมือเลยฮะ
นั่งดื่มเครื่องดื่มเงียบๆ ไม่พูดอะไรเลย แต่สายตาก็จ้องไปที่พี่ดัสเหมือนกัน
มันดูเย็นชายังไงก็ไม่รู้อ่ะ
“เอ๊? แต่เท่าที่เห็นมันไม่ใช่นะครับ น้องชิน อ๊ะ! โอ๊ยยย!!” พี่ไฟที่ยังไม่เลิกพูด ก็ถูกพี่เพชรที่นั่งอยู่ข้างๆ บิดหูซะแรงเลย
“เลิกแซวได้แล้ว ถ้าไม่อยากเจ็บตัว!” เอ่อ พี่เพชรฮะ
ผมว่าพี่ไฟเขาเจ็บตัวแล้วนะฮะ-*-
---------------------+++++++ต่อ+++++++---------------------
อื้อออ ฮ่าววว
ผมลืมตาขึ้นมาช้า ลุกขึ้นนั่ง
จ้องแต่ของกินที่อยู่ตรงหน้า ไม่สนใจรอบข้าง
“ร้อน!” พูดขึ้นมาเบาๆ
แล้วหยิบเอาขนมมาเข้าปาก
(คือระ??)
“อ๊าาา น้ำเย็น!!”
เสียงโวยวายของผมดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ(มั้ง) ก็พี่เซย์น่ะสิฮะ
อยู่ๆก็เอาน้ำมาลาดใส่หลังผมอ่ะ
“ก็เห็นบ่นว่าร้อน”
“แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหนอ่าา..พี่เซย์แกล้งชินชัดๆ”
ผมว่า พี่เขาแค่หัวเราะเบาๆ แล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป
ผมหันหน้าหนีพี่เซย์...อ้าว! หายไปไหนกันหมดอ่ะ?? มองไปทางไหนก็ไม่เห็นมีใครเลย ที่ตรงนี้
เหลือเพียงผมกับพี่เซย์แค่สองคน ผมมองไปที่พี่เซย์
เขาก็ทำหน้าตายไม่รู้ไม่ชี้อยู่เหมือนเดิม
“หายไปไหนกันหมด? พี่เซย์กินคนอื่นๆไปหมดแล้วหรอ?”
อ๊ากกก ถามอะไรออกไป!!
“ห๊า!! ชินพูดว่าอะไรนะ พี่กินอะไร?”
พี่เซย์หน้าเหวอแล้วถามผม
คริคริ ถึงผมจะไม่เข้าใจที่ผมถาม
แต่ถ้ามันทำให้พี่เซย์เหวอได้แบบนี้ ผมก็ยอมไม่เข้าใจต่อไปฮะ อิอิ
“ต้องใช่แน่ๆเลยฮะ พี่เซย์เป็นยักษ์”
“ไปกันใหญ่แล้ว...คิดได้ไงเนี่ย หื้ม?”
พี่เซย์ว่าแล้วขยี้หัวผมจนมันฟู ผมรีบปัดมือพี่เซย์ออก
“ฟูหมดแล้วเนี่ย
พี่บ้า...คนอื่นๆหายไปไหนหมดล่ะฮะ”
“ไปเดินซื้อของ เล่นน้ำ” พี่เซย์ตอบ
ผมมองไปที่สระก็เห็นพี่จาก้วร์กำลังลากพี่ดัสมิลล์ลงน้ำ ข้างๆกันก็มีพี่ไฟกับเพชร
แต่ผมไม่เห้นหยกกับพี่จิน
“แล้วพี่จินล่ะ?” ผมถาม
“ช่างหัวมันสิ!!” เอ้า! พี่เซย์มาโมโหอะไรใส่ผมอ่ะ
แค่ถามว่าพี่จินกับหยกไปไหนเองนะ
ทำไมต้องทำท่าเหมือนโกรธผมเลยอ่ะ
“ผมก็อยากรู้อ่ะ พี่เซย์โกรธผมหรอ ที่ถาม”
“เปล่า” ก็เห็นๆอยู่ยังจะมาบอกว่าเปล่าอีก ฮู๊ววว!!
“ชินขอโทษฮะ พี่เซย์อย่าโกรธชินนะฮะ”
ผมพูดอ้อนๆพี่เซย์ แล้วยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มพี่เขาด้วย
เหอออ!! พี่เซยืหน้าแดงอ่าาา><
อร๊ายยยย!!
น่ารักที่สุดเลย! แบบนี้ต้องแกล้ง อิอิ
“น๊าาา พี่เซย์อย่าโกรธชินนะฮะ”
พูดพร้อมกับหอมแก้มพี่เซย์อีก ทั้งสองข้างเลยฮะ แถมยังหลายๆรอบด้วย
“ชินอย่ายั่วพี่”
“เอ๊? ชินยั่วอะไรอ่ะฮะ” ผมถามด้วยความไม่เข้าใจ
ก็อยู่ๆพี่เซย์ก็บอกให้ผมอย่ายั่วพี่เขา แล้วผมไปยั่วอะไรพี่เซย์อ่ะฮะ??
“อ๊ากกก!! เดี๋ยวพี่มา!!” พุดจบพี่เซย์ก็ลุกขึ้นเดินเร็วๆ หนีไปเลยฮะ ปล่อยให้ผมนั่งงงอยู่คนเดียว
อิอิ
Sey
จะบ้าตาย บอกได้เลย!!
ผมเดินหนีชินออกมา
ไม่ได้อยากจะปล่อยให้น้องนั่งอยู่คนเดียวนะครับ แต่ถ้าผมยังนั่งอยู่
น้องจะไม่ปลอดภัย(จากผม)
ผมรีบเดินไปห้องน้ำ
เพื่อจัดการกับสิ่งที่ชินมาปลุกให้มันตื่น...แต่ผมทำอะไรคนปลุกมันตื่นตอนนี้ไม่ได้!
เจ็บใจที่สุด!
พอเข้ามาในห้องน้ำ ผมรีบจัดการกับเจ้าน้องชายสุดรักด้วยมือของตัวเอง
ดีนะครับ ที่ห้องน้ำไม่มีคนอื่นอยู่ ไม่งั้น...
อื้มมมมม
เสร็จธุระ
ผมก็เดินออกมาล้างมืออะไรให้เรียบร้อยแล้วเดินกลับไปหหาชินเหมือนเดิม
ขณะที่ผมกำลังเดินอยู่ เสียงโทรศัพทืก็ดังขึ้น
Rrrrrr
มือหนาหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ
“ครับ”
[ไอ้พี่เซย์] เสียงหวานที่เป็นเอกลักษณ์ของนาธารรุ่นน้องในคณะร้องเรียกผม
“อะไรว่ะ”
[พี่เอาเบอร์ไอ้พี่ไฟให้ผมหน่อยดิ]
พูดเหมือนมันนับถือผมนะครับ แต่เปล่าเลย
มันไม่ได้นับถืออะไรพวกผมที่เป็นรุ่นพี่มันเลยด้วยซ้ำ
ขนาดผัวมันเองยังไม่นับถือเลย
“เออๆ จะเอาให้ ว่าแต่โทรมาเนี่ย
ผัวไม่ว่าเอาหรอ?”
[ผัวอะไรล่ะ
มันก็นั่งอยู่เนี่ย...(พูดให้มันดีๆหน่อยคุณน่ะ)] อ่านั่งอยู่ด้อยกันจริงๆด้วย
“เออๆ กูจะบอกให้มันโทรหามึงแทนแล้วกัน”
[โอเคครับ...(จะคุยกันอีกนานมั้ย?...วางสายเมื่อไหร่จัดหนักแน่น้องธาร)...อ๊ะ
เฮ๊ย!!]
“ไปเอากับผัวให้เรียบร้อยซะ
เดี๋ยวตอนเย็นจะโทรไปใหม่”
ผมพูดแล้วกดวางสายก่อนที่สายจะตัดก็ได้ยินเสียงโวยวายของนาธารกับเสียงดุๆของไอ้พี่ธันวาดังมาแว่วๆให้ได้ยิน
ไม่รู้ไปได้กันยังไงแฮะ-*-
ผมเดินกลับมาถึงที่ก็เห็นไอ้จินมันกำลังคุยหยอกล้ออยู่กับชิน
เท่าที่ดูเหมือนสองคนจะมีความสุขกันมากเลยนะ แหมะ น้องชินครับ น้องชินขา(?) เหอะ!!
หงุดหงิด!!
ผมเดินเข้าไปหาหยกที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบๆ
ไกลออกไปจากตรงที่ชินกับไอ้จินนั่ง...ไม่ได้ยอมนะครับ
แต่ถ้าทำอะไรตอนนี้เหยื่อจะรู้ตัวก่อน
“อ๊ะ พี่เซย์” หยกพูดแล้ววางหนังสือลงเมื่อผมนั่งลงข้างๆ
“นั่งด้วยคนนะครับ” ผมบอก
“ฮะ...หน้ายุ่งขนาดนั้น...หึงชินหรอฮะ?”
อยู่ๆหยกก็เอ่ยถามออกมา ทำเอาผมนี่ไปไม่ถูกเลยทีเดียวครับ
“หึง?”
“ใช่ฮะ
พี่เซย์หึงชินหรอฮะ...หยกเห็นพี่เซย์เอาแต่จ้องชินด้วยสีหน้าเหมือนอยากจะฆ่าคนเอามห้ได้เลย”
ใบหยกพูดแล้วมองไปทางชิน ที่กำลังมองมาทางนี้เหมือนกัน
ชินที่มองมาทางผม ตอนแรกก็ยิ้มแย้มสดใส
แต่ก็หุบยิ้มลงแล้วแสดงสีหน้ากังวลออกมาแทน
“พี่ไม่ได้หึงชินครับ...แค่หวงน้องชาย”
“แน่ใจเหรอฮะ” สะอึกเลยสิครับ
หยกพูดจบลงแค่นั้นก็ก้มลงอ่านหนังสือต่อ
ผมว่าเด็กสมัยนี้ เริ่มที่จะเรียนรู้ได้เร็ว
แถมยังเก่งกว่าผู้ใหญ่บางคนแล้วสิครับ ดูจากหยกก่อนเลย
เหมือนจะมองออกหมดเลยว่าผมคิดยังไง...ว่าแต่หยกจะรู้รึเปล่านะว่าผมคิดยังไงกับชิน
“ทำไมจะไม่รู้ล่ะ...”
“ห๊ะ!!” ผมอุทานออกมาเสียงไม่ดังมากนัก
เบิกตากว้างจ้องหยกอย่างตกใจ
“ทำไมจะไม่รู้ล่ะ ว่าโทมัสอ่ะ
น่ารักที่สุดอยู่แล้ว คริคริ” อ๊ะ...เอ่อ...
ถ้าเป็นฉากในอนิเมะ(ที่ชินชอบดู)คงจะมีลมบางๆพัดผ่านไปเบาๆ
พร้อมกับเสียงการ้อง ตัวผมคงจะจมอยู่กับความมืด
(คิดว่าตัวเองเป็นตัวละครในอนิเมะ-*-)
“เอ๊?..พี่เซย์มองผมแบบนี้ทำไมอ่ะฮะ?”
หยกเอียงคอถามผมด้วยท่าทางน่ารัก..แต่ผมตอนนี้ อยากจะร้องดังๆ
ให้กาแล็กซี่ได้รับรู้(?) ว่าผมคนนี้จะบ้าตายเพราะเด็ก อายุ 12!!!!!
---------------------+++++++++++++-----------------------
100%
อาโหยยยย!! ตอนนี้อาจจะไม่เยอะ(เหมือนเดิม)
พอดีช่วงเย็นที่ผ่านมา ข้าน้อยไปเที่ยวมา #อย่าเอาอะไรปามาเชียวนะ
//หลบหลังเด็ก(ทารก)-*-
ชอบ ชอบ ชอบ
ตอบลบ