:; Chapter 6 love… ;:
“โอเคๆ เค้าจะบอกอาจารย์ให้ ตัวก็พักผ่อนเยอะๆนะ”
ผมวางสายจากใบหยกแล้วก้มหน้าคิดอะไรไปเรื่อยๆ
เมื่อวานผมมีความสุขมากเลยล่ะฮะ ตั้งแต่รู้จักกับพี่ดัสมิลล์มา
ผมพึ่งได้คุยเล่นแถมยังเหมือนเราสนิทกันมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนที่แค่เวลาเจอกันก็ทักทายตามมารยาทเท่านั้น
คิดได้ไม่เท่าไหร่ อาจารย์ก็เดินเข้ามาในห้อง
ผมนั่งเรียนคาบเช้าไปอย่างเบื่อๆ เรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่
ก็วิชาที่เรียนตอนเช้า ผมไม่เก่งเอาซะเลยอ่ะ คนเก่งดันไม่สบายอีก!
“อย่าลืมทำการบ้านที่สั่งมาด้วยนะนักเรียน”
“ครับ/ค่ะ” อาจารย์เดินออกจากห้องไปแล้ว งื้อออ
วันนี้ผมต้องไปกินข้าวคนเดียวหรอเนี่ย! แง๊งงง ไม่มีเพื่อนเลยอ่าาาา
ผมเดินมาที่โรงอาหารคนเดียว ท้ามกลางสายตาของรุ่นพี่(ผู้ชาย)
ไม่รู้จะมองอะไรนักหนาเนี่ย!...ผมไม่ใช่ดาราสักหน่อยนะ เดินไปซื้อข้าวร้านประจำเสร็จ
ผมก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ คนเดียวและกำลังจะตักข้าวเข้าปาก แต่ก็ถูกขัดจังหวะก่อน
“น้องชิน” พี่จินนั่นเองฮะ ผมมองพี่จินยิ้มๆ
“ฮะ พี่จิน?”
“พี่นั่งด้วยคนนะครับ” พี่จินพูด ผมเลยพยักหน้า
พอพี่จินนั่งลงก็เหมือนจะมองหาใครสักคนอยู่ ผมไม่รู้ว่าพี่จินมองหาใคร
แต่ที่แน่ๆไม่ใช่ผม
“พี่จินมองหาใครฮะ?”
“เอ่อ...เปล่าครับ แล้วนี่ใบหยกไปไหนล่ะครับ ทำไมน้องชินถึงนั่งอยู่คนเดียว”
พี่จินพูดแปลกๆอ่ะ หรือผมรู้สึกไปเองกันนะ
“อ่อ หยกไม่สบายน่ะฮะ วันนี้ไม่มาเรียน” ผมพูดจบ
พี่จินก็นิ่งไปเลย เอ๊?? ผมพูดอะไรผิดไปรึเปล่าอ่ะ
ผมนั่งกินข้าวต่อไป
พี่จินเองก็ยังนั่งอยู่กับผมฮะ ชวนผมคุยไปด้วย ผมเองก็คุยไปด้วยกินด้วย
ยังดีนะฮะที่มีพี่จินอยู่ด้วยไม่งั้นผมได้เหงาแน่เลย
หมดเวลาพักผมก็เดินกลับมาที่ห้องเรียน
และเริ่มเรียนคาบบ่ายอย่างเบื่อหน่ายเหมือนเดิม
เลิกเรียน
“ชินอยู่ที่หน้าโรงเรียนฮะพี่เซย์” ผมพูดกับพี่เซย์ที่โทรมาถามว่าผมเลิกเรียนรึยัง และจะกลับตอนไหน แต่พอถามไปถามมาพี่เซย์ก็บอกจะมารับ
[โอเคๆ รออยู่แถวนั้นแหละ
อีก20นาทีพี่ถึง]
ผมวางสายจากพี่เซย์และนั่งเล่นอยู่แถวหน้าโรงเรียน
แต่ว่านะ 20 นาทีอ่ะ มันนานนะ นานมากเลยด้วย
แล้วผมจะทำอะไรดีอ่ะให้รออยู่เฉยๆแบบนี้ไม่ไหวหรอกฮะ
ผมหยิบเอาโทรศัพท์มากดเล่นฆ่าเวลา กดเล่นเกมไปได้สักพักพี่เซย์ก็ขับรถมาถึง ลงจากรถและเดินเข้ามาหาผมที่นั่งมองอยู่
“หิวมั้ย?” พี่เซย์ถาม ผมก็พยักหน้าเล้กน้อย พี่เซย์เลยขยี้หัวผมจนมันยุ่งไปหมด
“ง่าาา พี่เซย์อ่ะ ผมยุ่งหมดแล้ว
แบบนี้ผมก็ไม่หล่อสิหาแฟนไม่ได้ทำไงอ่ะ” ผมมุ่ยหน้าใส่พี่เซย์แบบงอนๆ
พี่เขาเลยหัวเราะผมใหญ่เลยอ่ะ
“ฮ่ะๆๆ ครับๆ ไม่แกล้งแล้ว ถ้าหาแฟนไม่ได้นี่ก็ยุ่งจริงๆน๊าาา...แต่ถ้าสนใจ
พี่จะรับผิดชอบดุแลชินไปตลอดชีวิตเลยก็ได้นะครับ”
อึก!
/////
ไอ้พี่เซย์บ้า ผมเขินนะ งื้อออออ ไม่คุยด้วยแล้ว!
ค่อยดูนะถ้าเกิดว่าผมหาแฟนไม่ได้จริงๆล่ะก็...มารับผิดชอบเลย!!
“อ้าว? เป็นอะไรไปครับ หื้ม? น่าแดงเชียว?”
ไม่พูดเปล่านะฮะ ยังเอาหน้าเข้ามาใกล้ผมอีกอ่ะ อร๊ายยยยย!! ไอ้พี่บ้า
ผมจะสลายกลายเป็นอากาศธาตุเพราะพี่แล้วนะ
“พี่บ้า เอาหน้าออกไปเลยนะ”
ผมว่าแล้วเอามือดันหน้าพี่เซย์ออก ก่อนจะลุกขึ้นยืน
“ฮ่าๆๆๆๆ” แกล้งเข้าไปเถอะ
ผมไม่อยู่ให้แกล้งแล้วจะรู้สึก!
“ผมหิวจะตายแล้ว ไปได้รึยังอ่ะ”
ผมพูดแล้วรีบเดินหนีไปที่รถของพี่เซย์โดยที่ไม่รอให้เขาได้แกล้งอะไรผมอีก แค่นี้ก็หน้าแดงจนไม่รู้ว่ามันจะหายแดงเมื่อไหร่
พอขึ้นรถอะไรเรียบร้อยแล้ว
พี่เซย์ก็ขับรถกลับบ้าน ผมไม่ได้พูดอะไรกับพี่เซย์ตลอดเวลาที่ขับรถจากโรงเรียนมาบ้าน
เพราะอะไรน่ะหรอ?เพราะผมเล่นเกมไง เกมที่ผมเล่นค้างไว้อ่ะ
“ถึงแล้วๆ เด็กติดเกมหยุดเล่นก่อนครับ
ทานข้าวก่อนค่อยเล่นก็ได้” พี่เซย์พูดเมื่อขับรถมาถึงบ้านแล้ว
ผมลงจากรถแต่ก็ยังกดเล่นเกมอยู่โดยที่ไม่มองทางข้างจนกระทั่ง...
แปะ!
“โอ๊ย!
เจ็บนะ!” ผมเงยหน้าไปมองค้อนพี่เซย์ทันทีที่พี่เขาดีดหน้าผากผม
อู๊ยยย เจ็บอ่า
“พี่บอกแล้วไงครับ ว่าให้หยุดเล่นก่อน
ทานข้าวให้เสร็จแล้วค่อยเล่นก็ได้” พี่เขาดุผมเบาๆ
ผมเลยต้องเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าและไปทานข้าวตามที่พี่เซย์บอก
“แม่ฮะ พี่เซย์แกล้งผมอ่ะ” ขอฟ้องหน่อยแล้วกันนะ
อิอิ ผมเดินมากอดแขนแม่ที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัว
พี่เซยืก็เดินตามเข้ามาด้วย
“แกล้งน้องอีกแล้วนะตาเซย์”
แม่เอ็ดพี่เซย์เล็กน้อย แต่ดูเหมือนพี่เซย์จะไม่ยอมแพ้ฮะ ฟ้องแม่กลับมาอีก
“ก็ผมบอกลูกแม่แล้วไงครับ ว่าอย่าพึ่งเล่นเกม
แถมเวลาเดินยังไม่มองทางอีก เกิดชนอะไรเข้าเป็นเรื่องเลยนะครับ” อึก จุก!
“เรานี่ก็เหมือนกันนะชิน เวลาพี่เขาบอกอะไร
ฟังๆพี่เขาบ้างก็ได้ อย่าดื้อเกินไปล่ะ” แม่เลยหันมาดุผมอ่าาา
ไม่ยอมแน่ งานนี้ชินต้องชนะ!!
พอทานข้าวเสร็จผมก็ขึ้นห้องนอนเลย มาอาบน้ำ
ทำการบ้านอะไรให้เสร็จๆไป จะได้โทรหาใบหยกถามอาการหน่อยว่าดีขึ้นรึยัง
พรุ่งนี้วันเสาร์ด้วย
“หยกตัวเป็นไงบ้างอ่ะ” ผมถามออกไปทันทีที่หยกรับสาย เพื่อนตัวน้อย(?)ยังไม่ได้กรอกเสียงตอบกลับมาด้วยซ้ำ
[อื้อ เค้าหายแล้วแล้วล่ะ แค่ปวดหัวนิดหน่อยเอง
นอนพักวันเดียวก็หายแล้ว] ใบหยกพูดเสียงสดใส
พอได้ยินแบบนั้นผมก็หายห่วง
“แล้วตัว ทำอะไรอยู่อ่ะ?” ถามไปด้วยนอนกลิ้งไปด้วย
รู้สึกมีความสุขยังไงบอกไม่ถูกเลยฮะ
[เค้ากำลังอ่านหนังสืออยู่อ่ะ
ว่าแต่วันนี้มีการบ้านอะไรรึเปล่า?]
“มีนะ แปบนะเค้าไปดูก่อน....” ผมลงจากเตียงแล้วเดินไปที่โต๊ะเขียนหนังสือ
เปิดดูการบ้านและบอกกับหยกไป
[แค่นี้ใช่มั้ยอ่ะ?]
“อื้ออ”
[โอเคเค้าจะรีบทำ เอ่อ...ตัว
เค้ามีเรื่องจะ...(หยกมีเพื่อนมาหาลูก) ฮะแม่เดี๋ยวหยกไป...ตัวเค้าต้องวางแล้วอ่ะ
เอาไว้เค้าจะโทรไปใหม่แล้วกันนะ] พูดจบแค่นั้นใบหยกก็วางสายไปเลย
ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไรอยู่แล้ว
วางสายจากใบหยก ผมก็ไม่มีอะไรทำแล้วอ่ะ
เลยเดินออกจากห้องลงไปข้างล่างก็เจอแม่นั่งคุยกับพี่เซย์อยู่ที่โซฟากลางบ้าน ผมเลยเดินเข้าไปหาและนั่งลงข้างๆแม่ ตรงที่ยังว่างอยู่ เพราะอีกด้านมีพี่เซย์นั่งอยู่
“คุยอะไรกันอ่ะ”
“คุยเรื่องชินแหละ ไม่รู้เมื่อไหร่จะเลิกดื้อ”
พี่เซย์เลยตอบกลับคำถามผมแบบกวนๆ ผมเลยค้อนส่งไปให้ซะเลย
“ไอ้พี่เซย์บ้า”
“น้องชินดื้อ”
“พี่บ้าอ่ะ”
“ชินดื้อ”
“พอๆ ทะเลาะกันเป็นเด็กไปได้พวกลูกนี่” แม่ฮะ!! แม่ลืมอะไรไปรึเปล่า
ลูกแม่คนนี้ก็เด็กอยู่นะฮะ ผมอายุแค่ 12 เองนะ เดือนหน้า 13 แล้ว
“แม่อ่ะ ชินยังเด็กอยู่เลยนะฮะ
เนี่ยๆเด็กแบบเนี่ย” ผมว่าแล้วกอดแม่อ้อนๆ แม่เองก็กอดผมตอบ
“โหยย รักกันอยู่สองคนอ่ะ”
พี่เซย์ว่าแล้วก็กอดแม่บ้าง
“ไม่ต้องเลยพี่เซย์ นี่แม่ชินนะ”
ผมปัดมือพี่เซย์ที่กอดแม่ออก พี่เขาก็ไม่ยอมฮะ ปัดมือผมออกด้วย
ปัดไปปัดมากลายเป็นว่าพี่เซย์กอดทั้งแม่และผมเลยอ่ะ
“พอแล้วๆ แม่ไปนอนดีกว่าจะได้โทรหาพ่อเราด้วย”
แม่พูดจบท่านก็เดินขึ้นห้องไป ตอนนี้ก็เลยเหลือแค่ผมกับพี่เซย์ที่นั่งจ้องกันอยู่
ไม่ใช่จ้องแบบหวานหวาดเยิ้มอะไรนะฮะ ผมจ้องพี่เซย์แบบหาเรื่องๆ
ส่วนพี่เซย์ก็จ้องผมแบบเบื่อหน่าย ถ้าผมมองไม่ผิดอ่ะนะ
“มองแบบนี้ พี่คิดค่ามองนะ นาทีล่ะ10บาท”
พูดออกมาได้หน้าตาเฉย
“คิดว่าตัวเองหล่อตายล่ะ” ผมพูดลอยๆ และลุกจะเดินกลับห้อง
แต่ก็ถูกพี่เซย์ดึงตัวไว้ แต่สงสัยจะดึงแรงไปหน่อย ผลเลยกลายเป็นว่าผมเซไปนั่งตักพี่เซย์
อร๊ายยยย!!
อยากจะกรี๊ดเป็นภาษาบล็อกโคลี่!!
ผมนั่งตักพี่เซย์!!!(-*-)
ผมนั่งตักพี่เซย์!!!(-*-)
“อ๊ะ อะไรเนี่ย” เวลานี้ต้องรีบกลบเกลื่อนความเขินฮะ ขืนยังกรี๊ด(ในใจ)ต่อไปมีหวัง พี่เซย์ได้รู้หมดว่าผมรู้สึกยังไง
“ก็แค่จะบอกว่าอย่าพึ่งไป
แต่ใครบางคนนี่สิ...อยากนั่งตักพี่บอกดีๆก็ได้นะครับ หืม”
“ใครจะไปอยากนั่งกัน ปล่อยผมเลยนะ!” พี่เซย์บ้าที่สุดเลย
ตัวเองเป็นคนดึงมานั่งแท้ๆ แต่กลับมาบอกว่าผมอยากนั่งตัก!
ใจบ้านี่ก็เต้นแรงอยู่ได้
รู้มัยว่ามันเขินมากแค่ไหน เกิดพี่เซย์ได้ยินขึ้นมาจะทำยังไงห๊ะ!
“ครับๆ ไม่ปล่อยหรอกครับ ป่ะ เราไปนอนกันเถอะ”
อ๊ากกกก!
พูดอะไรของพี่เนี่ย!
พี่เซย์พูดจบ ก็อุ้มผมที่นั่งอยู่บนตักพี่เขาขึ้นมาพร้อมกับตัวเองที่ยืนขึ้น และเดินขึ้นมายังชั้นสองของบ้านตรงไปที่ห้องนอนของผมฮะ ไปทำอะไร? ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ คือผมอายจะแย่อยู่แล้วเนี่ย
“พะ พี่เซย์!”
“ครับ?” ยังจะตอบเป็นคำถามมาอีกนะ
“พี่จะพาผมไปไหนอ่ะ”
“ไปนอนไงครับ” รู้แล้วว่าไปนอน
แต่พี่จะอุ้มผมทำไมง่าาาาา....
“อุ้มผมทำไมเล่า ผมเดินเองได้หรอก ปล่อยผมได้แล้ว”
ผมพูดเมื่อพี่เซย์ผลักประตูห้องผมให้เปิด ไม่รู้เพราะผมรีบหรืออะไร
ผมปิดประตูห้องไม่สนิท-*-
พี่เซย์วางผมลงที่เตียงและตามด้วยร่างสูงที่ใช้แขนทั้งสองข้างล็อกไว้ไม่ให้ผมได้ลุกขึ้น
ง่ายๆก็คือพี่เซย์คร่อมผมไว้แต่ยังนั่งอยู่ข้างตัวผม(เข้าใจมั้ยอ่ะ) โดยที่หน้าเราห่างกันไม่มากเท่าไหร่
“พะ พี่เซย์จะทำอะไร?” ผมถามเมื่อพี่เซย์ก้มหน้าลงมาใกล้ผมมากกว่าเดิม
“ไม่ได้ทำอะไรครับ” ไม่ทำบ้าอะไรล่ะ
“แล้วจะก้มลงมาทำไมอ่ะ”
“พี่จะบอกฝันดีเราน่ะ”
“ก็รีบบอกสิฮะ...ไม่ต้องก้มลงมาแล้ว
หน้าจะติดกันแล้วเนี่ย” ผมใช้มือดันหน้าพี่เซย์ออก
แต่ร่างสูงก็เอามือมาจับมือผมไว้ทั้งสองข้างเลย ตอนนี้ผมถูกล็อกไว้เรียบร้อยแล้วฮะ
“ครับๆ” พูดครับ แต่...ไม่ทำตามที่พูดอ่าา
ไอ้พี่บ้านี่ ถ้าหลุดไปได้เมื่อไหร่ผมจะโวยวายให้ลั่นบ้านเลย ค่อยดูสิ
“ครับแล้วจะก้มลงมาอีกทำไมเล่า!!” ผมก็ยังดิ้นต่อไปฮะ
ใครจะยอมอยู่เฉยๆล่ะ ในเมื่อยังไม่รู้เลยว่าคนตรงหน้าจะทำอะไรเราอ่ะ
“เฮ่อออ ก็จะกู๊ดไนท์คิสอ่ะ”
“ห๊ะ!” ผมร้องออกมาอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
พี่เซย์บอกจะทำอะไรนะ?
“ไม่ห๊ะแล้วครับ ทำเลย” และก็ทำเลยอย่างที่พี่เขาบอกฮะ
“อื้ออ”
พี่เซย์กดริมฝีปากลงมาที่ริมฝีปากของผมอย่างเบา
ราวกับขนนกที่ร่วงลงมาสัมผัสพื้น(?) ก่อนที่ร่างสูงจะกดจูบนักๆและแนบแน่นขึ้น
มันไม่ได้ลึกซึ่งอะไร ไม่ได้รุนแรง ไม่ได้ล่วงล้ำแต่อย่างใด พี่เซย์แค่แตะริมฝีปากลงมาเฉยๆ(รู้สึกเสียดายนิดๆ)
แต่มันกลับอบอุ่น อ่อนโยน อื้ออออ จะละลายเลยอ่ะ
เมื่อพอใจพี่เซย์ก็ผละออกกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ
ทำเอาขนลุกเลยอ่ะ แถมยังรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัวเลยด้วย
“ฝันดีนะครับ”
พูดจบพี่เซย์ก็รีบเดินออกจากห้องผมไปโดยที่ผมมองไม่เห็นว่าพี่เซย์ทำหน้ายังไง
เท่าที่รู้ตอนนี้ คือผมหน้าร้อนไปหมดแล้วง่าาา
ผมรีบลงจากเตียงวิ่งไปที่กระจกเพื่อดูหน้าของตัวเอง
เหวออออออ...อะไรมันจะแดงขนาดนี้นะ!! แถมปากเหมือนจะบวมๆด้วยอ่าาาา
งื้อออออ
ไอ้พี่เซย์บ้า!!!
ผมรักที่สุดเลย!!
-------------------------+++++++++++++-------------------------
Sey
ทำอะไรลงไปว๊าาาา!!!
อ๊ากกกกกกก!! เกลียดตัวเองชิบหาย
จูบที่สองแล้วนะเว๊ย! อย่าลืมสิๆ
ว่านั่นน่ะน้องมึงนะครับ น้องเลยนะ แต่แมร้งก็ยังรักในฐานะอื่นอีกนะ!!
โว๊ยยยยยยยย!!
ได้แต่โวยวายแหละครับ โวยวายคนเดียวในใจ-*-
โวยวายออกเสียงได้ที่ไหนกันล่ะได้รู้กันทั้งบ้านพอดี
แถมห้องผมยังอยู่ใกล้กับห้องของเจ้าตัวด้วยอีก ถ้ารู้ขึ้นมาจะมองผมยังไงล่ะ
“เฮ่อออ ถึงจะยังไงก็เถอะ แต่ปากชินหวานชะมัด
ไม่ว่าจะจูบแรกหรือจูบสองก็ยังหวานอยู่ดี...อยากจะทำมากกว่านั้น”
เฮ๊ยๆๆๆ พูดอะไรว๊ะ พูดอะไร นั่นน้องมึงจำไว้ น้องมึงครับ น้องมึง!!
“พี่จะคลั่งเพราะเราจริงๆแล้วนะชิน” เดี๋ยวมีคนได้ยินนนนนน....
ถึงในใจจะโวยวายยังไง แต่ปากก็พูดไม่หยุด ผมว่าตัวเองต้องไปเช็คสมองกับใจแล้วสิ คิดอย่างพูดอย่าง ปากไม่ตรงกับใจเอาซะเลย
แต่ก่อนจะไปเช็ดอะไร ต้องจัดการกับเจ้านี่ก่อนแล้วสิ...บ้าเอ๊ย!! แค่จูบเองนะเว๊ย มึงขึ้นเลยหรอo[]o!!
ช่วยตัวเองไปก่อนล่ะกัน ได้เมื่อไหร่จะเล่นให้ลุกไม่ได้เลยคอยดู!!
--------------------------+++++++++++++-----------------------------
100% ขอรับ กว่าจะจบตอนนี้เล่นเอา
เหงือนตกแล้วตกเหมือนเคยแฮะ!!
แถมตอนนี้ รู้สึกพี่เซย์จะบ้าๆยังไงก็ไม่รู้อ่ะขอรับ
ก่อนจาก สักเม้นนะขอรับ คำผิดต้องบอก!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น