:; Chapter
14 love ;:
“คบกันแล้ว!!”
เสียงร้องอย่างตกใจของพี่ไฟดังขึ้นมาทันที
ที่ผมกับพี่เซย์เดินกลับเข้ามาในงานอีกครั้ง ยังไม่มีใครพูดเลยนะ
“มึงรู้ได้ไง?” พี่เซย์ถามกลับด้วยความสงสัย
“กูแอบฟังพวกมึงคุยกัน” เท่านั้นแหละ
ตามมาด้วยเสียงแซว และสายตาล้อๆ ของพวกพี่เขา รวมถึงหยกด้วย
หน้าแดงสิฮะ แดงมากด้วย!
“เมียจ๋า...เขาคบกันแล้ว...เราไปปั้มลูกกันเถอะ”
พี่ไฟพูดชวนพี่เพชร ทำเอาคนที่ถูกชวนถึงกับหน้าแดง
ก่อนจะจัดหนักให้พี่ไฟไปหนึ่งดอกเต็มๆ
ผมเดินไปนั่งข้างหยก ที่นั่งอยู่คนเดียว หน้ายังแดงไม่หาย
“ใครบอกก่อน” หยกถามผมยิ้มๆ
“ไม่รู้” ใครจะไปกล้าบอกกันเล่า น่าอายจะตาย
แถมพี่เซย์ยังจ้องผมตลอดเวลาอีก ฮึ๊ย! เขินจะตายอยู่แล้วนะ!
เวลาร่วงเลยมาจนถึงเที่ยงคืน
พวกพี่ๆเขาก็กลับกันไปหมดแล้ว ทั้งบ้านจึงเหลือเพียงผมกับพี่เซย์แค่สองคน ทำตัวไม่ถูกเลย จากที่เป็นพี่น้องแล้วเปลี่ยนมาเป็นคนรักเนี่ย! แต่เรื่องนั้นค่อยเป็นค่อยไปก็ได้...
“เป็นอะไรครับ?” พี่เซย์ถามผม
เรากำลังนั่งดูหนังกันอยู่ หนังผีด้วยแหละ อะไรจะคึกขนาดนั้น
เห็นผมไม่ง่วงก็ชวนดูหนัง แล้วดูสิ
หนังที่เลือกมาอ่ะ ทำไมต้องหนังผีด้วย
ดูเมะ(อนิเมะ)ยังจะดีกว่าเลยY^Y
“เพราะพี่แหละ!”
ผมพูดแล้วหันหน้าหนีพี่เซย์มาที่ทีวี
ว๊ากกก!!
ลืมไป มันเป็นหนังผี ผมหลับตาปี๋ด้วยความตกใจ
จู่ๆก็มีผีโผล่ออกมาอ่ะ
ได้ยิ้นเสียงหัวเราะของคนแถวนี้แล้ว ความกล้วหายหมดเลย
ผมลืมตาขึ้นจ้องดูหน้าผี(?)ในทีวีอย่างตั้งใจ
“งอนพี่เหรอ?” เขาถามผมเหลือบมองพี่เซย์เล็กน้อย
แล้วหันมาตั้งใจดูหนังต่อ ถึงผมจะดูไม่รู้เรื่องเพราะคิดอะไรต่างๆนานาก็เถอะ
“โอ๋ๆๆ
พี่ขอโทษครับ...ถึงจะไม่รู้ว่าทำอะไรผิดก็เถอะ” งื้อออ พี่เซย์บ้า! ผมไม่คุยกับพี่แล้ว
ผมลุกขึ้นจะเดินกลับห้องนอน แต่ก็ถูกร่างสูงคว้าตัวให้นั่งลงบนตักแล้วกอดเอวผมเอาไว้
“หายงอนพี่นะครับ...น๊าาาา~” อย่าอ้อนสิ
เดี๋ยวผมก็ใจอ่อนหรอก
“ปล่อยๆๆ ผมจะไปนอนแล้ว” ผมดิ้นดุ๊กดิ๊กๆ(?)
อยู่บนตัวพี่เซย์ พยายามจะลุกขึ้น แต่ก็มีแรงไม่มากพอ
“หายงอนนะครับ” เฮ่ออ ผมพยักหน้าขึ้นลง
แล้วดิ้นให้หลุด แต่มันก็ไม่หลุดอยู่อ่ะ
“ไปนอนกันเถอะ” เอ๊???
ไม่ว่าเปล่า
พี่เซย์ปิดทีวีแล้วอุ้มผมเข้าสู่อ้อมกอด เดินขึ้นชั้นบนของบ้าน
ตรงไปที่ห้องของตัวเอง
“เปิดประตูให้หน่อย” ผมเปิดตามที่เขาบอก
ไม่ได้เต็มใจนะฮะ
แต่เพราะสายตาดุๆที่ส่งมาต่างหากทำให้ผมยอม...เปิดประตูให้น่ะ
พอเข้ามาในห้อง เขาก็ใช้เท้าปิดประตู
แล้วเดินมาที่เตียงก่อนจะวางร่างผมลงบนเตียงตามด้วยร่างสูงที่ขึ้นมาคร่อมไว้
ล็อกทุกทางหนีเลย
“จะทำอะไรฮะ?”
“จะกิน...” เหออออ!! จะกินอะไร ผมไม่ใช่อาหารนะฮะ
“ก็ไปหาของกินสิ”
“ก็นี่ไง กำลังจะกินอยู่เนี่ย” ว่าจบ เขาก็ก้มลงมาซุกซอกคอผม
แถมยังขบกัดเบาๆอีกด้วย
“อื้ออ” ถึงจะกัดไม่แรง แต่ผมก็เจ็บนะฮะ พี่บ้า!
“มันเจ็บนะฮะ” ผมร้องบอก
เพราะพี่เซย์ไม่ได้กัดแค่ครั้งเดียว หลายครั้งเลยแหละ
แถมยังเปลี่ยนที่ทุกครั้งด้วย ฮื่อออ คอผมต้องมีแต่แผลแน่เลย
“งั้นก็...กัดพี่คืนสิครับ” ฮึ๊ย!! อย่ามาท้ากันนะ
ผมดันพี่เซย์ให้นอนราบไปกับเตียงอีกด้าน
ซึงร่างสูงก็ยอมนอนลงไปอย่าว่าง่าย ผิดกับก่อนหน้านี้
ที่ผลักเท่าไหร่ก็ไม่ขยับตัวเลย ผมตามขึ้นไปนั่งบนตัวพี่เซย์
ส่งสายตามุ่งมั่นไปให้ร่างสูง ที่นอนใช้มือหนุนหัวยิ้มให้ผมอย่างสบายอารมณ์
เห็นแบบนั้น แล้วมันขึ้น!!
ผมก้มลงไปกัดที่คอพี่เซย์แรงๆ ย้ำเลยนะฮะ
ว่าแรงมาก!
“โอ๊ยยย! เจ็บ...กัดแรงไปแล้วนะครับ”
เขาบ่น แต่ก็ไม่ได้ผลักผมออกแต่อย่างใด ยังนอนยิ้มหน้าบานอยู่เหมือนเดิม ผมหยุดกัดก่อนจะพูด
“ไม่บอกเองว่าให้กัดเบาๆ คริคริ”
ผมหัวเราะเบาๆแล้วกัดต่อ อีกหลายๆที่ จนตอนนี้ คอพี่เซย์มีแต่รอยฟันผมเต็มไปหมด
“พูดแบบนี้ เดี๋ยวก็ทำมากกว่ากัดเลยนี่”
ไม่ว่าเปล่านะฮะ พี่เซย์ยังทำหน้าหื่นๆ ส่งมาให้ผมด้วย
“พอเลย จะตี 2 แล้ว ผมง่วง” เปลี่ยนเรื่องทันที
ผมลงจากตัวพี่เซย์แล้วนั่งลงข้างๆเขา
“นอนสิครับ”
“ไม่เอา ผมจะไปนอนที่ห้อง ขืนอยู่กับพี่ตอนนี้
ผมไม่รอดแน่” อย่างที่บอกผม คงไม่รอดถ้าอยู่กับเขาตอนนี้ ความหื่นนี่ไม่เข้าใครออกใครจริงๆ
“พี่ไม่ทำอะไรหรอกน่า” ปากบอกไม่ทำ
แต่สายตานี่จ้องผมตาไม่กระพริบเลยนะ ใครเชื่อก็บ้าแล้ว
“ไม่สนฮะ ผมจะไปนอนที่ห้อง” ผมว่าแล้วรีบลงจากเตียงก่อนที่ร่างสูงจะจับตัวผมไว้อีก
แล้ววิ่งออกจากห้องพี่เซย์กลับห้องของตัวเองทันที
-----------------++++++++++------------------
อื้อออ
หนัก!
ผมลืมตาขึ้นทันที ที่รู้สึกถึงความอึดอัด
และหนักๆไปทั้งตัว...และสิ่งที่ผมเห็น มันทำให้ผมแทบจะกรีดร้องออกมาดังๆ
“พี่เซย์บ้า! ออกไปเลยนะ”
ผมผลักร่างสูงที่นอนทับตัวอยู่ให้ออกไปไกลๆ
ตัวก็ใหญ่ยังจะมานอนทับผมอีก ถ้าตัวผมแบน(?)นะ มีเรื่องแน่!
ว่าแต่...เขาเข้ามาในห้องผมตอนไหน??
“พี่เซย์!! ออกไปเลยนะ”
ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
ได้ต้องการแบบนี้ใช่มั้ย
ผมใช้มือทุบตีไปที่หลังของพี่เซย์แรงๆ และหลายๆที
ตีอยู่อย่างนั้นแหละ ในเมื่อไม่ออกไปดีนัก ผมก็จะตีจนกว่าจะออกไปเลย
“ออกไปๆๆๆๆๆ”
ตุบ ตับ ๆๆๆๆ
“อืมม พี่ง่วง” ห๊ะ!! แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมกันล่ะ
“ง่วงก็ไปนอนสิ แล้วก็ออกไปจากตัวผมด้วย”
ผมพูดด้วยความหงุดหงิด ถึงจะเป็นพี่เซย์
แต่ถ้ามาทำให้ผมหงุดหงิด ผมก็ไว้หน้านะ
“ออกไป” ผมเปลี่ยนจากเสียงที่โวยวาย
เป็นพูดเสียงปกติที่ติดไปทางเรียบนิ่งมากกว่า
ร่างสูงพอได้ยินน้ำเสียงผมที่แปลกไป ก็เงยหน้าขึ้นจากซอกคอผม
แล้วจ้องหน้าผม ก่อนจะยอมลงจากตัวผมไปนอนแผ่กับเตียง
ผมลุกขึ้นนั่งแล้วลงจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำ
เฮ่อออ ทำไมต้องมาทำให้ผมหงุดหงิดแต่เช้าด้วยล่ะ...
ผมล้างหน้าแปรงฟัน เดินออกจากห้องน้ำ
ไปหยิบผ้าเช็ดตัวกับชุดที่จะใส่วันนี้ แล้วเดินกลับเข้าห้องน้ำอีกครั้ง
โดยไม่พูดอะไร แต่ก็รู้ว่าร่างสูงจ้องมองทุกการกระทำของผมอยู่
ผมนั่งแช่อยู่ในห้องน้ำนานกว่าปกติ
ที่ต้องทำแบบนี้ เพราะผมอยากให้อารมณ์เย็นลงก่อนถึงจะออกไป ถ้าออกไปตอนนี้
เกิดทะเลาะกับพี่เซย์ขึ้นมา แย่แน่เลย
“ชิน อาบน้ำเสร็จรึยัง?” เสียงพี่เซย์ตะโกนถามจากด้านนอก
“ยัง..” ผมตอบกลับเสียงหวน
“เฮ่ออ พี่ไปรอข้างล่างนะ” เสียงประตูห้องปิดลง
พร้อมกับผมที่ลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ เช็ดตัวให้แห้งแล้วใส่เสื้อผ้า
ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำ
ถ้าผมจะชวนหยกไปเที่ยวให้รู้สึกดีขึ้นเนี่ย...หยกจะว่างมั้ยนะ?
“พี่ไม่ให้ไป!”
เสียงค้านจากพี่เซย์ดังขึ้นทันที ที่ผมบอกว่าจะไปเที่ยวกับหยก
“ทำไม?” ผมถามพลางดื่มนมไปด้วย
ตอนนี้เรานั่งอยู่ที่สวนหน้าบ้านฮะ
“มันอันตราย เรายังเด็กนะ” ผมสักสีหน้าหงุดหงิดๆ
ใส่พี่เซย์อีกครั้ง จากที่ผมใจเย็นลงแล้ว ตอนที่คุยกับหยกก่อนหน้านี้ แต่พี่เซย์ก็มาทำให้ผมหงุดหงิดอีกครั้ง
“ผมไม่ได้ไปกันแค่สองคนสักหน่อย พี่จินก็ไปด้วยนะ!” ผมเถียงกลับ
“พี่ยิ่งไม่ให้ไปเลย!”
เขาพูดเสียงแข็งเหมือนไม่พอใจ
“พี่ไม่มีเหตุผลเลย ผมแค่จะไปเที่ยวเองนะ
ไม่ได้ไปทำเรื่องไม่ดีสักหน่อย!”
“เพราะพี่เป็นห่วง...แต่ล่ะคนอายุ เท่าไหร่กันเอง”
ผมรู้ว่าพี่เซย์ เป็นห่วง แต่ผมก็ไม่ได้ไปทำอะไรไม่ดีนี่ฮะ แค่จะไปเดินเล่นที่ห้าง
กันเองอ่ะ
“แล้วทำไม
ก็แค่ไปเดินเล่นกันเอง..แค่นี้ก็ไม่ได้งั้นเหรอ?”
“ไม่...ห้ามเถียง ห้ามดื้อ”
ผมไม่ได้อยากจะดื้อสักหน่อย...ในเมื่อไม่อยากให้ผมไปดีนัก ก็ไม่ต้องคุยกันเลย จนกว่าผมจะหายโกรธ!
“ก็ได้! ไม่ไปก็ได้!” ผมลุกขึ้น เดินเข้าบ้านและตรงขึ้นห้องตัวเองไปเลย
พอเข้ามาในห้อง ผมก็ล็อกประตู เดินไปนั่งที่เตียง
แล้วโทรหาหยก
[อื้ออ ว่าไง]
“เค้าไม่ได้ไปแล้วนะ” ผมพูดน้ำเสียงปกติ
[เกิดอะไรขึ้น
ทะเลาะกับพี่เซย์เหรอ]
“นิดหน่อย...”
[เล่าให้เค้าฟังได้มั้ย] ผมนั่งคิดอยู่สักพักก็เล่า เรื่องที่เกิดขึ้นให้หยกฟัง
Sey
เฮ่อออ...ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้ชินรู้สึกไม่ดีนะครับ แต่มันเป็นห่วงอ่ะ ยิ่งถ้าไปกับไอ้เด็กจินนั่นแล้ว
ยิ่งไม่อยากให้ไปเลย
Rrrr
[ไงมึง ได้ยินว่าคบกับชินแล้วเหรอ]
ไอ้จา...มึงโทรมาได้ถูกจังหวะมากเพื่อน...โทรมาตอนกูทะเลาะกับชินเนี่ย!
“อืม...” ผมตอบกลับเสียงเหนื่อยๆ
[เป็นไรว่ะ ไม่ดีใจเหรอ?]
“ดี...แต่กูพึ่งทะเลาะกัน
ก่อนที่มึงจะโทรมาเนี่ย”
[อ้าว ไปทำอะไรว่ะ] โหยย เพื่อนมึงดีจริงๆ-*-
“ก็ชินจะไปเที่ยวกับหยกแล้วก็ไอ้เด็กจิน
แต่กูไม่ให้ไป...บลาๆ...” ผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ไอ้จาฟัง ตั้งแต่ต้นจนจบ
[มึง...ไม่มีเหตุผลอย่างที่ชินบอกนั่นแหละ]
มันด่าผมเรียบๆ
“กูเป็นห่วง นี่กูผิด?”
[มึงจะห่วงมันก็ไม่ผิด...แต่ที่กูจะบอกคือ
ถ้ามึงห่วงมาก ทำไมมึงไม่ไปกับชินเลยล่ะ
และอีกอย่าง มึงไม่ต้องมาหึงน้องชายกู
เพราะมันคบกับหยกแล้ว...เลิกงี่เง่าได้ล่ะ!] ไอ้จาร่ายมาเป็นชุด
ผมคิดตามที่มันบอก ก็ถูกของมัน ทำไมผมไม่ไปด้วย
เรื่องแค่นี้ ทำไมตอนนั้นถึงคิดไม่ได้...แล้วดูตอนนี้สิ ชินโกรธไปแล้วด้วย...ผมอยู่กับชินมา ยังไม่เคยเห็นน้องโกรธเลยด้วยซ้ำ
ง้ออยากแน่!!
เฮ่ออออ...จะยอมคุยกับผมมั้ยเนี่ย?!
-----------------+++++++++++------------------
100%
#ตอนนี้มันมั่วๆ คิดอะไรออกก็เอามาใส่เลย
ไม่รู้จะแต่งยังไงให้คู่นี้หวานเหมือนคู่อื่นๆ อ่ะ แฮะๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น