:; I Love No. 4 ;:
“อื้ออ”
ผมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นช้าๆ มองไปรอบๆเพดานห้องที่ไม่คุ้นเคย ก็ทำให้นึกออกว่า เมื่อคืนผมมานอนที่บ้านไอ้พี่จิน
จะขยับตัวลุกเท่านั้นแหละฮะ ขยับไม่ได้เลย แถมอึดอัดอีกด้วย เหมือนมีอะไรสักอย่างมารัดตัวเอาไว้อ่ะ
พอก้มมองลงไปช่วงเอว ก็เจอเลยฮะ ตัวการที่ทำให้ผมขยับตัวไม่ได้น่ะ...ไอ้บ้าพี่จินกำลังกอดผมอยู่ แถมยังนอนหลับสบายใจอีกต่างหาก!!
“อื้อ” ผมค่อยๆยกมือปลามือของเขาออกจากเอวตัวเองเบาๆ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ขยับไปไหนเลยอ่ะฮะ
“อะ ไอ้พี่จิน ปะ..ปล่อยนะ” ในเมื่อไม่ยอมขยับ ก็ต้องกวนให้ตื่นแล้วล่ะ
แง๊งง! ไม่ยอมปล่อยอยู่ดีอ่ะ แถมยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่นด้วยอ่ะฮะ
“พี่จินบ้านี่ ปล่อยผมนะฮะ ปล่อยๆๆๆ” ไม่ตื่นใช่มั้ยฮะ ในเมื่อไม่ตื่นก็ต้องตีให้ตื่น
ผมทุบไปที่ตัวพี่จินหลายๆที ทั้งทุบ ทั้งตี ทั้งข่วน ทำทุกอย่างเพื่อให้ร่างสูงปล่อยตัวผมออกจากอ้อมกอด และดูเหมือนว่ามันจะได้ผลแล้วล่ะ
“อืมม พี่ง่วงครับ...อย่าพึ่งกวนนะ”
“ถ้าจะนอนก็ปล่อยตัวผมเซ่!!” ได้แต่ร้องโวยวายแหละฮะ ก็เขาไม่ยอมปล่อยเลยอ่ะ เผลอๆอาจจะกอดแน่นขึ้นอีก
“นอนก่อนนะครับ...น้องชิน”
อึก!
ผมชะงักมือที่กำลังจะตีพี่จินทันที ก่อนจะหยุดนิ่งลงไม่โวยวาย ไม่ส่งเสียง นอนอยู่เฉยๆ ตามที่ร่างสูงต้องการ อะไรกัน ขนาดนอนอยู่ยังละเมอถึงชินเลยเหรอ?
ถ้าจะละเมอน่ะ ลืมตาขึ้นมาดูหน่อยก็ดีนะว่าคนที่กอดอยู่อ่ะคือใคร และอีกอย่างอย่ามาทำเหมือนผมเป็นตัวแทนของใครแบบนี้!!
เอ๊ะ!
ผมกำลังน้อยใจอะไร?
ผมน้อยใจพี่จินเหรอ? แค่พี่เขาละเมอถึงชิน ผมจะน้อยใจทำไมล่ะ รู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ว่าเขารักชินน่ะ...บ้า! บ้าที่สุดเลย ใบหยกนิสัยไม่ดี ทำไมต้องเผลอเข้าข้างตัวเองด้วยว่าเขา....อึก!
ไม่รู้ด้วยแล้ว!!
ผมนอนนิ่งอยู่กับทีสักพัก ก็ทนความอึดอัดที่อยู่ในอกตัวเองไม่ไหว ใช้มือยกแขนของพี่จินขึ้นสุดแรง แล้วเอาออกจากตัว ก่อนจะขยับตัวหนีร่างสูง แล้วลงจากเตียง เดินไปเข้าห้องน้ำ
เฮ่อออ!! ผมอยากกลับบ้านแล้ว ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ไม่อยากเจอหน้าเขาเลย ผู้ชายคนนั้น ไม่อยากเจอเลย
ผมใช่เวลาอาบน้ำไม่นานก็เดินออกจากห้องน้ำในชุดเดิมที่ผมใส่นอน ขุดที่ผมใส่มาเมื่อคืนพี่จินเอาไปให้แม่บ้านซักแล้ว ไม่รู้จะได้เมื่อไหร่
พอเดินออกจากห้องน้ำก็เห็นว่าพี่จินยังหลับอยู่ นอนเป็นตายขนาดนี้ เมื่อคืนนอนกี่โมงน่ะ? แล้วเขาได้ทำอะไรผมมั้ยเนี่ย?
แต่ช่างเถอะ เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับผม คงไม่คิดที่จะทำอะไรหรอก...ผมเดินมานั่งเล่นที่ระเบียงด้านนอก มองดูพื้นที่รอบบ้านด้านล่างด้วยความสนใจ ที่มาผมยังไม่ได้มองสำรวจเลย ตอนนี้ก็ขอสำรวจดูหน่อยแล้วกัน
ผมตัดสินใจ เดินกลับเข้ามาในห้อง ไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้าพี่จิน แล้วหยิบเอาเสื้อคลุมตัวใหญ่ของเขาออกมาหนึ่งตัว แค่เสื้อตัวเดียว ก็ปกปิดทุกส่วนของร่างกายผมได้แล้ว นี่ผมตัวเล้กไปหรือเสื้อมันตัวใหญ่เกินไปกันแน่เนี่ย? ชักจะสงสัยแล้วสิ
“พี่จิน...ผมออกไปข้างนอกนะ” ผมกระซิบที่ข้างหูของพี่จินเบาๆ เป็นการบอกกล่าว ก่อนจะได้ยินเสียงครางเบาๆจากร่างสูงตอบกลับมา
“อืมมม” โอเค ไปได้แล้ว
ผมเดินออกจากห้องพี่จินลงไปด้านล่าง อย่างเกร็งๆ ไม่น่าออกมาเลยจริงๆ บ้านหลังใหญ่นี่ น่ากลัวชะมัด แถมยังมีคนชุดดำเต็มบ้านไปหมดเลย ฮื่อออ พี่จินมาช่วยผมที ผมกลัวเขาจะฆ่าผ๊มมมม!!!
ถึงจะโวยวาย(ในใจ)แบบนั้น แต่ผมก็ยังเดินต่อไปอยู่ดี ผมเดินออกจากด้านในตัวบ้านมาที่สวนดอกไม้หลังบ้าน มันเป็นสวนที่ใหญ่มากเลยฮะ มีดอกไม้เยอะแยะเต็มไปหมด บรรยกาศอบอุ่นมากเลยล่ะ แถมยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้อีก
ผอนคลายมากเลย!
“ตื่นแต่เช้าเลยนะจ๊ะ” ผมรีบหันไปมองทางต้นเสียง ก็เห็นคุณแม่ของพี่จินกำลังตัดดอกไม้อยู่กับสาวใช้อีก 2 คน ผมเลยเดินเข้าไปหาท่านและนั่งลงข้างๆ
“อรุณสวัสดิ์ฮะ”
“อรุณสวัสดิ์จ๊ะ..ว่าแต่ออกมาแบบนี้ ตาจินตื่นรึยังล่ะ” ท่านถาม ผมสายหน้าไปมาเป็นคำตอบ แล้วมองดูคุณแม่ของพี่จินตัดดอกไม้ต่อ
“เอ่อ...คุณน้าจะตัดไปทำอะไรฮะ?”
“เอาไปจัดแจกันน่ะจ๊ะ...เรียกแม่สิ น้ามันดูห่างเหินเกินไปนะ”
“อะ ฮะ^^” ผมก็ไม่รู้ว่ามันหมายความว่ายังไง แต่ผมชอบท่านจังเลยฮะ
“ใบหยกลองตัดดูมั้ย?” ผมพยักหน้า ยิ้มแก้มปริ แล้วรับกรรไกรตัวดอกไม้มาจากสาวใช้คนนึ่ง พวกเธอยิ้มให้ผมด้วยล่ะฮะ
ผมจับต้นตามที่คุณแม่บอก แล้วตัดกิ่งกุหลาบตามขนาดที่ท่านบอก และกว่าจะตัดได้แต่ล่ะดอกก็ต้องเลือกอีกว่าดอกไหนสวย ดอกไหนดี ยากจังแฮะ!
“เป็นไงจ๊ะ สนุกมั้ย?” ท่านถาม เมื่อเราเดินมานั่งที่ศาลาตัวสวยที่อยู่กลางสวนดอกไม้
“สนุกมากเลยฮะ หยกพึ่งเคยทำแบบนี้ครั้งแรกเลย” ผมพูดยิ้มๆ
“งั้นดีเลย แม่จะสอนหยกหลายๆอย่างเองนะ ว่าแต่หยกจัดดอกไม้ได้รึเปล่า?”
“ได้ฮะ หยกเคยช่วยแม่จัดบ่อยๆ” ผมพูด ใช่ฮะ ผมเคยช่วยแม่จัดบ่อยๆ ถึงท่านจะงานยุ่งแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ไม่เคยที่จะไม่ดูแลผมและบ้าน เป็นแม่ที่ดีมากเลยล่ะ
“ดีเลยๆ มาช่วยแม่จัดหน่อยนะ” ผมพยักหน้า แล้วลงมือจัดดอกไม้ไปพร้อมกับแม่พี่จิน
“ว้าววว สวยมากเลยจ๊ะ! แม่ฝีมือตกไป หรือหยกเก่งกว่ากันแน่น๊าาา” หวาๆๆๆ แบบนี้ผมก็เขินแย่สิฮะ
“คุณแม่เก่งกว่าหยกอยู่แล้วฮะ ว่าแต่จัดเยอะแยะขนาดนี้จะเอาไปทำอะไรเหรอฮะ?” ผมถาม ท่านยิ้มให้ผมก่อนจะตอบ
“เอาไปจัดไว้ตามมุมต่างๆของบ้านน่ะจ๊ะ...แล้วก็ นี่ เอาแจกันอันนี้ไปไว้ที่ห้องของตาจินด้วยนะจ๊ะ” ผมรีบมาแล้วขอตัว เอาแจกันไปเก็บ
พอเดินเข้ามาในบ้านรู้สึกว่าบรรยกาศไม่ได้น่ากลัวเหมือนตอนแรกแล้วฮะ มันดูอบอุ่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเลย ผมเดินมาที่ห้องของพี่จิน เคาะประตู เบาๆสองสามที แล้วเปิดเข้าไป , ปิดประตู
ห๊ะ!! นี่ยังนอนอยู่อีกเรอะ!!
ผมสายหน้าไปมา แล้วเดินมายืนที่กลางห้อง เพื่อหาจุดที่จะวางแจกัน แต่ก็ไม่เจอเลย จะเอาไปวางไว้ที่ไหนดีล่ะเนี่ย?
เฮ่ออ เอาวางไว้ตรงนี้ก่อนแล้วกัน ผมเดินเอาแจกันไปวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ตรงที่ร่างสูงเอาโทรศัพท์ และของใช้ต่างๆวางไว้ ซึ่งพื้นที่มันก็ยังเหลือว่างอยู่
อื้มมม เหมะเจาะ!
“อ๊ะ!” ร่างผมเซไปกับแรงกอดรัดจากด้านข้าง ด้วยฝีมือของไอ้คนที่ยังนอนหลับตาอยู่บนเตียงนี่แหละ เอะอะกอดๆ เป็นปลาหมึกรึไงเนี่ย!!
“ปล่อยนะพี่จิน” ผมดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของร่างสูง แต่ดูเหมือนมันจะยากแล้วสิ
“ไปไหนมาครับ ตื่นมาก็ไม่เห็นเดินไปหาซะทั่วเลยนะ” เขาพูด แล้วลืมตามองหน้าผม
ผมที่ตอนนี้ส่วนตัวด้านบนอยู่บนตัวพี่จินใช้มือยันไปกับอกแกร่งของเขาไว้ เงยหน้ามองคนที่พูด
“ตื่นแล้วทำไมไม่ไปอาบน้ำอะไรให้เรียบร้อยเล่า!!” ผมดิ้นและโวยวายไปด้วย ไม่ตอบคำถามของเขา
“ตอบพี่ก่อนสิครับ ไปไหนมา” เขาเองก็ไม่สนใจสิ่งที่ผมพูดเหมือนกัน
“ไปตัดดอกไม้กับจัดแจกันกับคุณแม่มา ส่วนพี่น่ะ ไปอาบน้ำได้แล้ว...และก็ปล่อยผมด้วยมันอึดอัด”
“ครับๆ” เขาว่าแล้วปล่อยตัวผมให้เป็นอิสระ ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
“สนิทกับแม่จังเลยนะ” พี่จินว่า แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเลย ปล่อยให้ผมยืนงงอยู่คนเดียว ผมไปสนิทอะไรยังไง?
ก๊อกๆๆๆๆ!!
ผมเดินไปเปิดประตู เพราะเจ้าของห้องอาบน้ำอยู่ และพอเปิดประตูเท่านั้นแหละฮะ เด็กที่ไหนก็ไม่รู้กระโดดเข้าใส่ผมจังๆเลย
“อ๊ะ!” ผมเซตัวมาด้านหลัง แล้วล้มลงไปพร้อมกับเด็กน้อยที่กระโดดใส่ผมด้วย
“ป๊ะป๊า!!”
ห๊ะ!!
ป๊ะป๊า?? หมายถึงใคร??
--------------------+++++++++++---------------------
ผมขยับตัวลุกขึ้นนั่งโดยมีเด็กผู้หญิงนั่งคร่อมอยู่บนตัก เอ่อ น่ารักที่สุด!!
เด็กคนนี้น่ารักมากเลยฮะ เหมือนตุ๊กตาเลย
“เอ๊? ไม่ใช่ป๊ะป๊าเหรอ?” เอถาม ผมสายหน้าเป็นคำตอบ ถ้าให้เดาผมว่า ป๊ะป๊าที่เธอพูดถึงคงจะเป็นพี่จินแน่เลย
“เด็กน้อยเธอชื่ออะไร?” ผมถาม
“ชื่อไอค่ะ”
เธอยิ้มตายี๋ส่งมาให้ผม...ผมเองก็ยิ้มกว้างส่งไปให้เธอด้วย
เด็กคนนี้น่ารักจริงๆด้วย
“น้องไอ พี่ชื่อใบหยกนะค่ะ”
“อื้ออๆๆ” เธอพยักหน้ารัวๆ
ผมเลยจับตัวเธอให้ยืนขึ้นพร้อมกับตัวเอง ปิดประตูห้อง แล้วพาน้องไอไปนั่งที่เตียงรอให้พี่จินออกจากห้องน้ำ
“น้องไอมาหาพี่จินใช่มั้ย?”
“อื้อ ไอมาหาป๊ะป๊า ป๊ะป๊าบอกว่าจะพาไอไปเที่ยว” ง่าาา
ถ้าผมจะขอเธอแต่งงานจะได้มั้ยฮะ น่ารัก!!
“แล้วน้องไอจะไปที่ไหนค่ะ?”
“ไออยากไปสวนสนุกค่ะ หม๊ะหม๊าไปกับไอนะค่ะ” อ้อนแบบนี้ไม่ปฏิเสธฮะ
แต่เอ๊ะ!! ไอเรียกผมว่าอะไรนะ หม๊ะหม๊าเหรอ? บ้าน่า!!
แกร๊ง!
เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงเดินออกจากห้องน้ำด้วยสภาพมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอว
เห็นแค่นั้นผมก็หน้าร้อนผ่าว รีบหันหน้าหนีทันที แต่น้องไอกลับลงจากเตียงเดินเข้าไปหาพี่จิน
แล้ว...
“ป๊ะป๊าหน้าไม่อายเลย มีผู้หยิงอยู่ในห้องนะค่ะ
มาแก้ผ้าแบบนี้ไม่ได้นะ รู้มั้ย” ต่อว่าบวกกับสอนไปในตัว เอิ่มม
นั่นเด็กใช่มั้ยฮะ?
“ป๊ะป๊าขอโทษครับ” พี่จินลูบผมน้องไอเบาๆ
แล้วเดินไปแต่งตัว ส่วนสาวน้ยก็เดินมานั่งข้างผมเหมือนเดิม
“ไม่เป็นไรนะค่ะ ไอว่าป๊ะป๊าให้แล้ว”
ผมเชื่อเลยเด็กคนนี้!
“ฮะๆ ไม่เป็นไรๆ”
Jin
ผมแต่งตัวไปด้วยมองสองคนที่คุยกันสนุกสนานไปด้วย
พึ่งจะเห็นหยกสนุกแบบนี้ครั้งแรกเลยก็ว่าได้ครับ
ไม่เคยเห็นเด็กน้อยยิ้มและหัวเราะมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย
“หม๊ะหม๊าๆ
ป๊ะป๊ามองหม๊ะหม๊าอยู่ล่ะ
ยิ้มใหญ่เลย” ลืมไปได้ไงเนี่ยว่ามีเด็กตัวแสบอีกคนอยู่ด้วยอ่ะ ใบหยกหันมามองผม
ผมน่ะเหรอก็รีบหันหน้าหนีแต่งตัวต่อให้เสร็จสิครับ
ขอบอกอะไรหน่อยนะครับ
ไอเป็นน้องสาวของผมเองแหละ แต่เพราะส่วนมากไอจะอยู่กับผมมากกว่าพ่อกับแม่
เลยเรียกผมว่าป๊ะป๊าแทน
และดุเหมือนตอนนี้เจ้าตัวเล็กจะมีหม๊ะหม๊าที่ตามหามานาน(?)แล้วสิครับ
“ป๊ะป๊า ไอยากไปเที่ยวแล้วค่ะ หม๊ะหม๊าก็ด้วยนะ”
แหนะๆมีรีบๆ
ข้าวเช้ายังไม่ได้ทานกันเลยไม่ใช่เหรอ แล้วอีกอย่างใบหยกน่ะ
แต่งตัวรึยังเถอะ!
“ครับๆ...หยกแต่งตัวสิ”
“เสื้อผ้าล่ะ?”
ร่างเล็กถาม...ผมทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะตอบกับไป
“งั้นใส่ชุดนั้นไปก่อน จะพาไปเปลี่ยนที่บ้าน”
“อื้มม พี่น่ะเร็วๆเลย ผมหิวแล้ว
น้องไอก็หิวแล้วเหมือนกัน”
“ครับๆ จะเสร็จแล้วครับ” ผมรีบแต่งตัว เซ็ดผม
ทำตัวเองให้หล่อ แล้วเดินมาหาสองคนที่นั่งรออยู่บนเตียง
“ไปครับ” ผมจับมือ และหยก คนละข้างแล้วพาเดินออกจากห้อง
“ปล่อยนะ ผมเดินเองได้”
ร่างเล็กบิดข้มมือไปมาเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมของผม แต่มีเหรอที่ผมจะยอมน่ะ
ไม่มีทาง
ผมพาใบหยกกับไอเดินลงมาด้านล่างก็เห็นแม่กับพ่อนั่งคุยกันอยู่
จึงเดินเข้าไปหาพวกท่านก่อน
“อ้าวตาจิน ตื่นแล้วเหรอ?” แม่ทักทาย
“ครับแม่”
“แล้วนี่จะไปไหนกันแต่เช้าน่ะ?” แม่ถามอีก
ผมมองใบหยกกับไอ ก่อนจะหันมาตอบแม่
“พาหยกกลับไปเปลี่ยนชุดที่บ้านแล้วก็จะเลยไปเที่ยวกันน่ะครับ”
“หื้ม?
แล้วเราเกี่ยวอะไรด้วย หนูไอ?” พ่อถามบ้าง ดูเหมือนท่านจะลืมไปนะครับว่าเมื่อคืนแกล้งอะไรหยกไว้บ้างน่ะ
ความแตกซะแล้วนะครับ
“ก็ป๊ะป๊าบอกจะพาไอไปเที่ยวอ่ะ คุณลุงอย่าห้ามสิ” โอ๊วววว ผมลืมบอกไป ไอจะเรียกพ่อว่าลุง
ส่วนแม่ก็เรียกว่าคุณแม่เหมือนผมนั่นแหละครับ
“อ่าๆ ไม่ห้ามหรอก จะไปก็ไปได้แล้ว” พ่อพูดแล้วหันไปอ้อนแม่ต่อ
ผมลยพาหยกกับไอเดินออกจากบ้านมาที่รถ
“เป็นอะไรรึเปล่า?”
ผมถามเมื่อเห็นว่าหยกดูจะเงียบๆไป
“เปล่าฮะ” ร่างเล็กบอก
แล้วเข้าไปนั่งในรถข้างคนขับ น้องไอ้เข้าไปนั่งด้านหลังรอแล้ว
ผมเลยรีบเดินไปนั่งฝั่งคนขับบ้าง
“แน่ใจนะ เห็นเงียบๆไป” ผมถามอีก ตอนนี้ในรถเกิดความเงียบขึ้นมาชั่วขณะ
ไอเอามือถือผมไปเล่นเกมและฟังเพลงจากไอพอดไปแล้ว ไม่สนใจว่าผมจะทำอะไรหรือคุยอะไร
จะมีก็แต่คนที่นั่งก้มหน้าอยู่ข้างๆนี่แหละ
“ไม่มีอะไรฮะ”
“หยก เงยหน้ามองพี่สิ” ผมพูด
แล้วสัมผัสไปที่แก้มเนียนเบาๆ ใบหยกยอมหันมามองหน้าผมตามที่ผมบอก
นัยน์ตาสั่นไหวคล้ายน้ำตาจะไหล
แถมหน้ายังแดงหน่อยๆด้วย แบบนี้มัน...ยั่วกันแต่เช้าเลยเหรอ!!!
“อย่าคิดมากนะครับ เรื่องเมื่อคืนน่ะ
พ่อพี่แค่แกล้งเล่นเท่านั้นแหละ ไม่มีอะไรหรอก” ร่างเล็กพยักหน้าเบาๆ
ก่อนจะหลบสายตาผม เห็นแบบนี้แล้ว อยากจะ...อยากจะ...ฮึ๊ย!! ไม่ไหวแล้วเว๊ย!!
“ใบหยก” ผมเรียกให้หยกหันมามองหน้าผมอีกครั้ง
ก่อนจะก้มหน้าลงไปกดจูบเบาๆที่ริมฝีปากอิ่มนั้น อย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่
“อื้อออ” เสีนงครางเบาๆ พร้อมกับเปลือกตาเล็กที่ปิดลง...ไม่ขัดขืนแบบนี้ ยอมเหรอ?
ถ้ายอมแบบนี้ ก็ทำมากกว่านี้ได้สินะ
ผมแทรกลิ้นเข้าไปในปากบาง ไล่วนไปทั่ว
ควนหาความหวานที่ไม่ว่จะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ผมจูบใบหยก
ผมไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยสักครั้ง แต่กลับกัน ผมต้องการมากกว่านี้อีก
ต้องการบางอย่างที่มากกว่าแค่จูบ...
“อื้มมม พะ อืออ” เหมือนหยกจะพูดอะไรบางอย่าง
แต่ผมก็ไม่สนใจหรอกว่ามันคืออะไร ขอเก็บเกี่ยวเอาความหวานตรงนี้ก่อนเถอะ
“ป๊ะป๊าจะออกรถได้รึยัง”
.....
.....
ผมรู้แล้วว่าสิ่งที่หยกจะบอกคืออะไร
ในรถไม่ได้มีแค่พวกผม แต่ยังมีเด็กอีกคนนั่งอยู่ด้านหลังด้วย!!
--------------------+++++++++------------------------
100%
#ไม่รู้จะว่ายังไงดี คือแบบ ฮ่ะๆๆๆ
ก็ตามนั้นแหละขอรับ
จบตอนแบบแปลกๆ
ตอนนี้เริ่มตอนได้งงมาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น