:;
Learn love story No. 6 ;:
อื้ออออ
รู้สึกปวดเหมื่อยไปทั้งตัวเลย ผมไปทำอะไรมาเนี่ย?
อืมม ปวดสะโพกสุดๆเลยอย่างกับว่าไปตกเหวมางั้นล่ะ
แถมยังขยับตัวไม่ได้ด้วย
เดี๋ยวนะ!!
เหมือนผมจะไม่ได้นอนอยู่คนเดียว
ผมรีบลุกพรวดขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็วโดยลืมไปว่า
เมื่อกี้ยังบ่นว่าปวดสะโพกอยู่เลย
“อึก เจ็บ!” ผมร้องเสียงไม่ดังมากนัก
ล้มตัวลงนอนลงไปเหมือนเดิม
ทำตัวเองแท้ๆเลย ดัสมิลล์!
“อืมม” เสียงครางเบาๆจากคนที่นอนอยู่ข้างๆ
เรียกให้ผมหันไปมอง
o.O
พี่จามานอนอยุ่ห้องผมได้ไง
แล้วทำไมเขาต้องถอดเสื้อนอนด้วย?
ความสงสัยก่อตัวขึ้นในหัวพร้อมลางสังหรณ์ร้ายๆบางอย่าง ผมรีบก้มดูร่างกายของตัวเองอย่างรวดเร็ว
เฮือก!
สะ สะ สะ เสื้อ เสื้อผ้า..หะ หายไปไหนหมด!!!
ฮื่อออ ผมเป็นคนนอนไม่ใส่เสื้อผ้าตั้งแต่เมื่อไหร่
ผมนอนคร่ำครวณมองหน้าคนที่นอนสบายใจอยู่ข้างๆ
ด้วยความรู้สึกหลากหลาย ตกลงว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น
แล้วเสื้อผ้าที่ผมใส่มันไปกองอยู่บนพื้นได้ยังไง(พึ่งเห็น)
แล้วไหนจะพี่จาที่นอนเปลื่อย(ท่อนบน)อยุ่ข้างๆนี่อีก
เดี๋ยวนะ!(อีกแล้ว)
แบบนี้มัน...ฮ่ะๆๆๆ ไม่จริงหรอก เป็นไปไม่ได้น่า ผมว่าผมคงคิดไปเองมากกว่า
มันจะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะ ผมกับพี่จาน่ะ
ผมกับพี่จา มะ มีอะไรกัน...
มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย
(เป็นไปแล้วตามความประสงค์ของข้า // Cartoon) เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย
จะมีสัมพันธ์ลึกซึ่งกันได้ไง
ที่ผมไม่ใส่เสื้อผ้าอาจเป็นเพราะเมื่อคืนร้อนมากก็ได้ ผมเลยถอดมันออก
เฮือก!!
ผมสะดุ้งตกใจ
เพราะมือหนาเอื่อมมากอดเอวผมแล้วดึงตัวผมเข้าไปใกล้ ชิดกับแผ่งอกแกร่งของคนดึง
“อรุณสวัสดิ์ครับ” เสียงทุ่มเอ่ยบอกก่อนที่เปลือกตาจะเปิด
เผยให้เห็นนัยน์ตาคนสีน้ำตาลเข้ม
ผมหลบสายตาคนที่มองมาแล้วพูดตอบกลับ
รู้สึกเขินยังไงก็ไม่รู้อ่ะ
“อะ...อรุณสวัสดิ์” จบคำพูดผม
ริมฝีปากของพี่จาก็ประทับลงบนกลีบปากผมเบาๆ แล้วผละออกไป
“Morning Kiss ครับ” ผมหน้าร้อนผ่าว ทำอะไรไม่ถูก
แบบนี้มันเหมือนกับว่าเราคบกันเลยไม่ใช่เหรอ?!
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”
ผมไม่รู้หรอกนะว่าผมทำหน้าแบบไหนอยู่ แต่ที่รู้คือผมเขินจนทำอะไรไม่ถูก ไม่กล้ามองหน้าหรือสบตากับร่างสูงตรงหน้านี้เลย
“หิวมั้ย” พี่จาถาม ผมส่ายหน้าแล้วหยายามจะลุกขึ้นนั่ง
ร่างสูงจึงคลายอ้อมกอดออก แล้วเอี่ยวตัวไปดูนาฬิกาจากดทรศัพท์ของตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงฝั่งที่เขานอน
ผมนั่งได้แล้ว และกำลังจะพาร่างตัวเองไปห้องน้ำ
แต่พอขาแตะถึงพื้นเท่านั้นแหละ ผมรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลเข้าร่าง มันชาไปหมด
“โอ๊ยยย!!”
“ดัส!!” ร่างสูงรีบตรเข้ามาดูผมที่ตอนนี้ล้มลงไปกองอยู่กับพื้นที่เรียบร้อยแล้ว
อึก! ทำไมเมื่อคืนมันไม่เจ็บขนาดนนี้อ่าา น้ำตาเล็ดเลยนะ
พี่จาอุ้มผมขึ้นมานั่งบนเตียงก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปใส่เสื้อผ้า
ผมเห็นหมดแล้ว...เขาเปลือยทั้งตัวเลย! แว๊กกกกก!! ผมก็เปลือยเหมือนกันนี่ ลืมไปได้ยังไง
แถมเขายังอุ้มผมทั้งๆที่เปลือยเหมือนกันทั้งคู่อีกต่างหาก
ร่างสูงเดินกลับมาโดยสวมกางเกงไว้เพียงตัวเดียว
แล้วอุ้มผมขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะพาเดินเข้าห้องน้ำไป
พี่จาวางผมให้นั่งลงกับขอบอ่างอาบน้ำ
แล้วเปิดน้ำใส่อ่างให้ แถมยังปรับอุณหภูมิอะไรให้เรียบร้อยเลยด้วย ผมก้มหน้านิ่งๆ
ไม่กล้าเงยหน้าสบตากับเขา
คือตอนนี้ยังอายอยู่ แถมยังเจ็บด้วย!
“จะให้พี่อาบให้เลยมั้ย?”
เขาเอ่ยถามผมพลางมองหน้าผมไปด้วย
“อ่ะ...มะ ไม่ต้อง ผมอาบเอาได้” ผมบอก ก่อนที่พี่จาจะอุ้มผมลงไปแช่ในอ่างอาบน้ำ
แล้วเดินออกไป แต่กลับไม่ยอมปิดประตูห้องน้ำให้ด้วย ////
“ทำไม ไม่ปิดประตู” ผมร้องถาม
ตอนนี้หน้าแดงหมดแล้ว
“ก็ถ้ามีอะไร จะได้ช่วยทันไงครับ”
เขาร้องบอกจากข้างนอก ผมได้ยินเขาหัวเราะด้วยอ่ะ
พี่จาบ้า!!
---------------+++++ต่อ+++++----------------
ผมนั่งแช่อยู่ที่อ่างทั้งๆที่อาบน้ำเสร็จแล้ว
แต่ก็ไม่ยอมออกจากห้องน้ำสักที จะบ่นออกเสียงก็ไม่ได้ด้วย
เดี๋ยวคนที่ผมบ่นให้จะได้ยินเอา
เฮ่อออ...ผมต้องอยู่แบบนี้รึไง? แต่ว่า...ผมต้องรีบเคลียร์กับพี่จาเรื่องนี้แล้วสิ...
ผมผิดมั้ย? ถ้าจะบอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบของผมเอง
ผมง่ายมั้ย?
ยอมรับเลยว่าตัวเองง่ายมาก แถมครั้งแรกของผมยังเป็นพี่จาอีก
แบบนี้มันง่ายมากเลยจริงๆ
“คิดอะไรอยู่ครับ?” ผมสะดุ้งเบาๆ
แล้วเงยหน้ามองคนถาม พี่จายืนพิงกรอบประตูห้องน้ำมองผมอยู่
เขาส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้
ผมทำร้ายเขารึเปล่า?
ผมใช่เขาเป็นเครื่องมือทำให้ตัวเองลืมพี่เซย์ใช่มั้ย? ผมมันเห็นแก่ตัวใช่มั้ย
ที่เอาความรักของเขามาเป็นเครื่องมือแบบนี้
ทำไมเจ็บปวดจังเลยล่ะ
“อึก! ฮื่ออออ” ไม่รู้ผมร้องไห้ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่
“ดัส!!” พี่จารีบเดินเข้ามาหาผม
พร้อมกับสวมกอดผมไว้แน่น...แค่ผมร้องไห้เขายังปลอบโยนผมเลย แล้วถ้าเกิดวันหนึ่ง ผมทำให้เขาร้องไห้ขึ้นมา? ใครจะเป็นคนที่อยู่ข้างเขาเหมือนที่เขาอยู่ข้างผมตอนนี้ล่ะครับ?
“ฮึกก กก!!”
“เป็นอะไรไปครับ หื้ม?” พี่จาถาม
แล้วอุ้มผมขึ้นจากอ่างอาบน้ำก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำมาที่เตียง
เขาวางให้ผมนั่งลงกับเตียง
ก่อนจะเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวกับชุดมาให้ผม
ผมหยุดร้องไห้แล้ว แต่กำลังอายแทน ก็จะอะไรซะอีกล่ะครับ ใครใช้ให้เขาอุ้มผมทั้งที่ผมยังเปลื่อยอยู่กันล่ะ
แถมยังเปียกอีกต่างหาก
“ไม่ต้องอายหรอก...เห็นมาหมดแล้ว
แถมยังเคยสัมผัสด้วย” พี่พูดหน้าตาย แต่ผมนี่สิหน้าแดง!
เขินวุ๊ย!!
“ลามก!!”
“อะไรครับ คิดไปถึงไหนน่ะ
พี่ยังไม่ได้บอกเลยนะว่าหมายถึงอะไรอ่ะ?” เขาหรี่ตามองผมอย่างจับผิด
ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ เหมือนกับต้องการจะให้ผมแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน...รึเปล่า?
ผมรีบใส่เสื้อผ้าอะไรให้เรียบร้อย ถึงมันจะเจ็บมากแค่ไหนก็เถอะ
แต่ยังไงก็ต้องรีบใส่แหละ
แกร๊ก!!
เหมือนรู้จังหวะ
พี่จาเปิดประตูห้องน้ำเดินออกมาตอนที่ผมแต่งตัวอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้ว
แถมร่างสูงยังอาบน้ำอะไรเรียบร้อยแล้วด้วย แต่เขาจะใส่เสื้อผ้าใครล่ะ
ในเมื่อเขาไม่ได้เอาชุดมาด้วยอ่ะ?
ฮ่ะๆๆ เขาใส่เสื้อผ้าชุดเดิมเมื่อคืน
คงจะกลับเลยล่ะมั้งนะ...แล้วทำไมผมต้องหงอยด้วยเล่า ถ้าเขาจะกลับอ่ะ
“ทำหน้าแบบนั้นไม่อยากให้พี่กลับเหรอ?”
เขาถามผมกวนๆ
“ชิ! ใครจะอยากให้อยู่” พูดแล้วหันหน้าหนี
ร่างสูงที่เดินเข้ามาใกล้
“ไม่อยากให้อยู่จริงเหรอ?”
เขาพูดแล้วลูบที่แก้มผมเบาๆ ซึ่งผมเองก้ไม่ได้ปฏิเสธสัมผัสของเขา ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
“อื้อออ”
“ตัวร้อนนิดๆ...อื้มม
ดัสนอนพักอยู่ที่นี่ก่อนนะครับ พี่จะไปบอกแม่บ้านทำอะไรมาให้ทานเดี๋ยวมานะครับ
อาจจะนานหน่อยนะ พี่จะกลับไปเปลี่ยนชุดด้วย” เขาว่าแล้วจัดให้ผมนอนลงไปกับเตียง
ก่อนจะเดินออกไป
โดยที่ผมยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ
อะไรของเขา?
แต่จะว่าไป ผมก็รู้สึกคลั่นเนื้อคลั่นตัวเหมือนกัน
แถมยังเหนื่อยๆเพลียๆด้วย งั้นนอนเลยแล้วกัน...
Jaguar
ผมออกจากห้องดัส แล้วเดินลงมาข้างล่าง เห็นคุณป้ากำลังนั่งจัดดอกไม้อยู่
ผมจึงเดินเข้าไปทักทายท่าน
“สวัสดีครับคุณป้า” ผมพูดจบท่านก็ยิ้มรับ
“ไม่ต้องเรียกป้าแล้วมั้ง...มาถึงขั้นนี้แล้ว
เรียกแม่เลยดีกว่านะจ๊ะ” ท่านพูดยิ้มๆ แล้วส่งสายตาล้อๆมาให้ผม ฮ่ะๆๆ
ในเมื่อท่านอณุญาตก็ขอใช้สิทธิเลยแล้วกัน
“รู้ได้ยังไงครับ?” ผมถาม ที่ถามท่านแบบนี้ก็เพราะเข้าใจในความหวายที่ท่านพูด
ท่านรู้ได้ยังไงว่าผมกับดัสทำอะไร
“แหมๆ เสียงดังออกขนาดนั้น” ผมพูดไม่ออกครับ
ได้แต่ยิ้มแห้งๆส่งไปให้ท่าน
“ลูกแม่ยังไม่ตื่นเหรอ?”
“ตื่นแล้วครับ
แต่เหมือนจะไม่สบายผมเลยให้นอนอยู่ข้างบน
คุณแม่ช่วยให้เด็กเตรียมข้าวต้มกับยาขึ้นไปให้ดัสข้างบนได้มั้ยครับ ผมว่าจะไปเปลี่ยนชุดที่บ้านแล้วจะเข้ามาอีกรอบ”
“ได้สิจ๊ะ ขับรถดีๆล่ะ”
ผมไหว้ท่านก่อนจะเดินออกจากบ้าน แล้วตรงไปที่รถของตัวเองและขับออกไปทันที
พอกลับมาถึงบ้านของตัวเองก็โดนยิง...คำถามเป็นชุดเลยจากท่านแม่ที่เคารพรัก-*-
“ไปไหนมาห๊ะ! ตาจา
แล้วนี่ไปเมื่อคืนไปนอนที่ไหน? ทำไมไม่กลับบ้าน”
“ลูกโตแล้วน่า จะไปไหนก็ปล่อยมันไปเถอะ
อีกอย่างมันธรรมดาที่ไหน เป็นถึงหัวหน้าแก๊ง” พ่อพูดห้ามแม่แล้วเอ่ยถึงเรื่องแก๊ง
ทั้งๆที่ตัวเองกำลังถูกแม่หักคออยู่(?)
“ตอบมาซะ!!”
“ครับๆ...ไปหาเมียมา
แล้วที่ไม่ได้กลับเพราะนอนอยู่บ้านเมียครับ” ผมตอบหน้าตาย แล้วนั่งลงบนโซฟาตัวตรงข้ามกับแม่และพ่อ
พอได้ยินผมพูดแบบนั้น
ท่านแม่ที่รักก็ตาลุกวาวทันที ปล่อยมืออกจากคอของพ่อ แล้วหันมาสนใจผมแทน
“เด็กคนนั้นคือใคร?...น่ารักมั้ย? เหมือนหนูใบหยกรึเปล่า ถ้าเหมือนกันฉันจะเอา”
เอ่อ...เมียผมนะแม่ ไม่ใช่เมียแม่(?) เฮ่ออ ผมล่ะไม่เข้าใจเลยทำไมพ่อถึงมาแต่งงานกับแม่ได้
แถมความชอบของท่านยังแทบจะทำให้พ่อประสาทกิน
ก็แบบ คงจะรู้จักสาววายกันใช่มั้ยครับ
ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง แต่ก็นั่นแหละ แม่ชอบให้ผู้ชายกินกันเอง
มีครั้งนึ่งท่านยังเคยจับผมกับไอ้จินไปจิ้นอะไรก็ไม่รู้ให้เรากินกันเองอ่ะ แต่บอกเลยผมไม่เอามันหรอก ตัวอย่างกับควาย!!
“น่ารักมั้ย?
ผมว่าออกไปทางสวยมากกว่านะ” ผมตอบตามความจริง ก็ดัสสวยมากกว่าน่ารักอ่ะ
แต่ว่าเมื่อคืน ดัสน่ารักมากเลย อันนี้ไม่ได้โกหกนะสาบาน...
“แล้วลูกสะใภ้ฉันชื่ออะไร?”
“ดัสมิลล์ครับ”
“ห๊าาา!! มึงไปได้เมื่อไหร่ห๊ะ!” เสียงไอ้จินตะโกนด้วยความตกใจก่อนที่ร่างควายๆของมันจะวิ่งมากระชากคอผม
มึงน้องกูป่ะ?
“ตอบมาๆๆ มึงไปได้พี่ดัสมิลล์ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
มันเขย่าตัวผมไปมา คิดมากูไม่เวียนหัวรึไงห๊ะ!
ผมปัดมือมันออก แล้วจัดคอเสื้อดีๆ ก่อนจะตอบคำถามมัน
“เมื่อคืน” พูดความจริงนะ ไม่มีโก(หก)
“ห๊ะ!! สลัดเอ๊ย! ได้เมียก่อนกู” จินมันพูดอย่างหัวเสีย
ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาข้างๆผมด้วยความหงุดหงิด
“อ้าวๆ แล้วใบหยกล่ะ?”
“แค่คบเว๊ย!!”
“มึงไม่มีน้ำยาเอง” ผมพูดอย่างอารมณ์ดี
“เกือบจะได้ล่ะ ถ้าวันนั้นไม่เกิดเรื่องซะก่อน”
พูดจบจินมันก็นิ่งเงียบไป ผมเองก็ไม่ได้อยากจะยุ่งอะไรกับเรื่องของมันหรอก รีบไปเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่า
“ผมขึ้นห้องก่อนนะแม่ จะรีบไปดูดัส”
“ทำไม?” แม่ถาม
“ไม่สบายนิดหน่อยน่ะ”
ผมบอกแล้วรีบขึ้นห้องนอนของตัวเอง แล้วอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
ก่อนจะเก็บกระเป๋าเอาของที่จำเป็นกับเสื้อผ้าอีก 2-3 ชุดไปด้วย
ผมลงมาด้านล่างบอกแม่กับพ่อว่าจะค้างที่นั่นจนกว่าดัสจะหายป่วย
แล้วก็รีบไปที่รถขับออกจากบ้านทันที
หวังว่าจะไม่ดื้อนะ
----------------+++++++++++++------------------
100%
#ครบบบบบ!!!
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก ตอนหน้าจะเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า? ไม่รู้สิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น