:; I love No. 3 ;:
หลังจากที่กินไอศครีมอะไรเรียบร้อยแล้ว
พี่จินก็พาผมกลับบ้าน...ของพี่เขา-*-
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องพาผมไปบ้านตัวเองด้วย
ในเมื่อดูจากเส้นทางแล้ว บ้านผมใกล้กว่าอ่ะ
“ทำไมต้องไปบ้านพี่ด้วย บ้านผมใกล้กว่าเห็นๆ”
“พาไปรู้จักพ่อกับแม่” เขาพูด
แต่สายตาก็จับจ้องไปที่ถนนตรงหน้า
“ห๊ะ!!” หมายความว่ายังไง?
พาไปรู้จักพ่อกับแม่เนี่ย?!
“ไม่ห๊ะ ไม่ห๊า แล้วครับ ไปเลย”
“เฮ๊ย! ไอ้พี่จิน มันหมายความว่ายังไง”
จากตอนนั้น จนถึงตอนนี้
ผมก็นั่งอยู่ที่ห้องรับแขกบ้านพี่จินเรียบร้อยแล้วฮะ ฮื่อออ แม่หยกคิดถึงแม่อ่ะฮะ อยากกลับบ้าน
แง๊งงงงง!!
สายตาพ่อกับแม่พี่จินจ้องมองผมใหญ่เลยฮะ
คุณแม่ไม่เท่าไหร่ ดูแล้วท่านน่าจะใจดี แต่คุณพ่อนี่สิ หน้าดุมากเลยอ่ะฮะ งื้ออ
แล้วตัวลูกไปอยู่ไหน ทำไมมาปล่อยให้ผมนั่งอยู่กับพ่อแม่ตัวเองคนเดียว!
“ชื่ออะไร?” พ่อพี่จินถาม
“บะ..ใบหยกฮะ” ผมตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ชื่อน่ารักจังเลย...อายุเท่าไหร่แล้ว หื้ม?”
เสียงอ่อนโยนของแม่พี่จินถาม ผมยิ้มออกมาได้นิดๆ ก่อนจะตอบ
“หยกอายุ 12 ฮะ อีก3เดือนก็จะ 13 แล้วฮะ”
“ตายจริง ตาจิน! จะพรากผู้เยาว์รึไงกัน
แบบนี้มันน่าตีให้ตายซะจริง!”
แม่พี่จินพูดแล้วตีหน้าโมโหให้พี่จิน ที่ตอนนี้เจ้าตัวไปอยู่ไหนก็ไม่รู้
“คบกับเจ้าจินนานรึยัง?” คราวนี้พ่อพี่จินถาม
ผมนี่เหวอเลยฮะ คบกับพี่จิน หมายถึงคบแบบไหนอ่ะ
ถ้าหมายถึงคบเป็นเพื่อนหรือรุ่นพี่รุ่นน้อง
ผมไม่ได้คบด้วยหรอก และถ้าหมายถึงคบเป็นคนรัก ผมก็ไม่ได้คบด้วยอีกนั่นแหละ
จะทางไหนก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลยสักนิด
“เอ่อ ไม่ได้คบฮะ”
“แหม ตายจริง เป็นเด็กที่น่ารักจริงๆด้วย”
แม่พี่จริงพูดเหมือนดีใจอะไรสักอย่าง แต่ผมนี่สิ งงเป็นไก่ตาแตกแล้วฮะ
เขาพูดอะไรกับผม ผมไม่เข้าใจ!!
“พึ่งจะคบกันงั้นเหรอ?” อะไรกันอีกเนี่ย! ทั้งพ่อทั้งแม่พี่จิน
พูดอะไรกัน?
“ใช่ครับผมกับหยกพึ่งคบกัน” เหวอออ
ผมเซไปตามแรงกอดของพี่จิน ที่มานั่งข้างผมแล้วดึงตัวผมไปซบกับอกแกร่ง...
ไอ้พี่จินมาตั้งแต่เมื่อไหร่?
แล้วไอ้ที่บอกว่าพึ่งคบกันมันคือ?
ผมมองหน้าเขาเพื่อต้องการคำอธิบาย แต่เขาก็สงสารตามาบอกให้ผมตามน้ำไปก่อน...สรุปผมต้องตามน้ำพี่เขาไปใช่มั้ยฮะ
“แล้วแกก็พาเข้าบ้าน ทั้งที่พึ่งจะคบกัน?”
พ่อพี่จินถาม ผมได้แต่นั่งเงียบๆ โดยมีพี่จินกอดเอวผมไว้
และตอบคำถาม....ผมใจง่ายมั้ย? ให้เขากอดเนี่ย?
“ครับ...”
“เหตุผล”
“เพราะผมรักใบหยก”
ตึกตัก!
ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ที่พี่จินพูดจบ
ใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ทำไมมันตื่นเต้นแบบนี้ล่ะ...ในเมื่อคำพูดของพี่จิน
ดูก็รู้แล้วว่าเขาโกหก และอีกอย่างเขาชอบชินไม่ใช่เหรอ?
ผมจะดีใจไปกับคำพูดเขาทำไม?
เอ๊ะ! ดีใจ!...ผมดีใจกับคำพูดของเขาเหรอ?
บ้าน่า ผมไม่ได้ดีใจสักหน่อย
แค่ผมไม่เคยได้ยิ้นคนอื่นพูดคำแบบนี้กับผมเท่านั้นเอง..
“แกรักเด็กคนนี้...แล้วเขารักแกรึเปล่า?”
เหมือนคำพูดของพ่อพี่จิน
จะทำให้ร่างสูงนิ่งไป...ผมว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆเลยฮะ
ที่พ่อของพี่จินพูดออกมาแบบนี้ เหมือนต้องการจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง
แม่พี่จินเองก็เงียบเพื่อนั่งฟัง
อ้าว! ไหง๋ทุกคนจ้องมองมาที่ผมหมดเลยล่ะฮะ
ต้องการอะไรจากผม??
“ใบหยกรักเจ้าจินมั้ย?” แม่พี่จินถามผม...แล้วผมจะตอบยังไงล่ะเนี่ย?
“อะ เอ่อ...หยก...” ผมพูดไม่ออกเลย
จะให้ผมบอกรักพี่จินทั้งๆที่ผมไม่ได้คิดอะไรกับเขาอ่ะเหรอ? มันใช่ที่ไหน!
“มันดึกมากแล้ว ผมพาหยกไปนอนก่อนนะครับ” พี่จินพูด
พ่อพี่จินไม่ได้พูดอะไรแค่จ้องมองมาที่ผมกับพี่จิน
พี่เขาฉึดให้ผมลุกขึ้น
แล้วลากให้เดินตามเขาไปยังชั้นบนของบ้าน (ที่หลังใหญ่มากกว่าบ้านผมหลายเท่า) และพาที่ห้อง
ห้องนึ่ง ผมคิดว่าน่าจะเป็นห้องของพี่จิน ภายในตกแต่งเรียบๆ แต่ก็สวยมากเลยฮะ
ผมว่าพี่จินต้องชอบที่เขียวหยกกับสีดำแน่เลยฮะ
เพราะของทุกอย่างภายในห้องนี้จะเป็นโทนสีพวกนั้นไปหมดเลย
ดูจากเตียงก็เป็นสีเขียวหยกกับสีดำตัดกันด้วย
ผมมองสำรวจห้องเขาไปได้สักพัก
ร่างสูงก็เดินเขามาหา ในมือมีเสื้อผ้าอยู่ชุดนึ่ง
“อาบน้ำก่อนเลย นี่เสื้อผ้า”
ผมรับเสื้อผ้าที่เขาเอามาให้ แล้วคลี่ดู หื้ม? กางเกงผม แต่เสื้อใคร
ตัวใหญ่เกินไปแล้ว!
“เสื้อพี่เอง เลือกตัวที่เล็กที่สุดแล้ว”
ผมทำหน้าเซ็งแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
อยากจะกรี๊ด ห้องน้ำสวยอ่าาาา><
ใช้เวลาอาบน้ำไม่นาน ผมก็เดินออกจากห้องน้ำ
โดยที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว มั้ง?
เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ที่ยาวเกือบถึงเข่าสีครีมกับกางเกงขาสั่นตัวเล็กของผม
เรียบร้อยดีใช่มั้ยล่ะฮะ
“เสร็จแล้ว” ผมเดินออกจากห้องน้ำมา
ก็เห็นพี่จินเขานอนอยู่บนเตียง หลับไปลแวเหรอ? หลับง่ายจัง
เดินเข้าไปหาพี่จิน แล้วก้มมองหน้าเขาดีๆ
ผมว่าเขาก็น่าตาดีนะ ดูดีทุกอย่างเลยล่ะ ถ้าเขาไม่พูดจากวนประสาทอ่ะนะ
“ยั่วพี่เหรอ?” ผมผละออกมาแทบไม่ทัน
อยู่ดีๆก็พูดออกมา ไม่ได้หลับหรอกเหรอ?
“นึกว่าหลับ”
“แค่พักสายตา”
เขาพูดแล้วมองผมที่ยืนอยู่ข้างเตียง ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
“มานี่สิ” ผมเดินเข้าไปหาเขาตามที่ร่างสูงเรียก
พี่จินจับข้อมือผมไปแล้วพับแขนเสื้อให้เล็กน้อย
พอที่มือผมพ้นเสื้อออกมาเท่านั้น....อื้ออ ถ้าแค่พับแขนเสื้อให้อย่างเดียวก็ดีอยู่หรอกนะ
แต่ทำไมต้องดึงให้ผมไปนั่งตักด้วย ห๊ะ!! แถมท่านั่นแบบนี้มันส่อนะฮะ
ผมนั่งคร่อมพี่จินในท่าเดิมตอนที่อยู่โรงเรียนเลยฮะ
ท่าเดียวกันเลย ถ้าใส่ชุดนักเรียนผมว่ามันยังโอกว่าใส่ชุดนี้นะ
ชายเสื้อเชิ้ตเลิกขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นเรียวขาขาวๆของผม งื้อออ ไม่เอาแบบนี้นะ
พับเสร็จแล้วก็ปล่อยตัวผมเซ่! ยังจะมากอดไว้อีก
ไอ้พี่จินบ้านี่
“ปะ ปล่อย”
“ครับๆ”
5 นาทีต่อมา
“บอกให้ปล่อยไงเล่า!!”
“ครับๆ” ถึงจะพูดครับๆ
แต่ก็ไม่ยอมปล่อยตัวผมลงสักที กอดไว้อยู่นั่นแหละ
“กอดอยู่แหละ มีอะไรให้น่ากอดรึไง”
“เยอะแยะ” อ๊ากกก พูดได่น่าตาเฉยเลย ไอ้พี่จินบ้า!!
“ถ้าจะกอดไว้แบบนี้ ปล้ำผมไปเลยมั้ย?” เย๊ยยยย
นี่ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย?!!
“...ได้เหรอ?...จัดให้ตามคำขอครับ!”
ว๊ากกกก!! ผมไปขออะไรพี่ตอนไหน??!!
---------------------++++++ต่อ+++++---------------------
Jin
ผมกดหยกให้นอนลงไปกับเตียง แล้วขึ้นคร่อมไว้
ดูเหมือนร่างเล็กจะตกใจกับสิ่งที่ผมทำไม่น้อย อย่าว่าแต่หยกเลย
ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน
ผมมองดูใบหยกอีกครั้ง...เฮือก!
แบบนี้มัน...ยั่วกันชัดๆ!!
ใบหยกที่ใส่เสื้อผม
ที่ตัวใหญ่กว่าตนเองกับกางเกงขาสั้นตัวเล็ก(แม่หยกแอบให้มา)
แล้วพอผมมาทำแบบนี้....
ชายเสื้อเชิ้ตเลิกขึ้นสูงเกือบถึงเอว
กางเกงขาสั้นตัวเล็กไม่ได้ช่วยปกปิดอะไรได้เลย เสื้อหลุดลุ่ย ยับยู่ยี่ ใบหน้าหวานแดงก่ำ ตามีแววตกใจอย่างเห็นได้ชัด
แต่ก็แฝงความดื้อไว้ด้วย
อ๊ากกกก!! แบบนี้มันยั่วกันชัดๆ!!
กลืนน้ำลายลงคออย่างหื่นกระหาย...ไม่ใช่ล่ะๆ
ผมละสายตาจากใบหยก หันไปมองทางอื่น
“จะ..จะทำอะไรน่ะ?” เสียงหวานเอ่ยถาม
ผมหันกลับมามองหยกอีกครั้ง
“ไม่รู้สิครับ...จะทำอะไรดีล่ะ” อ่าา...แกล้งเด็กจะเป็นไรมั้ยครับ?
“อะ..ไอ้บ้าพี่จิน ถอยออกไปเลยนะ”
“ครับๆ” ผมพูดนะ แต่ไม่ทำตาม กลับกัน
ผมก้มหน้าลงไปหาใบหยกมากกว่าเดิม
จนตอนนี้ใบหน้าเราสองคนอยู่ใกล้กันมาก
จมูกนี่ชนกันเลยล่ะครับ....ใบหน้าของหยกแดงขึ้นกว่าเดิม
มือบางที่พยายามจะพลักผมออก ก็ถูกผมจับรวบไว้ทั้งสองข้าง...สาบานเลย ผมแค่แกล้ง!!
“อ๊ะ! รับปากแล้วจะก้มลงมาทำไมเล่า!
ถอยไปเลยนะ” ใบหยกเริ่มดิ้น ใครว่าผมจะยอมให้ร่างเล็กดิ้นจนหลุดล่ะครับ
ผมก้มลงไปมากกว่าเดิม แบบถ้าผมขยับเล็กน้อย
ริมฝีปากเราได้แตะกันแน่ แต่ผมไม่ขยับหรอก เพราะคนที่จะขยับน่ะ
คนตรงหน้านี่ต่างหากล่ะครับ หึหึ!
“อ๊ะ พี่จิน...อื้ออ” เป็นไปตามที่บอกไว้ครับ
พอหยกขยับปากพูดริมฝีปากเราก็สัมผัสกัน
มันจะแค่สัมผัสกันเฉยๆนะ...ถ้าผมไม่กดมันลงไปอ่ะ
ผมกดริมฝีปากลงไป
เอียงคอเพื่อปรับองศาให้ถนัดขึ้น ก่อนจะกดจูบที่แนบแน่น
ไล่เลียริมฝีปากเล็กอย่างบ้าคลั่ง ผมว่าผมบ้าไปแล้วจริงๆ...แค่จูบ ผมก็มีอารมณ์แล้ว
ทั้งๆที่จูบนี้มันไม่ได้ร้อนแรงอะไรเลย แค่จูบธรรมดา แต่ผมกลับ...
“อื้อออ” อ่าา...ผมว่าสิ่งที่ทำให้ผมเกิดอารมณ์
น่าจะเป็นคนที่ผมจูบมากกว่า จูบ แล้วสิ
“ฮึก อืมม พะ..อือออ” ผมแรกลิ้นเข้าไปในโพลงปากบาง
ไล่ลิ้นไปทั่วเก็บเกี่ยว เอาความหวานจากร่างเล็กให้ได้มากที่สุด
“ฮ้าาา...” ผมผละริมฝีปากออก
จ้องมองคนที่อยู่ใต้ร่างด้วยแรงปราถณา ผมไม่อยากทำอะไรใบหยก....ตอนนี้(?)
อ๊ากกกก!! บอกแล้วนะ
ว่าไม่อยากจะทำอะไรตอนนี้ แต่ทำไมต้องมายั่วกันด้วย!
“อะ ไอ้บ้า!” นี่ด่าแล้วใช่มั้ยเนี่ยห๊า!!
ผมไม่พูดอะไร ก้มลงไปกดจูบหยกอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้ไม่ได้รุกล่ำแต่อย่างใด เพียงแค่แตะเบาๆ
ก่อนจะผละออกมา...ใช้มือเช็ดหยาดน้ำใสๆที่มุมปากร่างเล็ก แล้วเดินเข้าห้องน้ำ
เพื่อมาจัดการกับเจ้าสิ่งที่มันกับลังแข็งตัวอยู่
Baiyok
ตึกตัก!
ตึกตัก! ตึกตัก!
ใจเต้นแรงมาก!
อึก ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
ที่ปล่อยให้เขาจูบตัวเองแบบนี้...ทำไมผมต้องกลับไปคิดถึงคำพูดของพี่จินด้วย
คำพูดที่บอกว่ารักผม...มันคือคำโกหกไม่ใช่เหรอ?
พี่จิน รักชินนะ...ชินคือคนที่เขารัก
ไม่ใช่ผมสักหน่อย...และอีกอย่าง เราพึ่งจะรู้จักกันได้แค่ 3 วันเอง แค่ 3
วันเท่านั้น...ผมใจง่ายเกินไป!
เอาล่ะๆ ต่อไปนี้ หยกจะกลับมาเป็นหยกแล้วนะ
จะไม่ใจง่ายให้ผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว...(มั้ง)
ผมลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
แล้วเดินลงจากเตียง...ให้ผมนอนที่นี่
แล้วผมจะนอนตรงไหน? ตอนนี้ง่วงแล้วนะ
“อะ...ไอ้พี่จิน!!” ผมตะโกนเรียกพี่จิน เสียงน้ำหยุดไหล
ก่อนจะมีเสียงจากด้านในตอบกลับมา
“ว่าไงครับ?” พอได้ยินเสียงร่างสูง
ทำไมผมต้องหน้าร้อนด้วยเนี่ย! ไม่เข้าใจเลยง่าาา...
“อะ..เอ่อ ผะ ผมง่วง” ผมพูดกลับไป
พี่เขาเงียบไปสักพัก ก็ตอบกลับมา
“งั้นหยกนอนไปก่อนเลยครับ” ฮึ๊ย!! รู้แล้วแหละว่าต้องนอนน่ะ
แต่จะให้นอนที่ไหนกันเล่า!
“นอนที่ไหนล่ะฮะ”
“อืม...นอนที่เตียงนั่นแหละครับ” พูดจบแค่นั้น
ผมก็ได้ยินเสียงน้ำอีกครั้ง ไหง๋มาตัดบทแบบนี้ล่ะ!
ผมเดินไปเดินมาในห้องอยู่สักพัก เสียงน้ำก็ยังไม่หยุด
ความง่วงก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ...
แง๊ง!! ทนไม่ไหวแล้ว นอนก็ได้!
ผมเดินไปที่เตียงอีกฝั่งที่ก่อนหน้านี้นอนอยู่
เห้อออ แล้วจะหน้าร้อนทำไมล่ะเนี่ย!
ล้มตัวลงนอนดึงผผ้าห่มมาคลุมโปรง แล้วหลับไปเลยZzzz
แกร๊ก!
ร่างสูงเดินออกเช็ดผมออกจากห้องน้ำ ก็เห็นร่างเล็กของใบหยกนอนอยู่อีกฝั่งของเตียง
แถมยังคลุมโปรงไว้อีก มุมปากยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย แล้วเดินเข้าไปหาร่างเล็ก
“เฮ้! คลุมโปรงแบบนี้
เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอกครับ” จินว่า แล้วดึงเอาผ้าห่มออก ก่อนจะห่มให้ใบหยกใหม่
ร่างสูงก้มหน้าลงไปกดจูบเบาๆ ที่หน้าผากเล็ก
แล้วเดินไปปิดไฟในห้อง เหลือไว้เพียงโคมไฟที่หัวเตียงเท่านั้น
จินเดินกลับมาที่เตียงล้มตัวลงนอนข้างใบหยก
ก่อนจะดึงร่างเล็กเข้ามากอดไว้หลวมๆ
“อืออ”
“ฝันดีครับ...เด็กน้อยของผม” ร่างสูงหลับตาลง
เข้าสู่ห้วงนิทราตามร่างเล็กไป
ทุกคำพูด ทุกการกระทำ ของจิน มันทำให้ใครบางคนกำลังหวั่นไหว
และเจ็บปวดตามกันไป...โดยที่ตัวร่างสูงเองก็ได้ลืมไปแล้วเหมือนกันว่า
ใครคือคนที่เขารัก!
---------------------+++++++++++---------------------
100%
#ครบแล้วนะ แล้วก็ๆๆๆๆๆ ก่อนจาก มีอะไรให้ดูขอรับ
พี่จิน น้องใบหยก และน้องเจไอ น้องสาวคนเล็กของบ้านพี่จินขอรับ ตอนหน้าจะมาป่วนคุณพ่อคุณแม่มือใหม่กัน!!
พี่จิน น้องใบหยก และน้องเจไอ น้องสาวคนเล็กของบ้านพี่จินขอรับ ตอนหน้าจะมาป่วนคุณพ่อคุณแม่มือใหม่กัน!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น