:;
Learn love story No. 3 ;:
“พี่จาบอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะครับ
ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น!” ผมร้องถามร่างสูงอย่างหงุดหงิด
ผมเป็นผู้เสียหาย(?)
แต่ผมไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวผมอ่ะ!
ให้ผมนึกให้ออกเองเหรอ ถ้าทำได้ ผมก็ทำไปนานแล้วแหละ เหอะ!
“บอกมาเลยนะ พี่จา!!” ผมถามร่างสูงที่นั่งดูทีวีอารมณ์ดีอยู่ข้างๆ
ผมอยู่ที่นี่กับพี่จานับตั้งแต่วันที่พวกนั้นกลับไปก่อน ก็วันนี้เป็นวันที่
3 แล้วครับ ไม่รู้ผมทนอยู่กับผู้ชายคนนี้ได้ยังไง
เหตุแบบนี้
แต่พี่จานี่ตัวพ่อเรื่องฉวยโอกาสเลยครับ
เผลอที่ไรมีแต๊ะอั๋งตลอด!
“ไม่ครับ ถ้าดัสคิดไม่ออก ก็อยากรู้ต่อไปครับ”
เขาพูดแล้วส่งยิ้มกวนๆมาให้
แต่ผมนี่สิอยากจะฆ่าร่างสูงข้างๆใจจะขาด
ถ้าผมฆ่าเขาตอนนี้จะเป็นอะไรมั้ยครับ...ไม่สินะ งั้นจัดการเลย!!
ผมกระโดดตัวใส่พี่จาทำให้ร่างสูงล้มตัวลงไปนอนราบกับโซฟาโดยมีตัวผมนั่งทับอยู่
ไม่รอให้เสียเวลา ผมหยิบหมอนอิงด้านหลังมากระหน่ำตีร่างสูงอย่างบ้าคลั่ง
“ตายซะเถอะ พี่จาบ้า!!”
“โอ๊ยๆๆ ดัสมิลล์พี่เจ็บนะครับ ตีพี่ทำไมเนี่ย”
เขาร้องประท้วง มือหนาพยายามจะจับข้อมือผมให้หยุด
แต่ใครจะยอมกันล่ะ
ถ้ายอมง่ายๆก็ไม่ใช่ดัสมิลล์สิ!
“เพราะใครกันล่ะ
ถ้าไม่ใช่เพราะพี่อ่ะ กำลังทำให้ผมบ้า!” พูดไปด้วยเร่งความเร็วในการตีไปด้วย
“อ่อครับ อึก บ้ารักพี่สินะ” พอร่างสูงพูดจบ
ผมก็หยุดมือลงโดยที่ไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะหยุดตีเขาทำไม
พี่จามองผมนิ่งๆ เหมือนจะสงสัยว่าผมหยุดตีทำไม
แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรกัน เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาซะก่อน
“ว่าไง” เขาพูดเสียงเหนื่อยๆ ปนงัวเงียเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
ผมที่ยังไม่ได้ลงจากตัวร่างสูง เลยกลายเป็นว่าตอนนี้ผมนั่งคร่อมอยู่บนตักแกร่ง
“เกิดอะไรขึ้นว่ะ?” เหมือนปลายสายจะพูดอะไรออกมาสักอย่าง
พี่จาถึงทำหน้าเคลียดขนาดนั้น ผมเงียบเพื่อรอให้เขาคุยโทรศัพท์เสร็จก่อน
แล้วค่อยถาม
“เออ เข้าใจแล้ว กูจะสั่งเด็กสืบให้ อีก 5
ชั่วโมงกูจะไปถึงบ้านมึง อย่าบู่มบ่ามทำอะไรเด็ดขาด” จบคำพูดของเขา
ปลายสายก็ตัดสายไป ผมมองด้วยความสงสัย
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ใครโทรมาครับ?”
“ไอ้เซย์น่ะ” ผมนิ่งทันที ที่รู้ว่าใครโทรมา
แต่ที่ทำให้ผมนิ่งยิ่งกว่าคือ ตลอดเวลา 3 วันที่ผ่านมา ผมไม่ได้คิดถึงพี่เซย์เลย
ในหัวผมเต็มไปด้วยร่างสูงที่อยู่ตรงหน้า...
“เกิดอะไรขึ้น?” ผมถามอีกครั้ง พยายามไม่คิดถึงเรื่องที่พี่เซย์ทำกับผม
“ชินหายตัวไป...” เขาพูดเรียบๆ
สีหน้าบ่งบอกถึงความกังวลอย่างเห็นได้ชัด
“ตั้งแต่เมื่อไหร่?” ผมไม่พอใจ
ที่พี่เซย์รักชิน แต่ผมก็ไม่ได้เกลียดชิน
ในเมื่อชินหายตัวไป ใครจะยอมอยู่เฉยๆ ได้ล่ะ
“เราจะกลับกรุงเทพกันวันนี้เลย
เก็บของให้เรียบร้อย อีก 20 นาทีมาเจอกันที่นี่ โอเคนะครับ
พี่จะโทรบอกคนของพี่ตามสืบเรื่องนี้ก่อน” เขาพูด แล้วกดโทรหาใครสักคน
ผมลงจากตัวร่างสูง เดินกลับห้องของตัวเอง
ที่เขาบอกว่าจะโทรบอกคนของเขาตามสืบ หมายความว่ายังไง?
พี่จาก้วร์เป็นใครกันแน่?
-----------------++++++++++-------------------
ใช้เวลาแค่ไม่ถึง 5 ชั่วโมงก็มาถึงกรุงเทพ
ด้วยฝีมือการขับรถ(ตีนผี)ของพี่จาก้วร์ ซึ่งผมขอสาบานเลยว่าผมจะไม่ใช่เขาขับรถอีก
ถ้าหากผมนั่งด้วย ถ้าไม่จำเป็น!
“ขอบคุณครับที่มาส่งพี่ถึงที่เลย” พี่จาพูดกับผม
เมื่อรถมาจอดที่หน้าบ้านของพี่เซย์ซึ่งมีรถจอดเต็มไปหมด
ดูก้รู้ว่าเป็นรถของเพื่อนพี่เซย์ทั้งนั้น
“ครับ...ผมขอตัวก่อนนะครับ” ผมบอก
แล้วเตรียมจะขับรถกลับบ้าน
“ไม่เข้าไปด้วยกันเหรอ?”
“ยังครับ...ผมยังไม่อยากเจอพี่เซย์ตอนนี้”
พี่จาก้วร์พยักหน้า ก่อนที่ร่างสูงจะเดินไป ก็ไม่วายก้มลงมากดจูบผมเบาๆอีก!
“จู๊บ! แล้วพี่จะโทรหานะครับ”
ว่าจบเขาก็เดินเข้าบ้านพี่เซย์ไปเลย ปล่อยให้ผมนั่งหน้าแดงอยู่ในรถคนเดียว
ผมบอกไปแล้วไงครับ
ว่าเขานี่แหละตัวพ่อเรื่องฉวยโอกาสเลย!!
ฮึ๊ย! พี่จาบ้า!
Jaguar
พอผมเข้ามาในบ้านของไอ้เซย์
ดูเหมือนทั้งบ้านจะเคลียดกันมากเลย ทักทายกันนิดหน่อย
ต่างคนก็ต่างเงียบกันเหมือนเดิม จะมีก้แต่ไอ้จินกับใบหยกนี่แหละ ที่ทะเลาะกันบ้าง
ตีกันบ้าง
ผมก้รู้แหละว่าจินมันไม่อยากให้หยกร้องไห้ ถึงทำแบบนั้น
Rrrrr
ผมล่วงหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง
ดูว่าใครโทรมาก่อนจะกดรับ
“ได้เรื่องรึเปล่า คีย์”
ผมเดินออกมาคุยกับเด็กในสังกัตของผมข้างนอก เพราะยังไม่อยากให้พวกนั้นมันได้ยิน
“ครับนาย...รู้แล้วว่าใครเป็นคนจับตัวคุณชินไป”
คีย์ตอบกลับมา
“ใคร?”
“ศัตรูของคุณเซย์ครับ ชื่อไม้” ไอ้ไม้เหรอ? นี่มันทำถึงขนาดนี้เลยรึไง...แค่ไอ้เซย์เคยทิ้งน้องสาวมัน
แค่นี้อ่ะนะ ถึงขนาดจับตัวชินไป
“แล้วรู้ที่อยู่มั้ย?”
“ยังครับ”
“อืม ได้เรื่องยังไงก็โทรมาบอกด้วย”
ผมวางสายจากคีย์ แล้วเดินเข้าไปในบ้าน เห็นไอ้เซย์จ้องผมใหญ่เลยครับ
“ได้เรื่องยังไงบ้างวะไอ้จา”
มันร้องถามแทบจะทันทีที่ผมนั่งลงข้างๆ
“รู้แล้วว่าใครจับตัวชินไป
แต่ยังหาที่อยู่ไม่ได้” ผมบอก
“ใครเป็นคนทำ” มันถามเสียงเรียบ แต่มือมันกำลังบีบคอผมอยู่ อ๊ากก! ถ้ากูตายไป
มึงไม่รู้ที่อยู่ชินน๊าาา...
“ไอ้ไม้!!” ผมปัดๆ มือมันออก
แล้วบอกว่าใครเป็นคนจับตัวชินไป...แล้วก็ต้องรีบจับตัวมันไว้อย่างรวดเร็ว
เมื่อมันทำท่าจะวิ่งออกจากบ้านโดยมีไอ้ไฟช่วยจับด้วยอีกคน
“ใจเย็นเซย์ อย่าพึ่งทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า
ยังไม่มีหลักฐาณ แต่คนของกูยืนยันมาแล้วว่าเป็นมัน” มันยอมนั่งตามที่ผมบอก
“พี่เซย์ฮะ ทานนี่หน่อยสิ” หยกเดินเข้ามาหาเซย์พร้อมกับทาดอาหารในมือ ผมว่าที่น้องทำเพราะเป็นห่วงมันนะครับ ถึงตัวเองจะเศร้าอยู่เหมือนกันก็เถอะ
“พี่ไม่หิว”
“แต่พี่เซย์ยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะฮะ ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ” ไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อวาน
เป็นไปได้เหรอเนี่ย? ไอ้นี่กำลังฆ่าตัวตาย
“หยกกินเถอะ” ผมกำลังจะด่ามัน
แต่ก็มีไม่ทันไอ้จิน...
“ไอ้พี่เซย์! แค่กินเข้าไปเนี่ย
มันจะตายมั้ยห๊ะ!
หยกทำมาให้เพราะเป็นห่วงกลัวว่าพี่จะตายก่อนที่จะได้ช่วยชินแท้ๆ...ทำแบบนี้ได้ไงวะ!!” ผมเป็นพี่มันมาหลายปี เห็นมันสนใจคนอื่นนอกตัวเองมาก
ก็ตอนนี้ที่มันอยู่กับใบหยกนี่แหละครับ สมแล้วที่ผมกับชินวางแผ่นให้สองคนนี้ได้กัน!
ภูมิใจจัง!!
“หยก พี่กินก็ได้” หยกเดินยกเอาทาดอาหารนั่นกลับมาวางไว้ตรงหน้าไอ้เซย์
มันก็นั่งกินไปอย่างขยันขันแข็ง(?)
พอข้าวหมดถ้วย หยกก็ยกถาดกลับเข้าครัวไป
“มึงไปนอนพักซะ” ไฟที่เงียบอยู่นานมาก พูดเรียบๆ
บอกให้ไอ้เซย์ไปพัก ซึ่งมันก็ยอมไปแต่โดยดี คงเพราะไม่ได้พักผ่อนเลยมั้ง
พอไอ้เซย์ขึ้นไปบนบ้านมันแล้ว ผมก็ล้มตัวลงนอนราบไปกับโซฟา
จะโทรหาดัสมิลล์ตอนนี้ก็ไม่ได้ด้วย เฮ่ออ เบื่อจังเลย! งั้นผมจะเล่าเรื่องของผมแก้เบื่อไปล่ะกันนะครับ
คงจะสงสัยกันใช่มั้ยครับ ว่าผมเป็นใคร
แล้วเด้กในสังกัตที่ว่านั่นคืออะไร
ทำไมไอ้เซย์ต้องพึ่งพาผมในเรื่องแบบนี้ แทนที่จะแจ้งตำรวจ
ก็ง่ายๆครับ ผมเป็นนักศึกษาเหมือนกับพวกไอ้เซย์ไอ้ไฟนั่นแหละ แต่ผมก็มีความลับออีกอย่างที่บอกใครไม่ได้
มีเพียงแค่ไอ้เซย์ ไอ้ไฟ และคนที่เกี่ยวข้องกับผมบางคนเท่านั้น
ที่รู้เรื่องนี้...ผมเป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟีย
อ๊ะ! อ๊ะ! ถึงผมจะเป็นมาเฟีย
แต่ผมก้ไม่ได้ทำผิดกฎหมายนะครับ
และไม่ได้โหดเหมือนมาเฟียแก๊งอื่นด้วย
พวกของผม อยู่กันอย่างครอบครัว ทุกคนในแก๊งต่างก็เป็นครอบครัวของผมกันหมด
แล้วที่ผมเรียกพวกนั้นว่าเด้ก
ก็เพราะพวกเขาไม่ใช่ลูกน้อง แต่เป็นพรรคพวก ทุกคนต่างรู้ดี
เราถึงอยู่กันอย่างสงบมาโดยตลอด แต่ผมก็ไม่เคยเปิดเผยตัวตนของผมให้ใครได้รู้
เหตุผล เพราะหนึ่ง ถ้าคนทั่วไปรู้จะพากันมองผมแปลกๆ และพากันกลัว สอง
พวกแก๊งอื่นอาจจะสุ่มทำร้ายผมและคนใกล้ตัวได้ง่าย
ผมถึงไม่เคยเปิดเผยตัวเองให้ฝ่ายไหนได้รู้
ก็แค่นี้แหละ เรื่องของผม อ่า ยังมีอีกเรื่อง ดัสมิลล์ไม่รู้ว่าผมเป็นมาเฟีย ผมว่าถ้าเรื่องนี้จบลง
ร่างเล็กอาจจะมีความสงสัยเกี่ยวกับตัวผมแน่เลย(เข้าข้างตัวเอง)
“มึงจะนอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อีกนานมั้ยจา”
ผมหุบยิ้ม แล้วจ้องไอ้ไฟเขม็ง คนกำลังคิดถึงว่าที่เมีย อย่าขัด!
“เรื่องของกูครับ...มึงไปสวีทกันไกลๆเลย
เห็นแล้วอิจฉา” ผมพูดไล่ๆ ให้ไอ้ไฟกับน้ำเพชร เมียมันไปหวานกันไกลๆ
ก็เล่นมานั่งกอดจูบกันอยู่ต่อหน้าผมเนี่ย!! ไม่คิดจะอายกันเลยรึไง!
---------------------+++++++++++---------------------
ผมเดินขึ้นมาบนบ้าน ตรงไปที่ห้องของชิน
เพราะคิดว่ายังไงไอ้เซย์ก็คงจะอยู่ที่นี่ และมันก็อยู่จริงๆด้วย
“กะแล้วว่ามึงต้องอยู่นี่” มันลุกขึ้น
แล้วมองผม...ผมปิดประตู แล้วเดินเข้ามาในห้อง
“เป็นไงบ้าง?” มันถาม
“ยังไม่มีความคืบหน้า...กูแค่จะมาคุยด้วย” ผมพูดแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะหนังสือ
“เรื่องอะไร?” เซย์มันถามด้วยความสงสัย
“มึง...ชอบชินใช่มั้ย” พูดจบ ไอ้เซย์ก้นิ่ง
เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
จริงๆ เรื่องนี้ผมก็ว่าจะถามมันนานแล้วเหมือนกัน
เพราะเท่ที่ดู ผมว่าเซย์มันน่าจะชอบชิน ไม่ก็อาจจะรักไปแล้วก็ได้
และชินเองก็รักมันเหมือนกัน
“กูรักชิน” เซย์มันยอมรับออกมาง่ายๆ ผมพยักหน้า
แล้วเหม่อมองออกไปที่ระเบียง ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีส้มแดงแล้ว
“กูรักดัสมิลล์...” อยู่ๆ
ผมก็พูดออกมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขุ่ย อย่าว่าแต่ไอ้เซย์ที่ตกใจเลย
ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน
“แต่กูก็ไม่เลวพอจะแย่งดัสมาจากมึง...เฮ่ออ” อ้าวๆๆ! แล้วผมจะพูดอีกทำไมเนี่ย!
สมองคิดอีกอย่าง ปากก็พูดไปเถอะ!
“จนกระทั่ง วันนั้น...ที่มึงบอกเลิกดัส กูถึงรู้
ว่ากูน่าจะแย่งดัสมาจากมึงให้เร็วกว่านั้น” ผมมองไอ้เซย์เมื่อพูดจบ
มองมันแบบไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองพูด
ผมว่าผมบ้าไปแล้ว!
“เฮ่อออ
ขอโทษแล้วกันที่ทำให้พวกมึงเจ็บกันน่ะ...ใช่ว่ากูจะไม่เจ็บ ที่ต้องบอกเลิกดัส แต่เจ็บยิ่งกว่า ถ้ากูไม่บอก” เซย์มันถอนหายใจ
แล้วพูดออกมาเบาๆ
“เออ กูรู้หรอก...ไปเตรียมตัวซะ อีก20 นาที เราจะไปพาชินกลับบ้านกัน” ผมพูด แล้วเตรียมจะเดินออกจากห้อง
“ไหนบอกว่ายัง...”
“ต้องการจะคุยกับมึง ก่อนบอก” จบคำพูด
ผมก็เดินออกจากห้องลงมาด้านล่าง ที่คนอื่นๆ รอกันอยู่แล้ว
ผมไม่ให้เพชร ใบหยก และไอ้จินไปด้วย
ซึ่งตอนแรกก็ค้านกัน แต่เพราะผมเผลอตะคอกไป ก็เลยยอมกันง่าย
รู้แบบนี้ทำตั้งนานแล้ว
“ไปกันเถอะ...ไปช่วยชินกัน”
--------------------++++++++++----------------------
100%
#ครบ!!
อาจจะซ้ำกับของเซย์นิดหน่อย แต่ก็นะ เพราะต้องการจะให้เข้าน้ำเข้าเนื้อไง
เลยต้องเสริมให้ด้วย
ช่วงนี้ ดัสมิลล์จะยังไม่มีบทนะ บทหมด จะเป็นจาก้วร์ลุยเดี่ยวก่อน
หลังจากช่วยชินได้ จะเป็นเวลาหวานของสองคนแล้ว
และจะไปซ้ำแบบนี้อีกในตอนของหยกจิน แฮะๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น