:;
I Love No.9 ;:
“หยกไปก่อนนะฮะแม่”
“จ๊า ตั้งใจสอบนะ” แม่บอกยิ้มๆ
ผมเดินมาขึ้นรถที่ลุงใจจะไปส่งที่โรงเรียน วันนี้ผมต้องสอบแล้ว
และทีนี้ผมก็จะกลายเป็นเด็กมัธยมกับคนอื่นเขาสักที เฮ่อออ!! แต่ไม่รู้ว่าจะสอบได้มั้ยเนี่ย?!
“ขอบคุณฮะ” ผมลงจากรถเมื่อลุงใจมาส่งถึงโรงเรียนแล้ว
ผมรีบเดินไปเข้าห้องสอบทันที
ถึงมันจะยังเหลือเวลาให้เตรียมตัวอีกครึ่งชั่วโมงก็เถอะ
แต่ผมก็อยากจะไปดูว่าผมนั่งสอบตรงไหนอ่ะ พอเข้ามาในห้องก็เห็นเพื่อนนั่งเล่นกันอยู่
ยิ้มทักทายไปบางก่อนจะเห็นชินกำลังนั่งเหม่อมองออกไปนอกห้อง
เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ผมก็ไม่ได้พูดทักทายอะไรไป
ปล่อยให้ชินนั่งอยู่อย่างนั้น
---------------++++++++-----------------
เอาล่ะ!! ในที่สุดก็สอบเสร็จแล้ว!!
ผมไม่รู้ว่าทำข้อสอบได้รึเปล่า
แต่ตอนนี้ผมดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว!!
ผมสอบเสร็จแล้วฮะ พรุ่งนี้ก็จะได้ไปเที่ยวแล้วด้วย
ดีใจที่สุดเลยยยย><
“ทำหน้าดีใจอะไรน่ะ?”
ผมหันไปถามชินที่นั่งอยู่ข้างๆ โรงอาหารตอนนี้คนเงียบมากเลยฮะ
อาจจะเป็นเพราะว่าวันนี้สอบด้วยก็ได้
“จริงสิ เค้ายังไม่ได้ตัวนี่นา” ชินพูดขึ้นเหมือนนึกอะไรได้
“เรื่องอะไร?” ผมถามกลับไปด้วยความสงสัย
ชินจะบอกอะไรผมอ่ะ?
“ก็พี่ดัสมิลล์อ่ะ ชวนไปเที่ยวกระบี่พรุ่งนี้อ่ะ”
ชินพูด ผมตาเป็นประกายทันที ไม่คิดว่าจะได้ไปเที่ยวหลังสอบเสร็จแบบนี้ ดีใจจัง!!
“จริงเหรอ!!”
ผมถามกลับเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง ชินก็พยักหน้ารับ
“โอเค กลับไปเค้าจะไปบอกแม่ ว่าแต่มีใครไปบ้างหรอ?”
“ก็มีเค้า ตัว พี่เซย์ พี่ดัสมิลล์
พี่จาก้วร์พี่ไฟเพื่อนพี่เซย์ พี่จิน แล้วก็พี่แสตมป์เพื่อนพี่ดัสมิลล์น่ะ แต่เห็นพี่ไฟบอกว่าจะพาแฟนไปด้วยอีกคนนะ”
ชินพูดบอก
แต่ทำไมต้องมีพี่จินไปด้วย?
“โหยย ไปกันเยอะจังเลยอ่ะ”
ผมพูดด้วยเสียงปกติเพื่อไม่ให้ชินสงสัย
“คริคริ^^”
“คุยอะไรกันอยู่ครับ”
เสียงทุ่มเอ่ยขึ้นจากด้านหลัง ผมหันไปมองนิดๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร
พยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด
เพราะถึงจะไม่มีชินอยู่ตรงนี้ด้วยผมก็ต้องทำตัวปกติ แต่...
“อะไรของพี่เนี่ย!! ที่ก็มีตั้งเยอะแยะมาเบียดผมนั่งทำไม”
ผมโวยวายทันที มีอย่างที่ไหนทั้งๆที่จะทำตัวเป็นปกติไม่สนใจพี่จินแล้วแท้ๆ
แต่นี่อะไรทำไมต้องมานั่งข้างผมด้วยห๊ะ!
ผมใช้มือดันตัวพี่จินที่พยายามจะเบียดตัวมานั่งติดกับตัวผมอย่างเอาแต่ใจ
ฮึ๊ย!!
คนอะไรทำไมตัวหนักแบบนี้เนี่ย!
“ก็ตรงนั้นมีแดดอ่ะ แถมฝั่งชินก็ยังมีของเต็มแล้วด้วย...อย่าขี้งกน่า”
พี่จินพูดแล้วจับข้อมือผมไว้ด้วยเพื่อไม่ให้ผมดันตัวเขา
ถ้าเขาจับมือผมอย่างเดียวผมจะไม่อะไรเลยนะ
แต่นี่เขากำลังลูบมันเบาๆด้วยอ่ะ ซู่!! ขนลุก ผมหน้าร้อนผ่าว
เพราะไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับผมมาก่อน
“คะ ใครขี้งกกันห๊ะ! อยากนั่งก็นั่งเลย
ผมไปนั่งตรงนั้นก็ได้” ผมลุกขึ้น เตรียมจะเดินไปนั่งที่อื่น
ถึงตรงที่ผมจะไปนั่งมันมีแดดอ่อนๆก็เถอะ แต่ก็ยังดีกว่านั่งอยู่ตรงนี้หรอก
แต่ความคิดผมก็ต้องพังเพราะถูกร่างสูงคว้าตัวไว้
ก่อนกอดเอวผมแล้วยังดึงให้ผมนั่งลงด้วย
ถ้ามันเป็นเก้าอี้ผมจะไม่ว่าอะไรเลย แต่พี่จินดึงให้ผมนั่งลงบนตักของเขาอ่ะ!
“อ๊ะ! พี่ทำอะไรเนี่ย!!”
“เบาๆน่า คนมองหมดแล้ว”
หน้าร้อนขึ้นมาอีกแล้ว ผมดิ้นไปมาเพราะไม่ต้องการที่จะนั่งตักของเขา
แต่ก็เหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่ยอมเหมือนกัน พี่จินกอดผมแน่นกว่าเดิม
พร้อมทั้งเอาคางมาเกยไว้ที่ไหลของผมอีกต่างหาก
“ก็ปล่อยผมสิ”
“อยู่เฉยๆ”
ทำแบบนี้ผมก็เขินเป็นนะ!!
ตอนแรกที่กะจะโวยวาย
แต่พอผมหันไปเห้นหน้าชินเท่านั้นแหละฮะ ผมล้มเลิกความคิดนั้นเลย
ชินกำลังมองผมกับพี่จิน แล้วอมยิ้มอย่างมีความสุข
แต่รู้มั้ยว่ารอยยิ้มมีความสุขของชินตอนนี้มันกำลังทำให้ผมกลัว เหมือนจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับผมเร็วๆนี้เลย
-----------------+++++++++---------------------
“มากันครบแล้วนะครับ”
เสียงพี่ดัสมิลล์ถามเมื่อเรามาร่วมตัวกันที่บ้านพี่เขาเพื่อจะเดินทางไปกระบี่กัน
“แล้วไอ้ไฟอยู่ไหนว่ะ” พี่จาก้วร์พูดถาม
“ไปรอในรถแล้วครับ บอกว่าแฟนง่วงเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอน”
พี่ดัสมิลล์ก็ตอบกลับไปพร้อมกับชี้ไปที่รถตูที่เราจะนั่งไปกัน
แฟนพี่ไฟเหรอ??
ว่าแต่ไฟนี่ชื่อคุ้นๆอ่ะ เหมือนชื่อแฟนพี่เพชรเลย แต่ว่าคงจะไม่ใช่หรอก
ก็คนชื่อไฟมีตั้งหลายคน
“โอเคในเมื่อมากันครบแล้วก็ขึ้นรถเถอะ”
พี่เซย์พูดแล้วจับมือชินเดินขึ้นรถไป
ฮ่ะๆๆ ผมไม่ค่อยจะเข้าใจเลยว่าเรื่องเป็นมาไง
แต่ก็พอจะดูออกแหละว่ามันต้องมีเรื่องให้ปวดหัวแน่เลยฮะ
ผมเดินขึ้นรถมานั่งที่เบาะด้านหน้าชินกับพี่เซย์ที่นั่งด้วยกัน
อยากนั่งกับชินอ่ะY^Y แต่ทำไมผมต้องมานั่งกับพี่จินด้วย!!
“ที่ก็มีตั้งเยอะจะมานั่งตรงนี้ทำไมอีกเนี่ย!” ผมโวยวายเสียงเบา
เสียงดังไม่ได้ฮะ ตอนนี้อยู่บนรถ แถมรถยังเคลื่อนตัวแล้วด้วย
“พี่จะนั่งตรงไหนมันก็เรื่องของพี่ครับ”
เขาพูดหน้าตาย แถมยังแกะหมากฝรั่งกินหน้าตาเฉยอีกต่างหาก
แบบนี้เหมือนหยามกันชัดๆ!
ผมเลิกสนใจพี่จิน
แล้วหันหลังให้เขาก่อนจะหลับไปกับกระจกรถ อึก! แข็ง
แถมยังสะเทือนอีกต่างหากนอนไม่สบายเลยอ่ะ
แต่ง่วงอ่ะ นอนมันทั้งแบบนี้แหละ
“อืออ” ผมรู้สึกเหมือนมีคนมาขยับตัวผม
แต่ก็ไม่คิดจะสนใจลืมตาขึ้นมาดู ตอนนี้ความง่วงมีมากกว่า
อ่าาา ถึงจะไม่นุ่มแต่ก็ไม่ได้แข็งเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว
แถมยังมีอะไรอุ่นๆ นุ่มๆ มาสัมผัสที่หน้าอีก มันจะเป็นอะไรก็ช่างเถอะ นอนดีกว่า...
Jin
“หยก...ใบหยก” ผมปลุกเด็กที่กำลังนอนซบอกผมอยู่ตอนนี้ คนอะไรขี้เซาชะมัดเลย
ปลุกนานแล้วแต่ก็ไม่ตื่นสักที
“อื้ออ” ยังมาสงเสียงรำคาญผมอีก
แบบนี้มันน่าจับตีก้นซะให้เข็ด!
“เราจะพักกันแล้วนะ นอนอยู่นั่นล่ะ” ผมบอกแล้วใช้มือลูบไปทั่วใบหน้าหวานเบาๆ
“อะไรเล่า พักก็พักไปสิ คนจะนอน” แหน๊ะ! ปัดมือผมออกแต่ก็ยังหลับอยู่
จะพักให้ผมไปพักได้ยังไงล่ะครับ ก็นอนซบผมอยู่แบบนี้อ่ะ
คิดอะไรดีๆ ออกแล้ว...
ผมก้มหน้าลงไปใกล้กับหน้าของใบหยก
ก่อนจะกดจูบลงไปกับริมฝีปากเล็กนั่น แล้วขบกัดเบาๆ เป็นการหยอกล้อ
แต่ก็ทำให้อีกคนลืมตาตื่นขึ้นมาได้เหมือนกัน
และก็ตามมาด้วย...
“อ๊ากก! ไอ้พี่จินบ้านี่ ทำอะไรน่ะ” หยกโวยวายออกมาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ
ซึ่งมันน่ารักมากเลยล่ะครับ ผมขำกับท่าที่ของร่างเล็กที่ใช้มือเช็ดปากตัวเอง
ก่อนหน้านี้ที่จูบไม่เห็นจะทำอะไรแบบนี้เลย
พอมาตอนนี้กลับทำท่าทีเหมือนรังเกลียดซะงั้น...รังเกลียดเหรอ?
“พี่แก้วก็พักก่อนนะครับ
ยังไงก็ไปทานข้าวกับพวกผมด้วยนะ พี่ยังไม่ได้ทานอะไรเลย”
พี่ดัสมิลล์พูดกับคนขับรถของบ้านพี่เขา ผมก็ไม่อยากจะเรียกร่างบางนั่นว่าพี่นักหรอก
แต่ก็นะ เขาอาจจะมาเป็นพี่สะใภ้ผมอ่ะ ยังไงก็เรียกพี่ไปก่อนแล้วกัน
รถจอดสนิทแล้ว ไอ้จาก็เปิดประตูรถ แล้วลงไปเป็นคนแรกตามด้วยพี่ดัสมิลล์
ผมที่ลากให้หยกตามออกมาด้วย ชินกับไอ้พี่เซย์ ปิดท้ายด้วยพี่ไฟที่เดินลงมาก่อนและแฟนของพี่เขา
ผมล่ะอยากเห็นจริงๆ
คนที่ชอบม่อผู้หญิงแบบเขาจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนได้ ผมว่าแฟนพี่ไฟคงจะโหดน่าดู
ถึงเอาไอ้คนชอบม่อนี่อยู่มัดอ่ะ
“พี่เพชร!!!” หยกกับชินตะโกนออกมาพร้อมกัน
ทำเอาคนที่ถูกเอ่ยชื่อ ถึงกับเบิกตากว้าง ผมทำหน้างง แล้วมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างสนใจ
ก็คนที่หยกกับชินเรียกอ่ะ เป็นแฟนไอ้พี่ไฟอ่ะ
“ใบหยก ชิน!” ดูเหมือนว่าแฟนพี่ไฟจะรู้จักกับหยกและชินนะครับ พี่เขาดูเหมือนจะเรียนจบแล้วด้วยซ้ำ
“คิดถึงจังเลยฮะ ไม่เห็นพี่กลับบ้านเลย
ก็คิดอยู่ว่าพี่สบายดีมั้ย แต่เห็นแบบนี้ก็หายห่วงแล้วฮะ” ผมมองเด็กน้อยของผมกอดกับแฟนไอ้พี่ไฟ
ในใจตอนนี้รู้สึกไม่ค่อยชอบเอาซะเลยเวลาเห็นหยกกอดหรือยิ้มให้กับคนอื่น
“พี่ขอโทษครับ ที่ไม่ได้กลับบ้านเลย แม่สบายดีนะ”
“ฮะ”
“เอ่อ นี่เพชรรู้จักกับเพื่อนชินหรอ?” ไอ้พี่ไฟที่ยืนเหวออยู่นานถามขึ้นเมื่อได้สติ
“จะไม่รู้ได้ไงล่ะ ก็ใบหยกน้องชายฉันอ่ะ”
“ห๊าาาา!!!” ไม่ใช่แค่ผมแต่เสียงที่ร้องออกมานั่นอ่ะ
เป็นของทุกคนยกเว้นชินไอ้พี่เซย์พี่เพชรแล้วก็หยก
ผมพอจะรู้แล้ว
หยกเป็นน้องชายของพี่เพรชแฟนไอ้พี่ไฟนี่เอง เฮ่อออ…
ผมเดินตามหยกที่เดินคู่ไปกับชินและพี่เพชร ตามด้วยไอ้พี่เซย์กับแฟนและไอ้จา โหยๆ
รักสามเศร้ารึไง?
(เหตุการณ์ตอนทานอาหารขอตัดออกนะขอรับ
มันจะซ้ำกันเกินไป)
รถเคลื่อนตัวกลับมาสุ่ท้องถนนอีกครั้ง จากตอนแรกที่ผมนั่งกับหยก ก็ถูกเปลี่ยน หยก ชินพี่เพชรและพี่ดัสมิลล์นั่งด้วยกันด้านหน้า ส่วนพวกผู้ชายแบบผมก็ถูกพี่เพชรไล่ให้มานั่งด้านหลังเป็นหมาหงอยกัน
“พี่เซย์ เอาขนมของพี่มาให้ชินเลย!!” ผมไม่รู้หรอกนะว่าชินกับพี่ดัสมิลล์คุยอะไรกัน
แต่เห็นชินหันกลับมาแล้วจ้องเขม่งมาที่ไอ้พี่เซย์ที่นั่งอยู่ข้างผมพร้อมกับพูดบังคับ…ส่วนคนที่ถูกบังคับก็ยอมส่งขนมที่ตัวเองซื้อมาให้ชินอย่างว่าง่าย
“เพชรรรรรร...ไม่สงสารไฟเลยหรอ?” ทั้งผมทั้งไอ้จารวมไอ้พี่เซย์
ด้วยทำท่าเหมือนจะอวกกับคำพูดที่อ้อนเมียของไอ้พี่ไฟ ให้ตาย!!
“นั่งอยู่นั่นแหละ อย่าดื้อ”
“ฮ่าๆๆๆ ๆๆ” พวกผมหัวเราะอย่างกลั่นไม่อยู่ เมื่อเห็นไอ้พี่ไฟยอมทำตามที่เมียบอกอย่างว่าง่าย
“โหยยย ไอ้กูพึ่งเห็น...”
ไอ้จาพูดหลังจากที่มันน่าจะกลั่นเสียงหัวเราะได้บ้างแล้ว
“อะไรของมึงว่ะ?” ไอ้พี่ไฟก็ถามเสียงหวน
“มึงแมร้ง....กลัวเมีย” จบคำพูดไอ้จา
เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ ก่อนที่จะ หัวเราะกันลั่นรถเลย
“อะไรว่ะ ว่าแต่กูเหอะ! สักวันมึงจะเป็นแบบกู ไม่สิ พวกมึงทุกคนเลย” ไอ้พี่ไฟพูดด้วยความหงุดหงิด
-----------------------+++++++++++++----------------------
Baiyok
พอมาถึงที่พักต่างคนก็ต่างเอาของไปเก็บกัน
ผมนอนกับชิน พี่เซย์ก็นอนกับแฟนพี่เขา พี่ไฟกับก็นอนกับี่เพชร
ส่วนพี่จาก็นอนกับพี่จิน
เฮ่อออ...
“พักผ่อนกันให้เต็มที่นะครับ... 6 โมงเย็น
เราจะมาทำอาหารกินกัน” พี่ดัสมิลล์บอก ทุกต่างแยกย้ายกันไป ผมก็เดินเข้าห้องไปพร้อมกับชิน
“ตัว เค้าไปเดินเล่นนะ ไปด้วยกันเปล่า?” ผมจัดของเสร็จก็บอกชินว่าจะไปเดินเล่น
เปลี่ยนเสื้อผ้าอะไรให้เรียบร้อย
“ไปสิ!! เค้าเปลี่ยนชุดแป๊บนะ” ชินบอกแล้วลงจากเตียงไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
แล้วเดินมาหาผมที่นั่งรออยู่
ผมกับชินเดินออกจากห้อง เราเดินเล่นที่หาดทรายสีขวาสะอาดดูพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าไปด้วย
บรรยากาศดีมากเลยล่ะฮะ
“ตัวตรงนั้นมีร้านขายของด้วยล่ะ ไปดูกัน”
ผมร้องบอกชิน แล้วดึงให้ชินเดินมาด้วย พอมาถึงร้านขายของเล็กๆ
ที่ขายเกี่ยวกับพวกโมเดล กิ๊ฟช็อป และอื่นๆอีกมากมายเลย ผมชิบร้านนี้จัง
อยากจะเปิดร้านแบบนี้ดูเหมือนกัน แต่ยังเด็กอยู่เลยอ่ะ
“น่ารักอ่าาา” ผมร้องอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นสร้อยข้อมือเส้นเส้นเล็กที่ทำจากเม็ดหินเล็ดเล็กๆกับเปลือกหอยที่ผ่านการกักร่อนจนความคมของมันหายไปหมดแล้ว
มันสวยมากเลยล่ะฮะ สะท้อนแสงด้วยอ่ะ เอาอันนี้แหละ
เดินดูของได้สักพักผมก็เลือกซื้อของไปฝากแม่กับคนที่บ้าน
และซื้อของให้พี่จินด้วย ไม่รู้ทำไมผมต้องซื้อให้เขา แต่ความรู้สึกมันบอกมาแบบนั้น
ของที่ผมซื้อให้พี่จิน คือสร้อยข้อมือธรรมดาฮะ
แต่ก็มีส่วนประกอบที่มาจากทะเลเหมือนกัน ถึงมันจะดูธรรมดาแต่มันก็สวยมากเลยนะ
คิดว่าน่าจะเข้ากับเขา
งื้อออ นี่ผมกำลังคิดอะไรเนี่ย! แค่ซื้อให้ในโอกาสที่จะจากลากันเท่านั้นเองนะ
“ตัวไปกันยังอ่ะ?”
ผมเดินมาสะกิดชินเบาๆ เจ้าตัวหันมามองผมก่อนจะพยักหน้ารับแล้วเดินกลับบ้านพักกัน
พอ6โมงเย็นเราก็มาทำอาหารกินกันเอง
ปาตี้เล็กๆที่จัดอยู่บริเวณบ้าน มีลมจากทะเลพัดมาให้รู้สึกสดชื่นอยู่ตลอดเวลา อ่าา
บรรยากาศแบบนี้น่านอนที่สุดเลย ^0^
“เอาล่ะๆ สาวๆไปนั่งพักกันได้แล้ว
ที่เหลือพวกเราจัดการเอง” พี่ไฟพูดแล้วดันให้ผมชิน พี่เพชรพี่ดัสมิลล์มานั่ง
แต่ที่บอกว่าสาวๆนี่ยังไงฮะ?
“น้ำครับ” พี่ดัสมิลล์รินน้ำอัดลมใส่แก้วให้ผมกับชิน
ส่วนของพวกพี่เขาก็เป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กัน
“มาแล้วๆ อาหารมาเสริฟแล้ว”
พี่จาก้วร์เดินยกถาดอาหารมาพร้อมกับพี่จิน ผมมองพี่จินเล็กน้อย
เห็นพี่เขาก็มองผมเหมือนกัน
ผมเลยแกล้งทำเป็นดื่มน้ำไม่สนใจพี่เขา...แต่พอเห็นของกินตรงหน้าเท่านั้นแหละ
“ว้าววว!!” ตาเป็นประกายเลย
“ชิน เดี๋ยวพี่แกะกุ้งให้ครับ”
พี่จาพูดแล้วนั่งลงข้างๆชินก่อนที่พี่จินจะนั่งข้างชิน พี่เขาเลยต้องมานั่งข้างผมแทน
เพราะฝั่งตรงข้ามก็ที่เต็มหมดแล้ว
“แล้วพี่จะมานั่งข้างผมไมอ่ะ??” ถึงจะรู้อยู่แล้ว
แต่ผมก็ไม่ชอบใจอยู่ดี
“นั่งไม่ได้หรอครับ?” พี่จินพูดแล้วลงมือแกะกุ้งในจานของตัวเองกิน
อึก อยากกินกุ้งบ้างอ่ะ แต่ผมไม่อยากมือเปื่อนอ่าาา
“อืมม...ได้ฮะ แต่...” ผมมองกุ้งในจาก
แล้วเงยหน้ามองร่างสูงข้างๆ
“แต่อะไร?” เอาล่ะ เป็นไงเป็นกัน
“พี่จินแกะกุ้งให้หยกหน่อยสิฮะ น๊าาาาา><” ผมพูดอ้อนอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
ส่งสายตาปิ๊งๆให้พี่จินอีก เผื่อจะได้ผล
“แกะเองสิครับ มือก็มี” มันไม่ได้ผลอ่าาา
เขาไม่แกะให้ แถมยังหันหน้าหนีผมอีกต่างหาก นี่ผมอุตส่าห์ลงทุนอ้อนแล้วนะ
“ไม่เอาอ่าาา หยกแกะไม่เป็น น๊าาา พี่จิน
แกะให้หยกหน่อยน๊าาาา” ลองอีกครั้ง เผื่อเขาจะใจอ่อน ฮ่ะๆๆ พี่จินใจอ่อนจนได้
ร่างสูงยอมแกะกุ้งให้ผม แถมยังทำหน้าเบื่อๆให้ผมได้เห็นอีกต่างหากอ่ะ
“อื้อออ
หยกง่วงแล้วอ่ะ” ผมหันไปบอกชิน รู้สึกง่วงมากเลยอ่ะ ทั้งๆที่ผมพึ่งจะกินไปได้แค่นิดเดียวเอง
“ชินพาหยกไปนอนนะฮะ”
“ชินยังไม่อิ่มไม่ใช่หรอ?...จินมึงอ่ะ
พาหยกไปนอนดิ” พี่จาก้วร์พูด แล้วจับให้ชินนั่งลงเหมือนเดิม แต่เดี๋ยวนะ
ทำไมต้องให้พี่จินไปส่งผมด้วย ไม่เอาๆ
“ทำไมต้องกูว่ะ?”
“ก็มึงเมาแล้วไง”
“เกี่ยวไรว่ะ เมากับง่วงไม่เหมือนกันเว๊ย!” งื้อออ
แล้วพี่จะยอมทำตามที่พี่จาก้วร์บอกทำไมล่ะฮะ
ผมเดินตามพี่จินที่เดินนำผมไปก่อนเงียบๆ ทั้งผมทั้งพี่จินไม่มีใครพูดอะไรกันเลย ไม่รู้เพราะอะไร
“อื้ออ ขอบคุณที่มาส่งฮะ”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียๆ ก่อนจะเดินเข้าห้อง
แต่ก็ต้องชะงักเพราะร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างหลังจับข้อมือผมไว้
“อะไร?” ผมมองเขา ถึงจะมองไม่ชัดเพราะตาจะปิดแล้วก็ตามเถอะ
“พี่อยู่เป็นเพื่อน” จบคำพูดของพี่จิน
เขาก็เดินเข้าห้องพร้อมกับลากผมเข้ามาด้วย
ผมไม่สนใจร่างสูง เดินไปเข้าห้องน้ำ
ล่างหน้าอะไรให้เรียบร้อย แล้วเดินมาเอาชุดที่จะใส่นอนเดินเข้าห้องน้ำอีกรอบ
ทำเป็นไม่สนใจคนที่นั่งมองการกระทำของผมอยู่
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพเตรียมนอนได้เลย
ก็เห็นร่างสูงนั่งอยู่ปลายเตียงฝั่งที่ผมนอน
ผมว่าพี่จินเมาเหมือนที่พี่จาก้วร์บอกแน่เลย
“พี่กลับห้องไปได้แล้ว ผมจะนอน” ผมพูด
แล้วเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขา ก็ที่ผมอยู่ตรงนี้อ่ะ
“อืม...นอนสิ” เขาว่าแล้วดึงรั้งให้ผมนอนลงไปกับเตียงโยที่ตัวเขายันนั่งอยู่
กลายเป็นว่าตอนนี้ผมนั่งอยู่บนตักพี่จิน และนอนราบไปกับเตียง(เข้าใจมั้ยอ่ะ)
“อ๊ะ!...จะทำอะไรน่ะ” รู้สึกกลัวพี่จินตอนนี้มากเลยฮะ ถึงเวลาปกติจะน่ากลัวอยู่แล้วก็เถอะ
แต่ตอนเมาผมว่าเขาคงควบคุมตัวเองไม่ได้แน่ๆ แบบนี้น่ากลัวจริงๆนะฮะ
“ทำให้เด็กคนนี้นอนไงครับ” เขาพูด
แล้วก้มหน้าลงมาหาผมจนริมฝีปากเราสัมผัสกัน
“อื้ออ~”
------------------++++++++++---------------------
100%
#ครบแล้ววววววว!!
เอาล่ะ เรื่องจะเป็นยังไงต่อไปกันนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น