:;
I Love No. 5 ;:
ผมนั่งรอหยกแต่งตัวอยู่ห้องรับแขกที่บ้านของใบหยก
ส่วนไอไปเล่นกับแม่บ้านที่สวนหน้าบ้าน
จะให้ผมนั่งรออยู่แบบนี้น่ะเหรอ? เบื่อตายเลย
แต่ถ้าให้ขึ้นไปหาหยก
ผมยอมนั่งเบื่ออยู่แบบนี้แหละดีแล้วครับ
ก็ตั้งแต่ที่ผมจูบใบหยกตอนนั้น ร่างเล็กก็ไม่พูดอะไรกับผมเลย
นั่งเงียบตลอดทางตั้งแต่บ้านผมถึงบ้านตัวเอง
เฮ่อออ!!
“ถ้าเบื่อก็ขึ้นไปหาน้องข้างบนสิ” หื้ม?
ผมหันไปมองต้นเสียงที่อยู่ตรงประตูทางเข้าบ้าน
ก้เห็นร่างเพรียวสวยของหญิงสาวเดินเข้ามาหา
“สวัสดีครับ
คุณแม่ไม่ไปทำงานเหรอครับ?”
“ไปจ๊ะ แต่เข้าตอน 10 โมงน่ะ
แล้วนี่จะไปเที่ยวไหนกัน” แม่ของหยกถาม
“จะไปสวนสนุกน่ะครับ”
“อ่อเหรอ ดีจังน๊าาาา...คู่ข้าวใหม่ปลามันเนี่ย”
ท่านพูดยิ้มๆ แต่ผมนี่สิครับ หน้าร้อนๆยังไงไม่รู้ ไอ้คู่ข้าวใหม่ปลามันเนี่ย
หมายถึงผมกับหยกใช่มั้ย?
“ฮ่าๆๆ ไม่ใช่หรอกครับ”
“หื้มม?
งั้นเหรอๆ
แต่ทำไมแม่เห็นพึ่งจะไปนอนด้วยกันมาคืนเดียว ได้ลูกกลับมาซะแล้วล่ะ?”
เอาแล้วไงๆ โดนเข้าแล้ว
คุณแม่กำลังล้อผมเล่นอยู่ใช่มั้ยเนี่ย!
“ผมว่า ผมไปหาหยกก่อนดีกว่านะครับ”
ผมพยายามหลีกเลี่ยงการล้อของคุณแม่ แต่ทำไมผมต้องบอกว่าจะไปหาหยกด้วยเล่า ไปหาไอก็ได้นี่!
“แหมะๆ ห่างกันนานๆไม่ได้เลยนะ”
ผมยอมแพ้เลยครับ
ทั้งแม่ผมทั้งแม่หยกเลย...ผมจะไม่ยอมให้ท่านทั้งสองคนอยู่ด้วยกันเด็ดขาด!!
“จริงสิ จิน ฝากบอกแม่เราด้วยนะ ไว้ว่างๆ
แม่จะไปหา” ผมกำลงแพ้จริงๆ ใช่มั้ยครับ!
ก๊อกๆๆๆ
ผมเคราะประตูห้องนอนของหยกสองสามครั้ง
ก็ได้ยินเสียงเล็กตะโกนตอบออกมา ก่อนประตูห้องจะเปิดออก
“อ๊ะ!” หยกตกใจเล็กน้อย
ที่เห็นผมยืนอยู่ต่อหน้า เมื่อเปิดประตูแล้ว
ผมไม่ได้พูดอะไร แค่เดินเข้าไปในห้องของร่างเล็ก
แล้วมองสำรวจห้องตามความอยากรู้อยากเห็นของตัวเอง
ในห้องตกแต่งได้เข้ากับตัวเจ้าของห้องมากเลยครับ
เป็นโทนสีคล้ายๆกับของผม ต่างก็แค่ของผมเป็นสีเขียวหยกกับสีดำ
แต่ของร่างเล็กเป็นสีเขียวหยกกับสีขาวซึ่งดูแล้วมันเข้ากันมากกว่าของผมมาก
และอีกอย่างที่ห้องผมไม่มีเลย
แต่ห้องของหยกกลับมีเยอะแยะเต็มไปหมด...ตุ๊กตาหมูกระต่าย มันเยอะมาก
ทุกมุมห้องต้องมีอย่างน้อย 3 ตัว
“เข้ามาทำไม?” ผมละสายตาจากตุ๊กตา
แล้วหันมาหาคนถามแทน หยกยังแต่งตัวไม่เสร็จ แต่ถือว่าน่ารักแล้วสำหรับผม...เอ๊ะ!
น่ารักสำหรับผม??
“พี่แค่ไม่มีอะไรทำ” ผมพูดพร้อมกับนั่งลงบนเตียง
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม?” หยกโวยวาย
แต่ก็เดินไปแต่งตัวต่อ
ผมนั่งจ้องมองร่างเล็ดแต่งตัวอยู่นานก่อนจะพูดขึ้น
“ก็อยู่กับหยกแล้วมันไม่เบื่อ”
หยกชะงักมือที่กำลังทาโลชั่นที่แขนไปนิดหน่อย แล้วทามันต่อ
ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบหลังจบคำพูดของผม...หยกเงียบผมเองก็เงียบ
ไม่รู้ทำไม ผมถึงพูดแบบนั้นออกไป ถ้าเป็นเมื่อก่อน
แค่ผมมองชินผมก็รู้สึกโลกนี้มันสดใสขึ้นมาแล้ว แต่ทำไมตอนนี้ผมถึง...เดี๋ยวก่อนนะ!
เมื่อก่อนเหรอ?
แค่มองชินก็รู้สึกแบบนั้น?
แล้วตอนนี้กับเมื่อก่อนมันไม่เหมือนกันเหรอ? โอ๊ยยย!! ผมเป็นอะไรไปเนี่ย แล้วไอ้ความรู้สึกแปลกที่เกิดขึ้นตอนนี้มันคืออะไร? ทำไมมันเหมือนตอนที่ผมชอบชินเลยล่ะ....!! บ้าน่า! เป็นไปไม่ได้หรอก
ผมจะชอบใบหยกได้ไง ผมคงคิดถึงชินมากไปไหน่อย
เท่านั้นเอง ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับใบหยกเลยสักนิด!
“นี่...พี่จะนั่งบ้าอยู่ตรงนั้นอีกนานมั้ย
ผมแต่งตัวเสร็จแล้ว” เสียงของหยกที่ดังมาจากประตูหน้าห้อง
เรียกสติผมให้กลับมาอีกครั้ง
ลุกขึ้น
เดินตามร่างเล็กที่เดินออกไปแล้วด้วยความรู้สึกหลากหลาย ผมว่า ผมต้องจีบชินจริงๆจังๆแล้วล่ะ
รอแบบนี้ไม่ได้แล้ว
“ป๊ะป๊า หม๊ะหม๊า!!” ไอร้องเรียกผมกับหยก
เมื่อเห็นเราเดินลงมากันแล้ว หยกยิ้มนิดๆ แถมหน้ายังแดงด้วยอีก ส่วนผมน่ะชินไปแล้วล่ะครับ
“น้องไอ” ใบหยกเรียกไอเบาๆ ส่วนไอก็รีบวิ่งมากอดเอวบางแน่นเลยครับ นี่ๆได้ใหม่แล้วลืมเก่างั้นเหรอห๊ะ!
“ไปกันๆๆ ไอหิวแล้ว อยากกินของอร่อยๆ”
ไอพูดอ้อนให้ผมกับใบหยก สร้างรอยยิ้มของคนมองได้เป็นอย่างดี เพราะไม่ใช่แค่ผมกับหยกที่ยิ้ม
ยังมีสาวใช้อีกหลายคนยืนอยู่ตรงนี้ด้วย พวกเธอยิ้มเอ็นดูไอกันใหญ่เลย
“ป้าเจียม หยกไปก่อนนะฮะ แล้วจะรีบกลับนะ”
หยกพูดกับแม่บ้านที่คาดว่าน่าจะเป็นคนดูแลใบหยกอ่ะนะ
“จ๊า ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ” เธอยิ้มอ่อนโยนมาให้
“ฮะ” หยกรับคำ
เราเลยเดินออกจากบ้านของใบหยกมาที่รถของผม
เหมือนเดิมไอจะไปนั่งด้านหลังและเล่นโทรศัพท์แล้วก็ไอพ็อตของผม
พอนั่งประจำที่อะไรเรียบร้อยแล้ว
ผมก็สตาร์ทรถออกจากบ้านของหยกไปยังท้องถนน
รถเคลื่อนตัวไปได้สักพักก็มาถึงสวนสนุก ผมขับรถไปยังที่จอดรถ และพาเด็กน้อยอีกสองคนมาซื้อตั๋วเข้าสวนสนุก
“หม๊ะหม๊า ไอปวดซี่” เสียงไองอแงกับใบหยก
ผมที่ได้ตั๋วมาพอดี รีบเดินมาหาทั้งสองคนที่ยืนรออยู่
“เดี๋ยวหม๊ะหม๊าพาไปนะ” หยกพูด
แล้วเดินไปกับไอสองคน ผมมองตามทั้งสองคนไปจนถึงห้องน้ำ
ดีนะครับที่ห้องน้ำมันอยู่ใกล้กับที่ซื้อตั๋วอ่ะ
ผมนั่งรอทั้งสองคนอยู่ที่ม้านั่งที่เขาจัดเตรียมไว้ให้สำหรับคนที่มาสวนสนุกนั่งพลางหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นเกมรอ
อยู่ๆก็มีกลุ่มผู้หญิงคาดว่าน่าจะเป็นเด็กมหาลัยเดินเข้ามาหา
“เอ่อ ขอโทษนะค่ะ นั่งด้วยได้มั้ย”
หนึ่งในสามคนนั้นพูด ผมละสายตาจากเกมเงยหน้าขึ้นมองพวกเธอ
ก็หน้าตาน่ารักดีอยู่หรอกนะครับ...ถ้าไม่พอกหน้าซะขาวขนาดนั้นอ่ะ
แถมยังแต่งหน้าได้จัดๆกันทั้งนั้นเลย ตอนแต่งไม่ดูกระจกกันรึไงนะ
“เชิญครับ” อยากจะต่อคำว่าป้าด้วยนะครับ แต่แบบ
เกรงใจไง เห็นเป็นผู้หญิงอ่ะ ผมมันก็สุภาพบุรุษด้วยสิ (-*- ขอไปห้องน้ำแพบ //
ข้าน้อยเอง)
พวกเธอนั่งกันแล้ว
ผมก็ก้มหน้าเล่นเกมต่อ...ผมว่าที่พวกเธอมาขอนั่งด้วยเนี่ย
ไม่ใช่แค่นั่งอย่างเดียวแล้วสิครับ ผมเงยหน้าขึ้นตามแรงสะกิดเบาๆที่ไหล
“เอ่อ เด็กม.ปลายรึเปล่า?”
ผู้หญิงที่ผมคิดว่าน่าจะดูดีสุดในนั้นถาม
“ครับ...” ผมตอบ แล้วมองไปที่ห้องน้ำ
ทำไมไปนานกันขนาดนี้เนี่ย! จะเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า สองแม่ลูกนั่น(?)
“ใช่จริงๆด้วยแก” ผมได้ยินพวกเธอพูดอะไรกันไม่รู้
พูดเบานะ แต่ผมได้ยิน - -’
“แล้วนี่
มาคนเดียวเหรอ?...ไปเที่ยวกับพวกเราได้นะ” ฮ่ะๆๆ ไม่เอาอ่ะครับ น่ากลัว...
“ผมมากับ...” ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดก็มีเสียงเล็กน่ารักร้องมาแต่ไกล
“ป๊ะป๊า ไอกลับมาแล้ว!!”
ผมมองไอกับใบหยกยิ้มๆ แต่ดูท่าว่าคนที่ยิ้มจะมีแค่ผมคนเดียวล่ะครับ
ใบหยกเดินหน้าบึ้งกลับมาพร้อมกับไอ ที่ทำหน้าไม่พอใจอะไรสักอย่าง
ทั้งคู่เดินมาถึงตัวผม
ไอก็กระโดดขึ้นมานั่งตักผมเลย ส่วนหยก
ก็แค่มองหน้าผมสลับกับกลุ่มผู้หญิงสามคนนั้นไปมาด้วยสีหน้าไม่รับแขก
“เกิดอะไรขึ้นครับ?” ผมถามไอ
เผื่อจะบอกอะไผมได้บ้าง ถ้าให้ถามหยก ผมว่าชาตินี้ผมก็ไม่รู้หรอก
“มีผู้ชายที่ไหนไม่รู้
มาวุ่นวายกับหม๊ะหม๊าอ่ะ ไอจัดการไปแล้ว”
ผมยิ้มบางๆให้ไอ แล้วลูบผมไอเบาๆ ก่อนจะมองคนที่ยืนหน้าบึงอยู่ตรงหน้า
“เป็นอะไรรึเปล่า? พวกนั้นทำอะไรมั้ย?”
ผมถามหยกด้วยความเป็นห่วง ถึงไอจะบอกว่าจัดการไปแล้วก็เถอะ แต่ก็ยังห่วงอยู่ดี
“ไม่เป็นไร...”
น้ำเสียงไม่พอใจแบบนี้...ฝบหยกเป็นอะไร?!
“ที่แท้ก็มากับน้องนี่เอง” เหมือนคนที่ถูกลืมจะมีบท
ผมมองไปที่ผู้หญิงคนเดิมที่พูด จะบอกยังไงดีล่ะครับ
ว่าไม่ใช่น้องแต่เป็นแม่ของลูกกับลูกสาว(?)
“แต่ว่า น้องสาวน่ารักดีนะ”
ก็ยังเป็นคนเดิมที่พูดพร้อมกับมือที่หมายจะสัมผัสแก้มใสของไอ
แต่เด็กน้อยก็ปัดมือนั่นออก
เพียะ!
“ว๊าย! อะไรกัน” เธอโวยวาย
ที่เห็นไอทำแบบนั้น แล้วสงสายตาอาฆาตมาให้เด็กน้อยบนตักผมอย่างต้องการจะฆ่าให้ได้
ไอแลบลิ้นใส่เธอ
แล้วลงจากตักผมไปกอดเอวหยกไว้แน่น หยกที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็เซไปด้านหลัง
เหมือนจะล้ม ผมเลยคว้าข้อมือบางแล้วดึงไว้ไม่ให้ล้ม แต่คงดึงแรงไปหน่อยมั้งครับ
หยกเลยเซมาตามแรงดึง และนั่งลงบนตักผมพอดี ตามมาด้วยไอที่เกาะขาผมไว้ด้วย
“อ๊ะ! อะไรเนี่ยพี่จิน!” เสียงหวานร้องออกมาด้วยความตกใจ แต่ผมก็ไม่ปลอยหรอกนะ
ผมกอดเอวบางไว้หลวมๆ หยกออกแรงดิ้น แต่ผมก็ไม่คิดจะปล่อย
“จินค่ะ เราไปเที่ยวกันเถอะค่ะ” ห๊า! นี่พวกเธอยังไม่ไปกันอีกเหรอ?
“เดี๋ยวเราสองคนจะดูแลน้องให้
จินไปเที่ยวกับแอบเปิ้ลเถอะค่ะ” เฮ้ย!! ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าผมจะไปกับพวกเธอน่ะ ผู้หญิงนี่น่ากลัวจริงๆ
“นัดผู้หญิงไว้แล้ว
จะเอาหยกกับไอมาด้วยทำไมฮะ...เชิญพี่ไปเที่ยวกับพวกเธอเลย หยกไปกับไอสองคนได้”
หยกพูดแล้วลุกออกจากตักผม เดินไปกับไอสองคนที่ยกนิ้วขึ้นมาโป้งผม อ่าา ง้อทั้งเด็ก
และเด็กกว่าเลยเหรอเนี่ย?!
ก่อนอื่นต้องจัดการกับพวกป้านี่ก่อนล่ะ
“ไปกัยแอบเปิ้ลนะค่ะ”
“ไม่ล่ะครับ...ผมต้องรีบไปง้อคนน่ะ”
ผมว่าแล้วเตรียมจะลุกขึ้น แต่เธอก็จับแขนผมไว้ก่อน
“ง้อทำไมล่ะค่ะ แค่น้องเองเดี๋ยวก็หายงอนแล้วล่ะค่ะ”
ผมมองหน้าเธอด้วยความไม่พอใจ อะไร ไม่รู้จักกันสักหน่อย
ทำไมผมต้องไปกับพวกเธอด้วยล่ะ
“ถ้าแค่น้องผมก็ง้อไม่ยากหรอกครับ...” ผมหยุดพูด
พวกเธอยิ้มกันใหญ่ และพากันลุกขึ้นยืน
แต่ก่อนที่เธอจะมาเกาะแขนผม..ผมก็พูดประโยคที่เหลือ
“แต่เพราะเป็นเมีย และลูก
ผมถึงต้องง้อตอนนี้ครับ....ขอตัวนะครับ” ผมว่าแล้วรีบวิ่งตามสองคนนั้นไป
ไม่รู้ไปอยู่ไหนกันแล้ว เฮ่ออ หาตัวง่ายก็ดีสิ!
------------------------+++++++ต่อ+++++++-------------------------
Baiyok
หงุดหงิดๆๆๆๆ
ทำไมต้องต้องหงุดหงิดอะไรแบบนี้ด้วยไม่เข้าใจเลยจริงๆ!!
“หม๊ะหม๊าๆ ไออยากเล่นไอ้นั่น” ผมมองน้องไอที่ชี้ไปที่เครื่องเล่น ที่มันแบบ
เอ่อ...ผมไม่ถูกด้วยเอาซะเลย
“น้องไอค่ะ คือ เล่นอย่างอื่นแทนได้มั้ยอ่ะ
หม๊ะหม๊าไม่ถูกกับไอ้นั่นเลย” ผมพยายามพูดบอก แต่ก็ดูเหมือนว่าเด็กน้อยจะไม่ฟังในสิ่งที่ผมพูดเอาซะเลย
“แต่ไออยากเล่น หม๊ะหม๊าไปเล่นกับน้องไอนะค่ะ
น๊าาา~” ง่าาา
อย่าอ้อนสิฮะ พี่จะใจอ่อนเอานะ...
ฮึ๊ย!!
หงุดหงิดๆๆ บอกเองแท้ๆว่าจะพามาเที่ยว
แล้วนี่อะไรไปเที่ยวกับผู้หญิงสบายใจ ปล่อยให้เรามาดูแลเด็กเนี่ยนะ! ไอ้บ้าเอ๊ย!!
เอ๊ะ! แล้วผมจะหงุดหงิดทำไมเนี่ย??
ไม่เข้าใจตัวเองเลย แค่เห็นพี่จินนั่งอยู่กับผู้หญิงเนี่ยนะ ไม่ใช่แล้ว
แบบนี้มันไม่ใช่ตัวเราแล้ว
ผมสายหน้าไปมา
แล้วมองน้องไอที่ยืนกอดเอวผมอ้อนๆอยู่ สีหน้าเด็กน้อยเหมือนจะร้องไห้ให้ได้เลยฮะ
“เฮ่ออ ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหม๊ะหม๊าเล่นด้วยนะ”
ผมไปเป็นหม๊ะหม๊าของเด็กคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ แถมป๊ะป๊าของไอ ก็ไอ้พี่จินนั่นอีก!! ผมไม่ได้เป็นแฟนเขาสักหน่อย!! (หยกใจเย็นๆลูก //-*-)
ผมกับไอเดินไปซื้อตั๋วสำหรับเล่นเครื่องเล่นพรากชีวิต(ผม)
แล้วเดินไปยังเครื่องเล่นนั่น
“กรี๊ดดดดดดดดด!!!//อ๊ากกกกกกก!!” เสียงร้องจากคนที่เล่นเจ้านั่นดังขึ้นมาเป็นระยะๆ
อึก!! เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันมั้ยฮะ
ผมเดินจับมือน้องไอไปยังเครื่องเล่นนั่น ไอ้เครื่องเล่นนี้ก็เหมือนกัน
จะแยกเด็กกับผู้ใหญ่ให้ขึ้นคนล่ะที่กันทำไมก็ไม่รู้ แบบนี้มันเหมือนกับว่าผมต้องเล่นคนเดียวเลยสิฮะ
ฮื่อออออ พ่อจ๋าแม่จ๋า ช่วยหยกด้วยยยย!!
“พึ่งเล่นครั้งแรกเหรอ?”
เสียงผู้ชายคนนึ่งดังมาจากด้านข้างผมฝั่งซ้ายซึ่งถ้านับจากซ้ายมา
ผมนั่งคนที่2และผู้ชายที่พูดเมื้อกี้นั่งริม แบบนี้ถือว่ารอดตายไปอีกคั้นสินะฮะ
“เอ่อ ฮะ ครั้งแรก และครั้งสุดท้ายเลย”
ผมพูดตอบเขา แล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“ไม่เป็นไรนะเด็กดี เอาแบบนี้มั้ย
จับมือพี่ไว้แล้วมองแต่พี่นะครับ” ผมพยักหน้ารับ แล้วจ้องมองเขาตามที่เขาบอก
ในขณะที่เครื่องเล่นนั่นกำลังเคลื่อนที่ไปด้วย
“จ้องอะไรอยู่ครับ?” ผมเงยหน้ามองหน้าเขา
แล้วทำหน้างง ผมก็ต้องจ้องเขาอยู่แล้วสิฮะ ถามอะไรแปลกๆ
“ก็จ้องพี่ไง” ผมจ้องจริงๆนะฮะ
จ้องไปที่ท้องพี่เขาน่ะ
“เหอะๆ พี่ผิดเองครับ...จริงสิ
พี่ยังไม่รู้จักชื่อเราเลย พี่ชื่อคริสครับ”
“อ่ะ ผมชื่อใบหยกฮะ” ผมบอกพี่เขาไป
โดยที่มองดูด้านหน้าตัวเองไปด้วย เหวออออ!! มันสูง!!
“อย่าละสายตาจากพี่สิครับ!!”
พี่เขาจับใบหน้าผมให้หันไปหาเขาเหมือนเดิม
“อื้อๆๆ” ผมพยักหน้ารัวๆ
หน้าซีดขึ้นมาถนัดตาเลยฮะ คือๆๆ ผมกลัวความสูง แล้วไอ้ที่ผมกำลังเล่นอยานี่ก็
แบบมันสูงมากเลยอ่ะฮะ ผมลืมไปแล้วว่ามันชื่ออะไร
เพราะผมไม่เคยคิดจะขึ้นมาเล่นมันเลยสักนิด
“มันจะทิ้งตัวลงแล้วนะครับ
อย่าละสายตาไปจากพี่เด็ดขาดนะ” ผมพยักหน้าอีกรอบตามที่เขาบอก ก่อนที่จะ
“ว๊ากกกกกกกกกกกกก!!!”
แหกปากร้องลั่นไม่สนใจอะไรทั้งนั้น!! มันเสียว!! งื้อออออ พี่จิน พี่อยู่ไหนนนนน!!
เอ๊ะ! แล้วทำไมผมต้องไปคิดถึงไอ้บ้านั่นด้วย
อ๊ะ! ผมบอกว่าคิดถึงเหรอ? บ้าไปแล้ว!!
ไม่ได้คิดถึงสักหน่อย
“เป็นไงบ้างครับ ดีขึ้นมั้ย?”
ลงมาจากไอ้เครื่องนั่นแล้ว...โลกกำลังจะหมุนด้วยความเร็วสูง
แรงโน้มถ่วงกำลังบิดเบียว...จริงๆก็ตัวผมเองนี่แหละที่กำลังเวียนหัว จะอ้วก
ยืนเองไม่ได้เพราะเรียวแรงหายไปกับไอ้เครื่องเล่นบ้านั่น
พี่คริสพยุงผมมานั่งที่เก้าอี้
แล้วเอายาดมให้ยื่นให้
ผมรู้สึกขอบคุณพี่เขาเหลือเกิน ทั้งๆที่พึ่งจะเจอกันเองแท้ๆ
“หม๊ะหม๊า!!” เสียงน้องไอดังมาแต่ไกล แต่น้องก็ไม่ได้วิ่งมาคนเดียว
ยังมีใครบางคนเดินตามหลังไอมาด้วย
ผมไม่ได้พูดอะไร แค่ยิ้มให้น้องไอ แล้วหันมาขอบคุณคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ขอบคุณมากเลยนะฮะ พี่คริส หยกโอเคแล้วล่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ แต่ไม่เป็นอะไรแล้วแน่นะ”
เขาถามอีก
“แน่ฮะ...อ๊ะ!” ผมตอบพี่เขาไปก่อน
จะรู้สึกเหมือนมีอะไรพุ่งเข้าใส่ ก็น้องไอแหละฮะ
กระโดดเข้าใส่ผมเหมือนที่ทำทุกครั้ง
“เบาๆครับ พี่เขาเวียนหัวอยู่”
พี่คริสร้องบอกน้องไอเบาๆ ไอมองหน้าพี่คริสอย่างสงสัย?
“เพื่อนป๊ะป๊า!!” ไอร้องออกมาเสียงดัง
แล้วทำตาโตอย่างตกใจ
“ครับ...ไม่เจอกันนานเลยนะครับ เด็กไอ”
พี่คริสพูดแล้วลูบผมไอเบาๆ
แต่ที่บอกว่าเพื่อนพี่จินนี่ยังไงฮะ
แล้วรู้จักกันด้วยเหรอ?
“หยกเป็นอะไร ทำไมหน้าซีด?”
เสียงทุ่มแสนคุ้นเคยดังขึ้นตรงหน้า ผมเงยหน้ามองคนที่ถาม ความหงุดหงิดที่หายไปก่อนหน้านี้กลับมาอีกครั้ง
และเหมือนมันจะมาพร้อมกับความสงสัยด้วยสิฮะ
“หยกเล่นไอ้นั่นน่ะ” พี่คริสพูด
แล้วชี้ไปที่เครื่องเล่นนั่น
“กลัว?
แล้วจะไปเล่นทำไม” พี่จินพูดดุผม
คิดว่าผมอยากเล่นมากรึไง ถ้าไม่ใช่เพราะน้องไอผมคงไม่เล่นหรอก!!
“มันไม่เกี่ยวอะไรกับพี่”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว ก็ในเมื่อหยกเป็น...”
เขาหยุดพูดไปแค่นั้นแล้วเงียบลง
“เป็นอะไรว่ะจิน” พี่คริสเลยถาม โอเคไม่ผมว่าความสงสัยของผมกระจ่างแล้ว พี่คริสกับพี่จิน เป็นเพื่อนกันสินะ
“ช่างเถอะ..จะเที่ยงแล้วไปหาอะไรกินกันเถอะ”
เขาเลี่ยงไม่ตอบคำถาม แล้วเปลี่ยนเรื่องไปเลย ผมเงียบไม่พูดอะไร
เพราะเรื่องก่อนหน้านี้ผมก็หงุดหงิดอยู่แล้วด้วย
ยังจะมาทำให้หงุดหงิดมากกว่าเดิมอีก
“ป๊ะป๊าโกรธหม๊หม๊าเหรอค่ะ?” เสียงไอกระซิบพูดกับพี่จินสองคนขณะที่เรากำลังเดินไปยังโซนอาหารของสวนสนุก
“เปล่าครับ” เสียงทุ่มปัดๆ
แต่ฟังก็รู้หรอกว่าไม่พอใจน่ะ
“อย่าโกรธหม๊ะหม๊านะค่ะ ไอผิดเอง
ไอดื้อให้หม๊ะหม๊าไปเล่นกับไอเอง อย่าโกรธหม๊ะหม๊านะค่ะ” ผมรีบเดินเร็วๆ
หนีบทสนทนาของสองคนนั้นไป และเดินเคียงข้างไปกับพี่คริสแทน
“อะไรครับ?” พี่เขาหันมาถาม
“ไม่มีอะไรฮะ” ผมตอบยิ้มๆ
ผมหวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ผมได้เที่ยวอย่างสนุกก่อนสอบแท้ๆ
แต่เพราะอะไรทำให้ผม ไม่มีความสุขในการเที่ยวเลย มีแต่ความหงุดหงิด ความไม่พอใจ
และความรู้สึกที่พึ่งเกิดมาใหม่เมื่อไม่นานมานี้
ทำไมผมต้องรู้สึกอย่างจะร้องไห้เมื่อร่างสูงดุ หรือว่าผมด้วย!!
เฮ่ออ ไอ้ความรู้สึกบ้าๆแบบนี้มันคืออะไรกันนะ...
---------------------+++++++++++---------------------
100%
#ครบแล้วขอรับ คือแบบตอนที่หยกจะเล่นเครื่องเล่นอ่ะ
มันนึกชื่อเครื่องเล่นไม่ออก แถมตอนนั้นยังทำงานอยู่ด้วย
มันเลยออกมาเป็นแบบนี้อ่ะนะ แฮะๆ
#มีตัวใหม่โผล่ออกมาอีกแล้ว
หนุ่มคริสคือใคร แล้วทำไมถึงทำเหมือนสนิทกับหยก...คำตอบมีให้รู้ตอนต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น